Δίκαιο «Χ», άδικο (για εμάς) το θέαμα...

Aποτέλεσμα μάλλον δίκαιο, ντέρμπι μετριότατο. Ναι, ξέρω, «ας μην έχουμε πολλές απαιτήσεις ποιότητας σε τέτοιους αγώνες» –αλλά ποιος ζήτησε πολλά; Δεν είναι δα παγκόσμια νομοτέλεια το σημαντικό έλλειμμα ποιότητας στα ντέρμπι. Ούτε καν ελληνική. Εστω κι αν είθισται να αναζητούμε στην ένταση και τη δύναμη τα στοιχεία που θα μας «παρηγορήσουν». Ελαφρυντικά; Ναι, υπάρχουν. Οι ομάδες ακόμη «ψάχνονται». Ομως σε λίγο αυτό το ελαφρυντικό θα θεωρείται εκπρόθεσμο.

Το ξεκίνημα του ΠΑΟΚ ήταν καταιγιστικό κι ενθουσιώδες -ασορτί με την ατμόσφαιρα της «πυρακτωμένης» Τούμπας. Ευκαιρία του Μουσλίμοβιτς με το «καλησπέρα». Σχεδόν μόνιμες ΠΑΟΚτσίδικες «πρωτιές» ως έμπρακτες απαντήσεις στο -πάντα καθοριστικό σε τέτοια παιχνίδια- ερώτημα «ποιοι πάνε πρώτοι στην μπάλα;». Εικόνα που σε έπειθε ότι οι γηπεδούχοι μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν οδυνηρά ρήγματα στην άμυνα των φιλοξενουμένων -χάρη στη ζωντάνια του Βιεϊρίνια και κυρίως στις μπαλιές των Ιβιτς - Βερόν. Στη φάση του γκολ που σημείωσε ο Μουσλίμοβιτς μοναδική αντίδραση της άμυνας των φιλοξενουμένων ήταν τα... σηκωμένα χέρια των Κυργιάκου - Μαϊστόροβιτς, οι οποίοι προφανώς ζητούσαν (κακώς) οφσάιντ.

Με την πάροδο του χρόνου ο ΠΑΟΚ έχανε «εκρηκτικότητα», αμβλύνονταν ορισμένες αιχμές του (ενδεικτική η κάμψη της απόδοσης του Ιβιτς), τον έλεγχο του αγώνα όμως δεν τον απώλεσε. Χρειάστηκε να κάνει κατά μέτωπον επέλαση στο 24' ο Εντίνιο (τον ανέτρεψε ο Μπαλάφας έξω από την περιοχή) για να δούμε μια αξιόλογη ΑΕΚτσίδικη πρωτοβουλία. Ο Σκόκο άρχισε να «ζεσταίνεται» και να βρίσκει κάποιους χώρους μετά το 35ο λεπτό, αλλά ο Μπλάνκο παρέμενε εν γένει απομονωμένος. Ομως είναι... Μπλάνκο. Μία ευκαιρία χρειάστηκε. Του προσφέρθηκε... ευγενώς στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους και ιδού η ισοφάριση.

Οι αλλαγές που έκανε ο Δώνης, ειδικά η επιστράτευση του Τζεμπούρ στη θέση του Ρίκκα, μαρτυρούσαν την πεποίθηση του κόουτς της ΑΕΚ: με ένα καθαρό 4-4-2 (λέμε καθαρό γιατί είδαμε και ένα... άτυπο, γύρω στο 35') η ομάδα του θα έπρεπε να αξιοποιήσει το ψυχολογικό μειονέκτημα που αναπόφευκτα θα βάραινε τους γηπεδούχους λόγω της ισοφάρισης στην εκπνοή του πρώτου μέρους. Βελτιώθηκε ο Μπασινάς, ομοίως και η ΑΕΚ. Πάντα σε σύγκριση με το πρώτο μέρος -για να εξηγούμαστε. Ο ΠΑΟΚ του δεύτερου μέρους; Νευρικός και, όσο κυλούσαν τα λεπτά, περισσότερο... νευρικός. Δύο ευκαιρίες από πλευράς φιλοξενουμένων (κεφαλιά Κυργιάκου- τετ α τετ Σκόκο) και ένα σουτ του Βεϊρίνια ήταν ό,τι είχε να επιδείξει το δεύτερο μέρος. Ετερον ουδέν. Τεράστιο το λάθος του Δάρλα στη φάση του 75' και απώλεια μιας διπλής ευκαιρίας εκ μέρους του Σκόκο: να προσφέρει ανεκτίμητη νίκη στην ομάδα του, να τον λατρέψουν ακόμη περισσότερο οι οπαδοί της...