Πρέπει να έχει υπομονή

Μία από τις συναυλίες τους στην Ελλάδα οι Metallica την είχαν δώσει στο γήπεδο του Πανιωνίου. Είχε γίνει της παλαβής. Οχι στο γήπεδο, αλλά στους γύρω δρόμους, όπου εκατοντάδες χαρούμενοι αζαντάουα πλακωνόντουσαν με τους μπάτσους. Παρ' ότι μου αρέσουν οι Metallica και θα έμπαινα τζάμπα, δεν το είχα ζήσει από πρώτο χέρι, μια και είχα μυριστεί το τζέρτζελο. Συνεχίζουν να μου αρέσουν οι Metallica, λατρεύω το μαύρο άλμπουμ, αλλά live αμφιβάλλω ότι θα τους δω. Ολα τα ανωτέρω ως αναφορά στους προβληματισμούς του Κώστα Τσακίρη γιατί πρωί το ανοίγει, πρωί το κλείνει, αλλά το γήπεδο της Νέας Σμύρνης τού μένει άδειο. Στην εποχή της τηλεόρασης για να φέρεις κόσμο στο γήπεδο πρέπει να ξέρεις ποιος είναι ο πελάτης.

Κατ' αρχάς, το «όποιος είναι φίλος μιας ομάδας πηγαίνει στο γήπεδο» δεν ισχύει. Μπορεί να είσαι φίλος του Κοντρέρα ή των Sex Pistols, να έχεις λιώσει τους δίσκους τους στο παίξιμο, αλλά να μην τους έχεις δει, ούτε ποτέ να τους δεις από κοντά. Στο ποδόσφαιρο το σκεπτικό «από κοντά» ίσχυε πριν από την τηλεόραση. Τώρα ο οπαδός μιας ομάδας μπορεί να δει τα περισσότερα και στις περιπτώσεις των μεγάλων όλα τα ματς χωρίς να πάει στο γήπεδο. Οπότε όταν μια ομάδα ζητάει από τον οπαδό της να πάει στο γήπεδο για να τη δει, στην πραγματικότητα του ζητάει το παραπάνω. Το οποίο περιέργως στις ελληνικές ομάδες διαφέρει από τη μία στην άλλη.

Η ΑΕΚ του Ντέμη Νικολαΐδη έδωσε το παραπάνω εκπολιτίζοντας την κερκίδα. Από τα δύο και τρεις χιλιάδες εισιτήρια του τελευταίου χρόνου στα Λιόσια ο αριθμός εκτοξεύτηκε στις 40 και 50 χιλιάδες της πρώτης σεζόν. Αντίθετα, αν ο ΠΑΟΚ του Θοδωρή Ζαγοράκη δοκίμαζε να κάνει κάτι αντίστοιχο, αμφιβάλλω αν θα μάζευε χίλια άτομα. Οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ διαφέρουν από τους υπόλοιπους σε σχέση με κάθε ελληνική ομάδα, πλην πιθανόν του Αρη. Οπότε οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ για τη διοίκηση του Ζαγοράκη έχουν πάντα δίκιο. Αντε να τους μαλώσει λιγάκι αν διαλύσουν μια μεγάλη κωμόπολη σε φιλικό… Στον Παναθηναϊκό θέλουν επιτυχίες και μεγαλείο, αλλιώς δεν γεμίζουν τη Λεωφόρο ούτε σε επετειακή χρονιά. Στον Ολυμπιακό είναι τόσο πολλοί που ένα Καραϊσκάκη το γεμίζουν. Αλλά για να το τιγκάρουν πρέπει να έχουν μεταγραφές ή έναν πρόεδρο για να ξεχέσουν.

Και στον Πανιώνιο; Ο Πανιώνιος δεν είναι σύμπτωση ότι είναι η ομάδα του Συνασπισμού. Ολοι αρχηγοί και ευτυχισμένο ποδοσφαιρικό απόγευμα είναι αυτό που η παρέα ξεκινάει να ξεφτιλίζει τον εκάστοτε πρόεδρο το πρωί στην πλατεία, για να τελειώσει το βράδυ με πιθανό διάλειμμα δύο ώρες στο γήπεδο. Κάπου ανάμεσα στο Metallica και το Madonna. Ούτε δακρυγόνα ούτε κατσιφλωριές. Με τον πρόεδρο να κάνει το «τοτέμ της φυλής» υπεύθυνο για όλα τα κακά. Το δίνεις και έρχονται. Δεν το δίνεις και σ' τους παίρνει ο καναπές. Πάνω από επιτυχίες ή τάξη, ο Πανιώνιος χρειάζεται ιδιοκτήτη με υπομονή.


Πήρα κάποια e-mail σχετικά με το άρθρο για τους αστικούς μύθους που έγραψα πριν από τρεις ημέρες. Θα ήθελα να προσθέσω μερικές σκέψεις.

Πράγματι το 1957 ο Ξενοφών Ζολώτας εκφώνησε χαιρετισμό σε ομιλία του στη Διεθνή Τράπεζα, στην οποία είχε πάει για να αναφερθεί στην πορεία της οικονομίας, στον οποίο χρησιμοποίησε 146 αγγλικές λέξεις με ελληνική ρίζα, επί συνόλου 261 λέξεων. Παραμένει όμως χαιρετισμός –και όχι η ανάπτυξη του θέματος της οικονομίας– και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο ως λεκτική άσκηση. Για απόδειξη θα παραθέσω το αγγλικό κείμενο.

«Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy».

Πρώτον, διακρίνεται η αγωνία του ομιλητή να βρει λέξεις ελληνικής ρίζας, ανεξάρτητα από το νόημά τους στην αγγλική. Το «Kyrie», που γραμματικά είναι λάθος, μια και απευθύνεται σε πολλούς, είναι ακατάληπτο σε κάθε αγγλόφωνο, μια και ως αγγλική λέξη αναφέρεται μόνο στον Θεό και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά το «mister» ή το «sir». Δεύτερον, ορισμένοι συνδυασμοί λέξεων δεν στέκουν. Παράδειγμα, το «orthodoxy of axioms», που στην περίπτωση των αξιωμάτων, που εκ της φύσεώς τους είναι αυθαίρετα, δεν μπορεί να υπάρχουν ορθόδοξα και αιρετικά. Τρίτον, είναι εμφανής η προσπάθεια να γεμίσει το κείμενο με λέξεις που μοιάζουν να ταιριάζουν, αλλά δεν προσθέτουν κάτι. Εκτός αν η νομισματική πληθώρα προκαλεί σε διευθυντές τραπεζών, εκτός από αγωνία, και μελαγχολία. Τέταρτον, μερικές λέξεις δεν υπάρχουν στα αγγλικά. Ο ορθογράφος, για παράδειγμα, δεν αναγνώρισε το panethinc, το trapeza, το synagonize και το didymous. Οι λέξεις πιθανόν να υπάρχουν σε μεγαλύτερα λεξικά, αλλά όπως ο καθένας ξέρει, για να γίνει αποδεκτή μια λέξη από λεξικό πρέπει να αναφερθεί η πηγή του κειμένου της γλώσσας από την οποία αντλήθηκε. Σε ένα κείμενο 72 λέξεων, όπως το απόσπασμα που δημοσιεύω, τέσσερις ανύπαρκτες στον ορθογράφο των Windows λέξεις και μέχρι τέσσερις σε ασύμβατη με τα αγγλικά χρήση, όπως το cacophony, δεν είναι ενθαρρυντικό γεγονός. Και μην πει κάποιος «ποιο λεξικό των Windows και κουραφέξαλα;». Δεν είπαμε ότι ο Μπιλ Γκέιτς χρησιμοποιεί τα ελληνικά για τον προγραμματισμό;

Το θέμα, όμως, δεν είναι ο χαιρετισμός του Ζολώτα στους συνέδρους με αγγλικές λέξεις με ελληνική ρίζα, ένα εγχείρημα που επανέλαβε ύστερα από δύο χρόνια στα αγγλικά και άλλη μία στα γαλλικά. Το θέμα είναι ο Μπιλ Γκέιτς και ο προγραμματισμός «στα ελληνικά». Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το θέμα και το πώς προέκυψε, το site www.skepdic.gr, για το οποίο έμαθα από τον αναγνώστη Κ.Δ., αναφέρει με λεπτομέρειες την ιστορία. Το πώς η ιστορία ξεκίνησε από ένα άρθρο της «Απογευματινής» το 2005 και τις θέσεις του καθηγητή Μαθηματικών στα ΤΕΙ Λάρισας και συγγραφέα Κοσμά Μαρκάτου. Η ανάλυση του site είναι πλήρης και ένα σημείο που παραμένει ανεξήγητο στον συντάκτη του site αλλά και σε εμένα είναι τι εννοούν με τον «προγραμματισμό στα ελληνικά». Οτι θα αντικατασταθεί ο δυαδικός κώδικας μηχανής, με τον οποίο προγραμματίζονται οι υπολογιστές, ή ότι η γλώσσα επικοινωνίας του υπολογιστή με τον χρήστη από αγγλικά θα γίνει ελληνικά, διαβάζοντας «καλώς ήλθατε στα Windows Vista» και «μαλακία» αντί του ξενέρωτου «error»; Και αν η φασαρία γίνεται για το δεύτερο, γιατί αντί να μπει στον κόπο ο Μπιλ δεν καταργεί όλες τις γλώσσες στις εκδόσεις των Windows εκτός από τα ελληνικά;

Ενα στοιχείο στο άρθρο του Μαρκάτου που εντυπωσίασε τον κάτοχο του www.skepdic.gr και εμένα είναι η αρχή. «Οι ειδικοί των υπολογιστών έχουν καταλήξει στο ότι η αγγλική γλώσσα είναι πεπερασμένη». Κατάληξη που οδηγεί στη χρήση των ελληνικών. Το site, λοιπόν, και εγώ μένουμε με την απορία. Ονοματάκι δεν έχουν αυτοί οι ειδικοί; Εκτός αν είναι κάτι σαν παίκτες ελληνικής ομάδας που για να μην καρφώνονται στα ρεπορτάζ πάντα αναφέρονται με την ιδιότητα. «Λέγανε οι παίκτες του Παναθηναϊκού ότι ο Βασσάρας δεν τους είπε τον λόγο για το πέναλτι». Ελπίζω στην πληροφορική να μην υπάρχει καμιά ΚΕΔ και οι «ειδικοί» φοβούνται ότι αν τα ονόματά τους γίνουν γνωστά θα τιμωρηθούν.

Το «οι ειδικοί» μού θυμίζει μία από τις αγαπημένες ιστορίες του Media Dentist. Ο MD είχε έναν πατέρα πολύ περήφανο για την καταγωγή του από την Κέρκυρα. Οποτε, λοιπόν, ο MD τού έλεγε ότι το κερκυραϊκό λάδι είναι μάπα, ο μπαμπάς απάνταγε: «Τι λες; Μια φορά ήρθε στην Κέρκυρα μια επιτροπή και είπε ότι το λάδι είναι το καλύτερο της Ευρώπης». Το παιδί κοντεύει να φτάσει τα 50 και η απορία το βασανίζει. Τι επιτροπή ήταν αυτή που γύριζε την Ευρώπη και αξιολογούσε λάδια;


«Σεκλέτι μεγάλο έχω που είμαι μπεκιάρης. Με το τσακμάκι ανάβω το τουμπεκί στον αργιλέ να πάψει ο νταλκάς». Ελπίζω να μην έχουν και οι Τούρκοι κανέναν Ζολώτα και αρχίσει έτσι την ομιλία του για να αποδείξει ότι η βάση της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας είναι η τουρκική.