Ασπρα άλογα σε γκρίζο φόντο

Οταν -και αν- αρχίσουν οι αγώνες της περιόδου 2008-09, το ελληνικό πρωτάθλημα θα καλωσορίσει ξανά ύστερα από χρόνια ξενιτεμού δύο από τους ήρωες που βοήθησαν την Εθνική ομάδα να δώσει νέα πνοή στην πορτοκαλί μπάλα. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς επιστρέφει στην ομάδα από την οποία κάποτε εκδιώχθηκε σχεδόν ως άχρηστος, ο Αντώνης Φώτσης γυρίζει στον σύλλογο ο οποίος του έδειξε δύο φορές την πόρτα. Καταφτάνουν και οι δύο πάνω σε άσπρο άλογο, φορτωμένοι με τίτλους, προσωπικές διακρίσεις και υψηλότατο βαθμό δημοφιλίας. Καλώς να ορίσουν, λοιπόν.

Μαζί με τον Παπαλουκά και τον Φώτση ξανάρχεται στην πατρίδα άλλο ένα στέλεχος της «επίσημης αγαπημένης». Για τον Μιχάλη Πελεκάνο η ξενιτιά ήταν ένα χρήσιμο φροντιστήριο και τίποτε παραπάνω. Η δική του τροχιά θυμίζει περισσότερο την αντίστοιχη του Μαυροκεφαλίδη ή του Βασιλειάδη παρά των δύο χρυσοποίκιλτων συνοδοιπόρων του στο αεροπλάνο της παλιννόστησης.

Το λόμπι των «γκασταρμπάιτερ» περιλαμβάνει πλέον τέσσερις διεθνείς με την Εθνική Ανδρών. Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος έμεινε στη Ρεάλ, επειδή το βαρύ συμβόλαιό του αποθάρρυνε κάθε επίδοξο «φλερτ». Ο Νίκος Ζήσης θα φορέσει ξανά τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ, μόνος κι έρημος στη Μόσχα, ελπίζοντας σε μια σεζόν αντεπίθεσης. Ο Μιχάλης Κακιούζης συνεχίζει την τουρνέ των υπέροχων προορισμών, μετακομίζοντας από τη Σεβίλλη στην Κωνσταντινούπολη και επιστρέφοντας στην Ευρωλίγκα με τα χρώματα της Εφες Πίλσεν. Ο Δήμος Ντικούδης ταξιδεύει στη Βαλένθια, στην οποία θα έχει και ελληνική παρέα στην τρίτη του θητεία, τον προπονητή Φώτη Κατσικάρη. Από τους τέσσερις, μόνο ο Ζήσης αγωνίστηκε φέτος στην Εθνική, αλλά αυτό αποτελεί σύμπτωση, «συγκυρία συμπτωματικών συμπτώσεων», όπως έλεγε μια ψυχή. Του χρόνου, στην Πολωνία, μπορεί να ακούσουν τον εθνικό ύμνο και οι τέσσερις ή, μάλλον, και οι πέντε!

Στην Ισπανία θα ζήσει φέτος και ο κατά τεκμήριο κορυφαίος παίκτης της «χρυσής» Εθνικής Εφήβων, ο Νίκος Παππάς. Ο Πανελλήνιος του φοβερού Μίνωα Κυριακού τον αποδέσμευσε, αλλά οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες τον άφησαν να πάει στην Μπιλμπάο. Πριν προλάβει το παιδί να χαρεί για τον προβιβασμό, δόθηκε δανεικός σε μια ομάδα δεύτερης ή τρίτης ή τέταρτης κατηγορίας –συγγνώμη, αλλά έχασα το μέτρημα. Αν χαθεί άδοξα αυτό το ταλέντο, θα έχουμε να θυμόμαστε εσαεί το χουνέρι του καλοκαιριού του 2008.

Αν ο Παππάς έμεινε αζήτητος, ο Παπαλουκάς και ο Φώτσης είχαν στα χέρια τους πολλές διαφορετικές επιλογές. Μπορούσαν να μείνουν στη Ρωσία, να μετακομίσουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να ανιχνεύσουν ξανά την αγορά του ΝΒΑ. Προτίμησαν την επιστροφή στην Ελλάδα, η οποία έχει πλέον (όχι μία, αλλά) δύο ομάδες ικανές να κατακτήσουν την Ευρώπη, αλλά και να γεμίσουν το παζάρι με «χρυσάφι». Δικαίωμά τους και μαγκιά τους. Κανένας δεν μπορεί να τους υποχρεώσει να μείνουν άλλον ένα χρόνο μακριά από την πατρίδα και τους δικούς τους ανθρώπους.

Αλλά τι ήρθαν να κάνουν στην Ψωροκώσταινα;

Αν παρακολούθησαν τους περσινούς τελικούς και αποφάσισαν ότι αυτό είναι το κλίμα στο οποίο θέλουν να κερδίζουν το παντεσπάνι τους, αν πιστεύουν ότι το χρήμα είναι αρκετό για να εξαγοράσει τα γαμωσταυρίδια και τα ιπτάμενα αντικείμενα, τότε, λυπάμαι, αλλά έχουν πιο στενό ορίζοντα απ' όσο νόμιζα...