Οσα δεν είδατε στο εναρκτήριο ματς της Εθνικής

Μπορεί το ματς με το Λουξεμβούργο να φαινόταν σε όλους ως απλή και διαδικαστική υπόθεση, ωστόσο οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές –ακριβώς λόγω της υποχρέωσης που αισθάνονταν να επιστρέψουν στις νίκες σε επίσημο ματς μετά τις τρεις ήττες στο Euro 2008- ήταν αρκετά πιεσμένοι. Τόσο πριν από την έναρξη της αναμέτρησης όσο και κατά τη διάρκειά της, τουλάχιστον μέχρι το σημείο της επίτευξης του γκολ από τον Βασίλη Τοροσίδη, το οποίο τους έλυσε τα πόδια από κάθε άποψη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα άγχους ήταν ο Γιώργος Καραγκούνης, ο οποίος από το 15ο λεπτό(!) γυρνούσε συνεχώς στον πάγκο και ρωτούσε «πόση ώρα θέλει για τη λήξη;». «Πριν από λίγο άρχισε το ματς, έχει πολλή ώρα ακόμα για το ημίχρονο», του απάντησαν στην αρχή. Εκείνος όμως επέμενε και ρώτησε άλλες δύο φορές μέχρι το 25ο λεπτό. Οι παίκτες έβλεπαν την ώρα να περνά και το γκολ να μην έρχεται και αγχώνονταν αντικρίζοντας όλους τους ποδοσφαιριστές του Λουξεμβούργου να βρίσκονται πίσω από τη σέντρα για να καταστρέψουν το ελληνικό παιχνίδι.

Μια και μιλάμε για καταστροφές, ο Ρεχάγκελ έγινε έξαλλος τρεις φορές με τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα των αντιπάλων στους παίκτες του, επειδή φοβόταν μην τραυματιστεί κάποιος εν όψει του αγώνα με τη Λετονία. Πάντως, σε αντίθεση με την πλειονότητα των ποδοσφαιριστών, ο Οτο πέρασε ένα από τα πιο ήρεμα βράδια της καριέρας του. Αυτή τη φορά δεν είχε τα (πολλά) γνωστά του ξεσπάσματα. Στεκόταν ψύχραιμος μπροστά από τον πάγκο και παρακολουθούσε το παιχνίδι, συζητώντας συχνά πυκνά με τον στενό συνεργάτη του, τον Γιάννη Τοπαλίδη.

Οι παίκτες στους οποίους έδωσε τις περισσότερες οδηγίες στη ροή του αγώνα ήταν ο Καραγκούνης, ο Σεϊταρίδης και ο Χαριστέας. Στον πρώτο έλεγε συνεχώς να βρίσκεται κοντά στη γραμμή και να παίζει σε ρόλο καθαρού αριστερού εξτρέμ. Του ζητούσε να πλαγιοκοπεί, ώστε να βγάζει όσο το δυνατόν περισσότερες σέντρες. Βέβαια, στην ανάπαυλα οι οδηγίες άλλαξαν, από τη στιγμή που ο «Κάρα» μετατοπίστηκε προσωρινά στον άξονα. Ο «τυπάρας» ήταν και πάλι ο πιο παθιασμένος παίκτης της Εθνικής, αλλά είχε να αντιμετωπίσει τα πολύ σκληρά μαρκαρίσματα των αντιπάλων του.

Από τον Σεϊταρίδη ο Ρεχάγκελ ζητούσε να βγαίνει συνεχώς μπροστά για να δημιουργεί «ρήγματα». Δεν έφτανε στον Οτο το φροντιστήριο ολόκληρης της εβδομάδας (κάθε μέρα είχε τετ α τετ με τον άσο της Ατλέτικο, τονίζοντάς του αυτό ακριβώς το πράγμα), το συνέχιζε και στη διάρκεια της αναμέτρησης. Η προσπάθειά του όμως έπιασε τόπο. Ο Σεϊταρίδης και κούρσες έκανε και εμφανώς βελτιωμένος σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες ήταν.

Στον Χαριστέα έλεγε ότι πρέπει να κρατάει σχετικά κοντινές αποστάσεις από τους συμπαίκτες του, προκειμένου να είναι πιο εύκολο να τροφοδοτηθεί και να τροφοδοτήσει. ο Αγγελος εκτέλεσε σωστά τις εντολές του προπονητή, γι' αυτό και ήταν ένας από τους παίκτες με τη μεγαλύτερη συμβολή στην επίτευξη της πρώτης νίκης. Οι διεθνείς ποτέ δεν φοβήθηκαν τη δυναμικότητα του αντιπάλου (ήταν η πιο αδύναμη ομάδα που έχουν αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια). Το μόνο που φοβήθηκαν ήταν το ενδεχόμενο να πήγαινε το ματς όπως αυτό στη Μάλτα, εκεί όπου δεν έμπαινε το γκολ με τίποτα για πολλή ώρα και, αν δεν υπήρχε αυτή η ατομική ενέργεια του Τοροσίδη με την οποία κερδίθηκε το πέναλτι, ίσως η Εθνική να μην είχε φύγει με τη νίκη από τη Βαλέτα.

Την ίδια ώρα, κωμικές ήταν οι σκηνές που διαδραματίζονταν στον πάγκο του Λουξεμβούργου. Λίγο πριν από την έναρξη του ματς, οι φροντιστές έδωσαν σάντουιτς στους αναπληρωματικούς, τα οποία έτρωγαν οι ποδοσφαιριστές την ώρα που εξελισσόταν η αναμέτρηση! Σαν να μην έφτανε αυτό, στο δεύτερο ημίχρονο, όταν επρόκειτο να σηκωθούν κάποιοι από τον πάγκο για ζέσταμα, οι φροντιστές έδιναν από μια μπανάνα στον καθένα για να τη φάει πριν από την προθέρμανση. Τέτοιες σκηνές δεν βλέπει κανείς ούτε στα σχολικά πρωταθλήματα…

Οι παίκτες του Λουξεμβούργου είναι ερασιτέχνες, με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν ζουν από το ποδόσφαιρο. Το έχουν περισσότερο για χόμπι. Αρκεί να αναφέρουμε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα διεθνών ποδοσφαιριστών τους που αγωνίστηκαν στο προχθεσινό ματς: ο Ρενέ Πέτερς δουλεύει σε δημαρχείο, ο Κίτσινγκερ σπουδάζει παιδαγωγικά και ο γκολκίπερ, ο Τζόναθαν Ζουμπέρ, είναι υπάλληλος σ' ένα κλειστό γυμναστήριο της πόλης. Αρκετοί από τους συμπαίκτες τους εργάζονται σε τράπεζες. Υπάρχουν και ορισμένοι που είναι άνεργοι και αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

Το γήπεδο που φιλοξένησε την προχθεσινή αναμέτρηση δεν ήταν άσχημο. Ωστόσο είναι από τα πιο μικρά που έχει επισκεφτεί η Εθνική τα τελευταία χρόνια. Οχι μόνο σε ό,τι αφορά τις κερκίδες. Ακόμη και οι εσωτερικοί χώροι ήταν περιορισμένης έκτασης. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έλεγαν οι διεθνείς στην προπόνηση της παραμονής του αγώνα: «Μάλλον δεν περίμεναν ότι θα κατεβάσουμε 22άδα. Τα αποδυτήρια είναι για 15-16 παίκτες το πολύ…».

Ο πιο χαρούμενος παίκτης της Εθνικής μετά το ματς ήταν ο Βασίλης Τοροσίδης, λόγω του πρώτου γκολ με τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. «Αβραάμ, για σένα», είπε προς τον πάγκο, αφιερώνοντας το τέρμα στον συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό. Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια, στην αρχή ήταν διστακτικός να κάνει δηλώσεις, αλλά πείστηκε μετά τις παραινέσεις του καλού του φίλου, του Χρήστου Πατσατζόγλου: «Πήγαινε να κάνεις δηλώσεις. Το πρώτο σου γκολ με την Εθνική έβαλες σήμερα. Αν δεν μιλήσεις σήμερα, πότε θα μιλήσεις;».