Διαπιστώσεις

Στο ποδόσφαιρο είναι φρόνιμο να μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα, αφού σχεδόν τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, κυρίως επειδή μια καλή απόδοση μπορεί να οφείλεται στην κακή μέρα του αντιπάλου και λιγότερο στη δική σου ικανότητα. Που πρέπει να κρίνεται σε βάθος χρόνου.

Αυτό, άλλωστε, είναι και το σκεπτικό των πρωταθλημάτων. Μία κούρσα αντοχής, την οποία κερδίζει εκείνος που έχει δείξει τη μεγαλύτερη σταθερότητα. Σ' ένα πρωτάθλημα όπως αυτό της Super League –με τις ιδιαιτερότητες και τις ιδιομορφίες του– είναι οπωσδήποτε πρόωρο να βγάζεις συμπεράσματα για την αγωνιστική κατάσταση των ομάδων από τη δεύτερη αγωνιστική. Ομως, σε ό,τι αφορά τα οργανωτικά, έχουμε αποδείξεις που μαρτυρούν, για μία ακόμα χρονιά, την προχειρότητα.

Την περασμένη Παρασκευή γίνεται γνωστό ότι οι αρμόδιοι φορείς δεν έχουν δώσει την άδεια καταλληλότητας στο γήπεδο του Πανσερραϊκού για αγώνες της Super League. Οι υπεύθυνοι της ομάδας μας πληροφορούν ότι θα αδιαφορήσουν για την απαγόρευση, επειδή «κάτι μερεμέτια» μένουν και το γήπεδο θα είναι έτοιμο για το παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Μάλιστα, είχαν προγραμματιστεί τα εγκαίνια του γηπέδου από τον υφυπουργό Αθλητισμού. Την ολοκλήρωση των εργασιών στην ώρα τους και την καταλληλότητα του γηπέδου τα απολαύσαμε στον ατμοσφαιρικό φωτισμό στο βραδινό παιχνίδι της Κυριακής. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να υπάρχουν συγκεκριμένες αρχές που θα γνωμοδοτούν για την καταλληλότητα του γηπέδου, από τη στιγμή που οι ομάδες κάνουν ό,τι γουστάρουν;

Στα αγωνιστικά στοιχεία της δεύτερης αγωνιστικής, νομίζω ότι ξεχώρισαν δύο πράγματα. Η άνεση με την οποία ο Εργοτέλης σκόρπισε τον Αρη, ο οποίος αμυντικά αλλά και ανασταλτικά στα χαφ είχε τεράστια κενά. Ισως ακόμα πιο ανησυχητικό από αυτά τα κενά να είναι η έλλειψη διάθεσης των ποδοσφαιριστών των «κιτρινόμαυρων». Κάτι που μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι πρόκειται για μία ομάδα που δύσκολα θα βρει κάποιος πάνω από τρεις Ελληνες στην ενδεκάδα. Εχουμε ακόμα μπροστά μας 28 αγωνιστικές για να διαπιστώσουμε τη βασιμότητα του ισχυρισμού.

Το δεύτερο στοιχείο νομίζω ότι ήταν η αντοχή της ΑΕΚ στην Τούμπα. Τα επιμέρους αγωνιστικά στοιχεία του ματς έχουν ήδη αναλυθεί διεξοδικά από τους συναδέλφους εδώ στην εφημερίδα, αλλά θα ήθελα να κάνω μία επιπλέον επισήμανση που αφορά τον ΠΑΟΚ. Οσο διαφορετικός κι αν είναι σε σχέση με πέρυσι ο «Δικέφαλος του Βορρά» –που είναι–, θα μείνει για πάντα δέσμιος του προπονητικού συντηρητισμού του Σάντος. Ενός συντηρητισμού που δεν πρόκειται να αφήσει τον ΠΑΟΚ να πετάξει.

Και επειδή πολύς λόγος έγινε για την ατμόσφαιρα της Τούμπας, έκπληξη ένιωσαν μόνον όσοι δεν ξέρουν. Βέβαια, ήταν αρκετά διασκεδαστική η προσπάθεια που έκαναν στην «Αθλητική Κυριακή» να μας δείχνουν διάφορες γυναικείες παρουσίες από τις κερκίδες της Τούμπας, θέλοντας να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το γήπεδο είναι ένας χώρος που τους χωράει όλους. Και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι έτσι πρέπει να είναι, αλλά αν είχαμε εικόνες από τις γυναικείες –άραγε υπάρχουν;– τουαλέτες του γηπέδου, θα τρέχαμε για εμβόλια. Ενα σχόλιο στο τέλος για Ολυμπιακό και ΠΑΟ. Εγραψα και πιο πάνω ότι είναι νωρίς για αγωνιστικά συμπεράσματα. Ομως, οι ενδείξεις επαναλαμβάνονται.

Στους Πειραιώτες τα προβλήματα στο δημιουργικό σκέλος του παιχνιδιού και συνακόλουθα στην ανάπτυξη δεν κρύβονται εύκολα. Από την άλλη πλευρά, η αμυντική εικόνα του ΠΑΟ στο αποψινό παιχνίδι με την Ιντερ πιστεύω ότι θα είναι διαφορετική επειδή –πιθανόν– θα υπάρξουν και αλλαγές σε σχέση με όσους αγωνίστηκαν στο σαββατιάτικο ματς με τον Πανθρακικό. Ομως, αυτά τα κενά είναι υπαρκτά και είναι δεδομένο, αν ο Τεν Κάτε δεν βγάλει κάποιο λαγό από το καπέλο, οι «πράσινοι» πρέπει να ενισχυθούν τον Δεκέμβριο, αλλιώς θα το πληρώσουν χάνοντας βαθμούς που θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει. Στη νεοφώτιστη ομάδα της Θράκης αξίζει ένα μεγάλο «μπράβο» που δεν κλείστηκε στην άμυνα για να κυνηγήσει το αποτέλεσμα, αλλά έπαιξε ποδόσφαιρο.

Εναλλακτική λύση;

Από τη στιγμή που η μνήμη δεν περιλαμβάνεται στα χαρακτηριστικά της φυλής, γιατί ο Γ. Παπανδρέου να μη θεωρείται εναλλακτική λύση στον σημερινό πρωθυπουργό; Βέβαια, εκείνο που θα έπρεπε να επιλέγει ο ψηφοφόρος είναι πολιτικές και όχι πρόσωπα. Ακόμα κι αν τα πρόσωπα είχαν την επάρκεια μιας συνεκτικής πολιτικής συγκρότησης, που δεν την έχουν.

Ερμαια των επικοινωνιολόγων τους και των δεσμεύσεων που έχουν απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα της χώρας. Θα περίμενε κάποιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάσει ένα μελετημένο σχέδιο διακυβέρνησης με επεξεργασμένες γραμμές στην οικονομική πολιτική. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και το επιτελείο του, διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις, παρουσίασαν κάποια οικονομικά και φορολογικά μέτρα που οπωσδήποτε ακούγονται ευχάριστα στην πλειονότητα των πολιτών, οι οποίοι δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση και τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Μία οικονομική και φορολογική πολιτική δημοσκοπήσεων είναι ευχάριστη αλλά δεν είναι ρεαλιστική.

Οπως επίσης δεν είναι καθόλου ρεαλιστική η απάντηση στο πού θα βρει τα χρήματα το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση για να χρηματοδοτήσει τα μέτρα κοινωνικής πολιτικής που υποσχέθηκε. Θυμίζω ότι και ο σημερινός πρωθυπουργός, απαντώντας στο ίδιο ερώτημα πριν από τις εκλογές του 2004, είχε ισχυρισθεί ότι ο περιορισμός της σπατάλης στο Δημόσιο και ο περιορισμός του δημόσιου τομέα θα προσέφεραν στο οικονομικό επιτελείο 10 δισ. ευρώ. Μία εκτίμηση που δεν έστεκε πουθενά, αφού ήταν ένα απλό επικοινωνιακό κολπάκι.

Η διαχείριση της οικονομίας είναι μία πολύ σύνθετη υπόθεση που έχει σαφείς προσανατολισμούς. Και οι προσανατολισμοί του ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν θέλει ο πρόεδρός του να τους προσδώσει «κοινωνικό χαρακτήρα», είναι τόσο κοινωνικοί όσο κι εκείνοι της τελευταίας κυβέρνησης Σημίτη, που εγκαινίαζε νοσοκομεία χωρίς προσωπικό και εξοπλισμό. Το ΠΑΣΟΚ ακόμα δεν έχει προλάβει να αλλάξει πρόγραμμα και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αρκείται σε πυροτεχνήματα. Ομως σπουδαιότερο ρόλο από την προγραμματική αλλαγή παίζει και η κουλτούρα, η εμπειρία διακυβέρνησης. Και από αυτήν το ΠΑΣΟΚ δεν έχει απαλλαγεί και δεν πείθει ούτε ότι είναι πρόθυμο να προσπαθήσει.

Πολιτεία απούσα

Υποθέτω ή, για την ακρίβεια, είμαι απολύτως σίγουρος ότι μόλις οι Παραολυμπιονίκες, που σαρώνουν στο Πεκίνο, επιστρέψουν, οι εκπρόσωποι της πολιτείας θα τρέξουν να φωτογραφηθούν με τους νικητές. Φωτογραφίες που πολλοί θα χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της ευαισθησίας τους δυστυχώς. Η πολιτεία, όμως, θα μπορούσε να δείξει πιο πειστικά το ενδιαφέρον της αν –για παράδειγμα– είχε στείλει έναν εκπρόσωπό της με την αποστολή της ελληνικής παραολυμπιακής ομάδας. Αυτό, σε επίπεδο εντυπώσεων. Γιατί σε επίπεδο ουσίας χρειάζονται να γίνουν περισσότερα και πιο ουσιαστικά πράγματα.

Για παράδειγμα, στο νέο αθλητικό νομοσχέδιο θα πρέπει να διατηρηθούν τα «προνόμια» για τους Παραολυμπιονίκες μέχρι και την 8η θέση. Και τα πριμ και το δικαίωμα διορισμού στο Δημόσιο. Και είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η πολιτεία από τη στιγμή που η «κοινωνική πολιτική» δεν μπορεί να προσφέρει καμία ουσιαστική διέξοδο για τα ΑμεΑ και τα καταδικάζει στον κοινωνικό αποκλεισμό. Αλλά ούτε και πρέπει η διατήρηση των προνομίων να λειτουργήσει ως άλλοθι για εκείνα που η πολιτεία ΠΡΕΠΕΙ, αλλά δεν έχει κάνει.