Sold Out

Μερικές φορές η τύχη μπλέκεται στα πόδια σου και καθορίζει όχι μόνο την ζωή σου σε βάθος χρόνου αλλά και την καθημερινότητα σου. Για αυτό καταριέμαι την τύχη μου που αποφάσισα να περάσω το πρωινό μου πίνοντας καφέ και δεν ανηφόρισα στο ΟΑΚΑ ή στη Λεωφόρο για να πάρω εισιτήρια του Παναθηναϊκού. Γιατί πείτε μου αλήθεια, δεν θα ήμουνα ο καλύτερος σας φίλος αν σας έλεγα ότι έχω στα χέρια μου πενήντα εισιτήρια για τον αγώνα με την Ίντερ; Αυτομάτως δεν θα ήμουν ο άνθρωπός της ημέρας, αυτός που το τηλέφωνο του θα χτύπαγε συνέχεια με έκκληση για ένα εισιτηριάκι;

Έτσι λοιπόν θα άλλαζε η καθημερινότητα μου και θα γινόμουν αυτομάτως δημοφιλέστερος από τον Τζον Τραβόλτα την εποχή που ήταν ο αρχηγός των «T-Birds» στο Grease.

Ξερώ ότι το αρχικό μου παραλήρημα σας δημιουργεί διάφορες απορίες όπως «Πως ρε φίλε θα είχες 50 εισιτήρια αφού έπρεπε να έχεις ταυτότητα μαζί σου»; ή «είσαι εντελώς βλαμμένος»; έχω απάντηση και στα δυο ερωτήματα σας φίλοι μου. Στο πρώτο απαντάω «ναι θα μπορούσα να πάρω 50 εισιτήρια με το νέο σύστημα διάθεσης τους από τον Παναθηναϊκό» και στο δεύτερο απαντάω «κάποιες φορές ναι είμαι».

Και έρχομαι στο βασικό μας θέμα το οποίο δανείζομαι από τις απογευματινές εκπομπές κοινωνικού προβληματισμού και δεν είναι άλλο από το «Ο σεβασμός στις σχέσεις σήμερα». Γιατί δεν γίνεται να σέβεσαι μόνο τους μίσους σου φίλους.

Τι εννοώ; Ότι η διοίκηση του Παναθηναϊκού έδειξε τον απαραίτητο σεβασμό στους κατόχους διαρκείας, αλλά όταν ήρθε η ώρα να ανοίξουν τα εκδοτήρια για τους φιλάθλους που είτε δεν ήθελαν να αγοράσουν διαρκείας, είτε δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, είτε βρίσκονταν σε κώμα το καλοκαίρι, ο Ράσελ Κρόου φόρεσε την στολή του μονομάχου και με κοφτή, βραχνή φωνή φώναξε «Unleash Hell».

Και αυτό γιατί η ανακοίνωση για επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας στα εκδοτήρια ώστε να μπορέσεις να παραλάβεις εισιτήρια πήγε στράφι και παρατηρήθηκαν φαινόμενα με ανθρώπους να αγοράζουν εισιτήρια με τη χούφτα. Να πάλι που ερχόμαστε στον σεβασμό, γιατί αυτή η νοοτροπία οδηγεί τον άνθρωπο στο να εμφανίζει τα πρωτόγνωρα ένστικτα του. Η επιβίωση (σε αυτή την περίπτωση μεταμορφώνεται σε αγορά εισιτηρίου) κάνει τους ανθρώπους να χάνουν την ψυχραιμία τους, να τσακώνονται μεταξύ τους κτλ. κτλ. Και έρχεται ξανά η απορία στο μυαλό μου. Έτσι σέβεσαι τον κόσμο σου; Γιατί το πιο πιθανό είναι ότι αυτός που αγόρασε είκοσι εισιτήρια, δεν θα τα δώσει σε δεκαεννέα σε φίλους του αλλά θα βρει τρόπο να τα διαθέσει σε τιμές, που ο άλλος πάνω στην θέληση του να δει την ομάδα του να αγωνίζεται, δεν θα πει όχι. Ποιος αμφιβάλλει ότι θα ακουστεί, εισιτήριο με 300 ευρώ; εγώ πάντως όχι.

To sold out λοιπόν σε 7 ώρες δεν μου προξενεί καμία εντύπωση, αφού και εγώ θα μπορούσα να ανεβάσω το μονόπρακτο με τίτλο «Γιατί μου αρέσουν οι φράουλες», να δώσω όλα τα εισιτήρια σε ένα φίλο μου και να το διαφημίσω ως sold out. Το μονό που εύχομαι στους φίλους του Παναθηναϊκού είναι στις επόμενες εντός έδρας αναμετρήσεις να γίνουμε ξανά ευρωπαϊκή χώρα ώστε να έχουν όλοι το δικαίωμα να παρακολουθήσουν την ομάδα τους.


Υ.Γ. Αν ο Ρεχάγκελ μπορούσε να φτιάξει ποδοσφαιριστές όπως ο Saruman έφτιανε Uruk-Hai στον άρχοντα των δαχτυλιδιών, θα έφτιαχνε αμυντικούς η επιθετικούς;

Υ.Γ.2 Αν ο Ρεχάγκελ πιστεύει ότι στο ματς με τη Λετονία «Μπορεί να έρθει η νίκη και η ισοπαλία αλλά μπορεί και να χάσουμε» δεν καλύπτει ολόκληρό το φάσμα της ανθρώπινης σκέψης; και αν το κάνει εμείς τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε εκτός από το ότι μας κάνει πλάκα;