Μπερδεμένος στις πλούσιες επιλογές του

Γράφει ο «Βάλε με μέσα»

Bάζω κάτω τα πράγματα και λογαριάζω. Ο Παναθηναϊκός στη μεσαία του γραμμή για να δημιουργήσει παιχνίδι έχει παίκτες όπως ο Ιβανσιτς, ο Κλέιτον, ο Καραγκούνης και ο Νίνης. Στα άκρα μπορεί να παίξει ο Χριστοδουλόπουλος, που μπορεί να παίξει και ως δεύτερος πίσω από το φορ για να εκμεταλλευτεί το πολύ καλό σουτ που έχει. Είναι απαραίτητο να παίζει με τον Σαλπιγγίδη στο πλάι σε ματς όπως αυτό με τη Σπάρτα Πράγας ή την Ντιναμό Τιφλίδας; Είναι δυνατόν να έχεις όλους τους παραπάνω που μπορούν να παίξουν πίσω από τον έναν επιθετικό και να βάζεις πίσω από τον Σόουζα τον Σαλπιγγίδη; Πόσο απαραίτητο είναι να παίζει ο Παναθηναϊκός 4-2-3-1; Αυτά είναι ερωτήματα που δεν βασανίζουν μόνο το δικό μου μυαλό, αλλά πολύ περισσότερο το μυαλό των φίλων του «τριφυλλιού».

Μία μονάδα, που εγώ αξιολογώ ως βασική και θεωρώ πως με την είσοδο στην ενδεκάδα πιθανόν να δώσει λύσεις, είναι ο Αντε Ρουκάβινα. Από τεχνικής απόψεως ο Κροάτης είναι ο καλύτερος στο ένας εναντίον ενός που διαθέτει ο Παναθηναϊκός στο ρόστερ του. Ο ίδιος θα προτιμούσε να παίζει στην κορυφή της επίθεσης, αλλά εφόσον επιμείνει ο Τεν Κάτε στο σύστημα που εφαρμόζει αυτή τη στιγμή, είναι ίσως ο πλέον ενδεδειγμένος για να παίξει πίσω από τον επιθετικό. Παρά το μπόι του έχει καλή τεχνική, έχει και καλή πάσα και είναι παίκτης που μπορεί να σπάσει κι από τον άξονα την αντίπαλη άμυνα και να παίξει το ένα-δύο με τον Σόουζα. Ανάλογα με τις απαιτήσεις ο Παναθηναϊκός έχει στο οπλοστάσιό του ποδοσφαιριστές για να μπορεί να συγκροτήσει μπροστά καλά δίδυμα. Για τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, στην πλειονότητά τους τουλάχιστον, θεωρώ πως θα είναι πολύ κρίμα από κάθε άποψη να παίζει ο Παναθηναϊκός με έναν μόνο επιθετικό. Το ποιο θα είναι το καλύτερο δίδυμο εξαρτάται και από τον αντίπαλο, αν και θεωρώ πως ο Ρουκάβινα με τον «Σάλπι» θα ταίριαζαν περισσότερο ως δίδυμο. Θεωρώ πως θα είναι κρίμα, πάντως, ο Παναθηναϊκός, ειδικά στα εγχώρια ματς, να επιμείνει σε αυτό το σύστημα. Ακόμα και για τα ντέρμπι ισχύει αυτό που γράφω. Η εικόνα απομόνωσης του Σόουζα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, με τον Βραζιλιάνο να αναγκάζεται να πηγαίνει στη σέντρα, ήταν ένα θέαμα που δεν άρεσε σε κανέναν. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να φορτώσει τα άκρα και να γεμίσει την περιοχή. Το να βαφτίζω τον Γκάμπριελ και τον Καραγκούνη εξτρέμ, με τον δεύτερο να συγκλίνει και να πηγαίνει στον άξονα, πέφτοντας πάνω στον «Σάλπι», αποτελεί ποδοσφαιρική ανορθογραφία.

Ενα ακόμα θέμα που θεωρώ πως θα έπρεπε να είχε μεταφερθεί στον Τεν Κάτε είναι το πώς σκέφτηκε να μη χρησιμοποιήσει τον Ιβανσιτς. Σε ένα τόσο κομβικό ντέρμπι, η λεπτομέρεια είναι που κάνει τη διαφορά. Στοιχηματίζω ότι αν ο Ολλανδός ήξερε πως ο Βασσάρας σφυράει τόσο πολύ και ότι το ματς θα είχε τόσα πολλά στημένα θα είχε ρίξει τον Αυστριακό στο ματς. Κι επειδή δεν περιμένω από τον Τεν Κάτε να γνωρίζει πώς σφυρίζει ο Βασσάρας, θα περίμενα κάποιος από τον Παναθηναϊκό να τον ενημερώσει σχετικά. Ο Ιβανσιτς έφτιαξε τα γκολ της Αυστρίας με τα στημένα. Αραγε ο Παναθηναϊκός με αυτόν μέσα κόντρα στην ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να είχε πάρει κάτι περισσότερο;

Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με το πλουσιότερο «υλικό». Είναι κρίμα ο Τεν Κάτε να προσπαθεί να μετατρέψει παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν σε κάποιες θέσεις, ως επιλογή γι' αυτές, ενώ έχει τα «υλικά» στα χέρια του να φτιάξει μια ομάδα που θα παράγει ωραίο ποδόσφαιρο.