Το ανέκδοτο του... Μανώλη

Κάποιος έπρεπε να απαντήσει στον Φάνη Γκέκα που δήλωσε ότι «πρέπει να σκάσουν όσοι κάνουν κριτική στον Ρεχάγκελ». Ευτυχώς βρέθηκε όχι κάποιος τυχαίος, αλλά ο ίδιος ο Βαγγέλης Μπραουδάκης.

«Βέβαια (για να το κλείσουμε προσωρινά εδώ)», γράφει στο «Goal», «στην εποχή μας, με την πλήρη ελευθερία του λόγου, καθείς μπορεί να δηλώνει δημόσια ό,τι θέλει και να (κατα)κρίνεται κατόπιν γι' αυτά. Είτε τον λένε Γκέκα ("βουλώστε το"), είτε τον λένε οτιδήποτε ("σκάστε και παίζετε")».

Τώρα, ο Γκέκας μπορεί να απαντήσει «γράφε και μη μιλάς» και ο Βαγγέλης να επανέλθει, σημειώνοντας «βάλε γκολ και κόφ' το». Ορεξη να 'χουν τα παιδιά, μπορεί να κάνουν τον Βέργη και τον Γκόντζο να σκάσουν από τη ζήλια τους.

Πάει κι ο Βουλγαράκης, παραιτήθηκε. Και καλά έκανε. Κότερο έχει, λεφτά έχει, αν δεν τα χαρεί τώρα, πότε θα τα χαρεί.

Αλίμονο στον Θοδωρή, στον Δούκα και σε όλους τους άλλους που παραμένουν. Θα τους φάει η δουλειά.

Εβλεπα τον Γιάννη Μανώλη να επιδίδεται στο αγαπημένο του σπορ, αυτό των απειλών ότι θα καταψηφίσει το άρθρο 14 του φορολογικού νομοσχεδίου –και θαμπώθηκα. Κάθε φορά που ακούω τον Μανώλη να αντιστέκεται (στο μιλητό) τόσο σθεναρά σε κάποια πρόταση της κυβέρνησης, στο μυαλό μού έρχεται το ανέκδοτο με τον θεό της Ελλάδας...

Σου το παρουσιάζω για να κρίνεις κι εσύ... Σωτήριον έτος 2004. Η Εθνική έχει κατακτήσει το Ευρωπαϊκό στην Πορτογαλία και ο θεός της Ελλάδας, γνωστός φαν της ομάδας λόγω Βερνίκου, πετάει απ' τη χαρά του. Αποφασίζει, λοιπόν, να καλέσει τους βασικούς συντελεστές του θριάμβου για να τους ανταμείψει. Η αποστολή αποτελείται από τον Δέλλα, τον Βερνίκο, τον Ρεχάγκελ και τον Γκαγκάτση.

Μετά το καθιερωμένο, όσο και αναμενόμενο χάι φάιβ του θεού της χώρας με τον Βερνίκο, τον αντιπρόσωπό του στην Ελλάδα, τους εξηγεί τον λόγο για τον οποίο τους κάλεσε: «Είμαι πολύ χαρούμενος για την επιτυχία της ομάδας, γι' αυτό θα σας επιβραβεύσω. Μπορεί να μου κάνει μια ερώτηση ο καθένας κι εγώ θα απαντήσω. Ο,τι εσείς θέλετε». Τον λόγο παίρνει ο Τραϊανός Δέλλας, ο οποίος δεν κρατιέται: «Θεέ της Ελλάδας, για πόσα χρόνια ακόμα θα είμαι ο Κολοσσός της ομάδας;». Ο θεός το σκέφτεται και του απαντά: «Για άλλα 212. Το λιγότερο».

Στη συνέχεια τον λόγο παίρνει ο Βερνίκος, ο οποίος ζητεί να μάθει πότε θα πάψει επιτέλους να μπερδεύει τα ονόματα των παικτών, αλλά και τους ίδιους κατά τη διάρκεια της μετάδοσης. Ο θεός είναι καθησυχαστικός: «Σε 500 χρόνια θα έχεις μάθει όλα τα ονόματα φαρσί». Κατόπιν, ο Οτο τον ρωτά πότε θα ξαναπάρει Ευρωπαϊκό Κύπελλο η Εθνική. Εκείνος, ύστερα από έναν πρόχειρο υπολογισμό, τον διαφωτίζει: «Σε 2.500 χρόνια».

Με τα πολλά έρχεται και η σειρά του Βασίλη μου. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και τον ρωτά: «Στο Παναθηναϊκό Στάδιο τόσος κόσμος με γιουχάισε. Πότε επιτέλους θα εκτιμήσουν το έργο μου; Πότε θα μ' αγαπήσουν;» Και ο θεός του απαντά: «Πού να ξέρω; Ούτε εγώ δεν θα ζω μέχρι τότε...».

Κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και με τον Γιάννη Μανώλη. Θα περάσουν μήνες, χρόνια, δεκαετίες, μπορεί να έχουμε φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο και ο γοητευτικός Γιάννης ακόμα θα σκέφτεται αν πρέπει να καταψηφίσει νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Καλές είναι οι εσωκομματικές διαφωνίες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα, όμως προτιμώ τη διάσταση απόψεων συντακτών της ίδιας εφημερίδας. Αφενός δείχνει τον πλουραλισμό απόψεων της εφημερίδας, αφετέρου έχει το γούστο της και τη χαριτωμενιά της...

Διάβαζα στη «Γάτα» τον «αλανιάρη γάτο» και αρχικά μπερδεύτηκα. Γράφει ο καλός μου, με αφορμή κάποια σχόλια που έγιναν μετά τα όσα είπε ο Χρυσικόπουλος:

«Οχι, δεν γράφτηκαν με χιουμοριστική διάθεση. Γράφτηκαν απολύτως σοβαρά, ασχέτως αν έβγαλαν άφθονο γέλιο. Μέχρι και ότι θα διαβάσουν ο Τζεμπούρ και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ότι τους απέρριψαν από τον Ολυμπιακό και θα νευριάσουν, με αποτέλεσμα να παίξουν πολύ καλύτερα εναντίον των Πειραιωτών, διαβάσαμε. Φοβερό επιχείρημα. Θα το μάθει ο Τζεμπούρ ότι δεν τον ήθελαν τόσο πολύ στον Πειραιά και θα σκυλιάσει για να βάλει γκολ. Διαφορετικά στο ντέρμπι ΑΕΚ - Ολυμπιακός δεν θα ήταν και τόσο πεισμωμένος να σκοράρει και να γίνει "θεός για μια βδομάδα" στην οικογένεια της ΑΕΚ».

Η υπόθεση κίνησε το ενδιαφέρον μου. Μα ποιος μπορεί να έγραψε τέτοια πράγματα τα οποία στερούνται λογικής; Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να κάνω μια εξονυχιστική έρευνα για να μάθω. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε. Συνέχισα να ξεφυλλίζω τη «Γάτα» και ως διά μαγείας βρήκα την απάντηση στο ερώτημα που με έκαιγε. Στο ρεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας για την ΑΕΚ. Συγκεκριμένα στη στήλη «Κίτρινα Σουξέ»:

«Σχετικά με τις ατάκες του Χρυσικόπουλου και του ότι δεν πήρε τον Τζεμπούρ, επειδή ήθελε να αποκτήσει καλύτερους παίκτες... ενημερώθηκε και ο Γαλλοαλγερινός της Ενωσης. Τόσα χρόνια στην Ελλάδα άλλωστε ο Ραφίκ, ξέρει πώς να γίνεται γνώστης των δημοσιευμάτων καθημερινά... και όπως μάθαμε σκύλιασε. Ενοχλήθηκε πολύ και περιμένει πλέον με μεγάλη αγωνία το ντέρμπι της 5ης αγωνιστικής στο Καραϊσκάκη για να αποδείξει στον Ολυμπιακό εντός γηπέδου πόσο λάθος έκανε τελικά που δεν ασχολήθηκε μ' εκείνον».

Σημειώνω μια μικρή λεπτομέρεια. Συζητάμε για ένα παιχνίδι που γίνεται την 5η αγωνιστική. Εστω ότι σκύλιασε ο γοητευτικός Ραφίκ μετά τις δηλώσεις του Χρυσικόπουλου. Θα το θυμάται μέχρι τότε; Απ' όσα μας έχει δείξει, δεν προλαβαίνει δηλαδή μέχρι το ντέρμπι να έχει τσακωθεί με κάποιον άλλο και να σκυλιάσει μ’ αυτόν; Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, ο καλός μου με το ζωνάρι μονίμως λυμένο είναι, γι' αυτό με γοητεύει...

Συνεχίζω, κεχαριτωμένε, με τον Βασίλη μου, ο οποίος έχει τα προβλήματά του. Διάβασα το ρεπορτάζ του Θάνου Μπλούνα και σπάραξε η καρδιά μου:

«Κατά τη συζήτηση του θέματος της Pro Zone, ο πρόεδρος της ΕΠΟ είπε: "Δεν θέλω να αναφέρω τη λέξη Pro Zone. Πρέπει να σταματήσει να γίνεται βαθμολόγηση από την τηλεόραση. Ο παρατηρητής βρίσκεται μέσα στο γήπεδο, έχει όλη την εικόνα μπροστά του και μπορεί να δει κάτι που ο Αγγλος δεν μπορεί να το δει από την τηλεόραση. Αν ήταν έτσι, θα κάθονταν οι παρατηρητές στο σπίτι τους και θα βαθμολογούσαν από την τηλεόραση. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε τίποτα. Αν σας αρέσει να πληρώνετε 400 χιλιάδες ευρώ, συνεχίστε να πληρώνετε"».

Εχει δίκιο. Θα πρότεινα, μάλιστα, να τα 'διναν στον ίδιο τα 400 χιλιάρικα. Ποιος, άλλωστε, κάνει καλύτερη δουλειά με τους διαιτητές; Αυτός ή η Prozone;

Μάλιστα, κάτι μου λέει ότι δεν χρειάζεται καν να δει τα ματς ούτε στο γήπεδο ούτε στην τηλεόραση! Είναι τόσο καλός που μπορεί να διακρίνει όχι μόνο την ποιότητα ενός διαιτητή, αλλά και την εξέλιξη στην επόμενη πενταετία. Το ένστικτο του ακριβού μου είναι σαν το φύλλο αγώνα: λέει πάντα την αλήθεια...

Αμφιβάλλετε; Λάθος σας. Περίμενε κανείς ποτέ ότι κάποιος Σταυρίδης θα γινόταν διεθνής; Μόνο ο Βασίλης μου…