Καλύτερες οι προσθήκες από τις μεταγραφές

Ξέρετε πόσες μεταγραφές έκανε το καλοκαίρι που προηγήθηκε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που εκτός από πρωταθλήτρια Αγγλίας και κάτοχος του Τσάμπιονς λιγκ είναι και κάτοχος του (άτυπου) τίτλου της πλουσιότερης ομάδας στον κόσμο? Φυσικά και ξέρετε. Μία και μόνο μία! Στο τέλος του Αυγούστου αγόρασε από την Τότεναμ τον Βούλγαρο φορ Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Αν βγάζαμε εφημερίδα στην Αγγλία, όλο το καλοκαίρι θα βαράγαμε μύγες. Ενώ εδώ φτάσαμε τα 65 χιλιάδες φύλλα μέσο όρο…

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα ομάδας που φέτος δεν έκανε υπερβολές. Οι περισσότερες καλές ομάδες αποφεύγουν να κάνουν κάθε χρόνο μεγάλες αλλαγές.

Προσθήκες

Η Ρεάλ Μαδρίτης, η δεύτερη σε κέρδη ομάδα πέρυσι, απέκτησε επίσης ένα μόνο ποδοσφαιριστή, τον Ολλανδό Φαν ντερ Φάαρτ, που προορίζεται για τη θέση του Ρομπίνιο. Πήρε πίσω κι ένα-δυο δανεικούς και καλά έκανε, αφού παίκτες όπως ο Ντε λα Ρεδ για το ρόστερ θα είναι χρήσιμοι, μολονότι δεν λογίζονται ως βασικοί. Η δευτεραθλήτρια Ευρώπης, Τσέλσι, έχει στην ενδεκάδα της ένα μόνο νεοαποκτηθέντα, τον γνωστό μας Ντέκο. Η Μπάγερν Μονάχου, πρωταθλήτρια Γερμανίας, ξόδεψε χρήματα για να πάρει μόνο δύο παίκτες όλους κι όλους: τον γερόλυκο Τιμ Μπορόφσκι (πρώτη αλλαγή στη μεσαία γραμμή) και τον έμπειρο τερματοφύλακα Χανς Μπουτ, διάδοχο του Ολιβερ Καν. Η Ιντερ, που νίκησε τον ΠΑΟ 2-0 την Τρίτη στο ΟΑΚΑ, είχε στην ενδεκάδα της όλους κι όλους δύο καινούργιους παίκτες σε σχέση με πέρυσι, τους ακραίους επιθετικούς Κουαρέσμα και Μανσίνι, δύο παίκτες που κόστισαν γύρω στα 30 εκατομμύρια ευρώ. Ενας τρίτος ήταν στον πάγκο και πέρασε αλλαγή στο ματς. Μιλάω για τον υπερπολύτιμο Μουντάρι, ίσως τον μόνο παίκτη στον κόσμο που παίζει σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής, όπως είπε και ο Μουρίνιο στην παρουσίασή του. Γιατί οι ομάδες αυτές δεν έκαναν πολλές αλλαγές? Διότι την περσινή χρονιά είχαν πιάσει τους στόχους τους και διότι όλες δουλεύουν με σχέδιο και πρόγραμμα. Οι ομάδες που δουλεύουν κάνοντας προγραμματισμό δεν αποκτούν κάθε χρόνο δέκα παίκτες. Το κάνουν μία φορά στην πενταετία και στη συνέχεια κάνουν προσθήκες. Προσεγμένες, σημαντικές και ακριβές. Αλλά προσθήκες.

Ελλάδα

Φέτος μεταγραφές έγιναν μόνο στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι μόνο εδώ κάθε ομάδα απέκτησε μίνιμουμ επτά-οκτώ παίκτες. Φυσικά, τον τόνο τον δίνουν οι μεγάλοι: αυτοί δημιουργούν τάσεις. Φέτος ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ δεν έκαναν προσθήκες, έκαναν μεταγραφές, δηλαδή άλλαξαν πολύ. Πώς να μην ακολουθήσουν το πανηγύρι οι υπόλοιποι?

Επτά

Ο Ολυμπιακός, που πέρυσι έκανε το νταμπλ στην Ελλάδα, απέκτησε επτά παίκτες, (τους ελπιδοφόρους Παπαδόπουλο και Γκαλίτσιο, αλλά και τους έτοιμους Ντουντού, Λέτο, Οσκαρ, Ντιόγο και Κόβατς). Πέρυσι είχε κάνει μεταξύ Ιουλίου και Δεκεμβρίου δεκατέσσερις μεταγραφές! Οι μισοί από τους συνολικά 21 παίκτες που απέκτησε σε ένα χρόνο να του είχαν βγει, θα είχε μια πληρέστατη ομάδα. Κι όμως, το πρώτο συμπέρασμα της σεζόν είναι ότι χρειάζεται κι άλλους παίκτες! Εναν ή δύο στην επίθεση και σίγουρα κάποιο αμυντικό χαφ. Ο Μιχάλης ο Τσόχος έγραψε ότι το επόμενο καλοκαίρι ίσως χρειαστεί άλλες δέκα μεταγραφές! Θα τις κάνει ακόμα κι αν ξανακερδίσει το πρωτάθλημα, υπερθεματίζω. Ακούγεται παράδοξο, αλλά έτσι είναι. Ο ολυμπιακός έχει πέντε παίκτες που είναι σε θέση να καλύψουν τον χώρο του δεξιού μπακ (Γκαλίτσιο, Πάντο, Τοροσίδη, Ζεβλάκοφ, Πατσατσόγλου) και τρία αριστερά μπακ (Λεονάρντο, Ντομί, Ραούλ Μπράβο). Ομως δεν έχει κλασικό αμυντικό χαφ, του λείπουν κυνηγοί και του χρόνου θα πρέπει να αντικαταστήσει τον Νικοπολίδη, τον «Τζόλε», τον Κοβάσεβιτς κ.ά.

Ανάλογο

Κάτι ανάλογο συνέβη και στον ΠΑΟ και στην ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αποφάσισε να αλλάξει ρόστερ και να ανανεώσει την ομάδα της –έδιωξε πολλούς και υποχρεώθηκε να πάρει πολλούς. Καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο έπρεπε να κάνει τόσες πολλές μεταγραφές: επιχειρεί ένα νέο ξεκίνημα και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αποτυχία της στα πλέι οφ υπήρξε καταλυτική στις κρίσεις όλων μας: η ΑΕΚ όφειλε να ανανεωθεί. Δεν μπορώ, όμως, να πω ότι ο ΠΑΟ είχε ανάγκη τόσων πολλών μεταγραφών. Η περσινή ομάδα του είχε χαμηλό μέσο όρο ηλικίας και δεν είχε πρόβλημα παικτών: απλώς έπαιζε πολύ για το αποτέλεσμα και κούραζε. Καταλαβαίνω την ανάγκη της απόκτησης ενός νέου τεχνικού με ριζοσπαστικές ιδέες ώστε να γυρίσει σελίδα και να ξεφύγει ο ΠΑΟ από το τέλμα μιας ενοχλητικής συντήρησης. Δεν νομίζω, όμως, ότι χρειαζόταν τόσους πολλούς παίκτες.

Απόλυση

Σήμερα ο Βαλβέρδε, ο Τεν Κάτε κι ο Γιώργος Δώνης ζορίζονται, γιατί ξεκινούν από το μηδέν χωρίς να έχουν παραλάβει κάτι άξιο συντήρησης από την προηγούμενη χρονιά. Η απόλυση του Τάκη Λεμονή και του Ιλια Ιβιτς είχε αποτέλεσμα να χαθεί οτιδήποτε δημιουργήθηκε πέρυσι: ο Βαλβέρδε ούτε παρέλαβε κάτι συγκεκριμένο ούτε βρέθηκε με τους παίκτες που ζήτησε. Ο Τεν Κάτε, όπως σωστά είπε ο Ανδρέας Βγενόπουλος, τις δικές του μεταγραφικές υποδείξεις θα τις κάνει του χρόνου. Για την ώρα αυτό που φαίνεται είναι ότι αν τα 23 εκατομμύρια ευρώ είχαν δαπανηθεί για τέσσερις μόνο παίκτες (δύο στόπερ, έναν κόφτη κι ένα φορ ολκής), ο ΠΑΟ θα ήταν πολύ καλύτερος και ο προπονητής του θα βασανιζόταν από λιγότερα διλήμματα.

Αλλοθι

Διάβασα όσα δήλωσε ο Γιώργος Δώνης χθες και πόσο προβληματίζεται. Ο Δώνης έχει μικρότερο ρόστερ, πιο ξεκάθαρες ιδέες και ένα σχέδιο στο μυαλό του. Ο Βαλβέρδε έχει πολλές λύσεις στα χέρια του για κάποιες θέσεις και λίγες για άλλες, αλλά στο σχέδιο για την ώρα έχουμε κάποιο πρόβλημα. Ο Τεν Κάτε έχει σχέδια, αλλά και προβλήματα στην άμυνα. Ο Δώνης μοιάζει να έχει λιγότερα προβλήματα, αλλά αυτό από μόνο του μοιάζει δικαιολογία για να έχει και λίγο μεγαλύτερη πίεση. Τα προβλήματα που έχουν οι άλλοι δύο αποτελούν έτοιμα άλλοθι. Ο Δώνης τέτοια δεν έχει.

Οτο Καραμανλής

Δημοσιεύω μια πολύ ωραία επιστολή της αναγνώστριας κ. Δέσποινας Παπαγεωργίου που επισημαίνει ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και τον ομοσπονδιακό τεχνικό Οτο Ρεχάγκελ! Οι συγκρίσεις είναι καταπληκτικές. Μου γράφει:

«Αγαπητέ Αντώνη,

τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την επικαιρότητα που μας περιτριγυρίζει, έχει καρφωθεί στο μυαλό μου πόσο μοιάζουν οι πορείες του Oτο Ρεχάγκελ και του Κώστα Καραμανλή. Κατ’ αρχήν μοιράζονται το ίδιο έτος θριάμβου: το 2004 ο μεν Καραμανλής κερδίζει πανηγυρικά τις εκλογές (και διά περιπάτου αργότερα τις Ευρωεκλογές), δημιουργώντας ευφορία και μεγάλες (υπερβολικά μεγάλες, όπως έδειξε η συνέχεια) προσδοκίες στον ελληνικό λαό. Σχεδόν ταυτόχρονα ο Ρεχάγκελ γίνεται ο πρωτεργάτης του μεγαλύτερου θριάμβου του ελληνικού ποδοσφαίρου, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού και λατρείας προς το πρόσωπό του. Ακολουθούν τρία χρόνια με αρκετά σκαμπανεβάσματα και για τους δύο, στα οποία όμως κατορθώνουν σε γενικές γραμμές να διατηρήσουν τη θετική τους εικόνα. Και ερχόμαστε στο 2008, κατά τη διάρκεια του οποίου η εικόνα και των δύο αποκαθηλώνεται. Πρώτα του Ρεχάγκελ, με τον διασυρμό της πρωταθλήτριας Ευρώπης στα γήπεδα της Αυστρίας και στη συνέχεια του πρωθυπουργού με τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα της κυβέρνησής του και την απογοητευτική του εμφάνιση πρόσφατα στη ΔΕΘ. Και ενώ και στις δύο περιπτώσεις πάνδημο είναι το αίτημα για αλλαγές, και ο ένας και ο άλλος αρνούνται πεισματικά να κοιτάξουν στον πάγκο τους, υπερασπιζόμενοι μετά μανίας τις αρχικές επιλογές τους, προκαλώντας από δυσφορία μέχρι αγανάκτηση. Επειδή δεν έχω κληρονομικό χάρισμα, δεν μπορώ να μαντέψω ποια κοινή κατάληξη θα μπορούσε να έχει για τους δύο αυτό το σενάριο. Μήπως μπορείς να βοηθήσεις;».

Η κατάληξη λέω ότι είναι η εξής: ο Ρεχάγκελ πάει στη Νότιο Αφρική, διακηρύσσει ότι θα πάρει το κύπελλο εισπράττει άλλες τρεις ήττες και παραιτείται. Ο Καραμανλής διακηρύσσει ότι θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά όχι αυτοδύναμα, τις χάνει και παραιτείται. Οι προηγούμενες νίκες δεν αξιοποιήθηκαν όσο θα ’πρεπε...

Μαζί

Μεγάλη φασαρία γίνεται για το θέμα της αγοράς του Ηλυσιακού από τον Θωμά και της απαίτησής του να αλλάξει αμοιβαία θέση με το Αιγάλεω, γεγονός που θα επιτρέψει στο «Σίτι» να αγωνιστεί στη Β' Εθνική. Χθες έκανε γι' αυτό ερώτηση στη Βουλή μέχρι και η Λιάνα Κανέλλη, που ζήτησε να μάθει πώς γίνεται να επιτρέπονται στον Θωμά Μητρόπουλο τέτοια πράγματα.

Η ιστορία είναι όντως από τις πιο παράξενες και αλλόκοτες, αλλά ο θόρυβος ίσως λίγο υπερβολικός. Κυρίως γιατί, αν κρίνω από την ομάδα που εμφάνισε ο Θωμάς στα Γιάννενα, του χρόνου και ο Ηλυσιακός και το Αιγάλεω θα παίζουν στην ίδια κατηγορία. Δηλαδή στη Γ' Εθνική…