Oh captain, my captain

Η θεωρία λέει ότι η πιο αδύναμη γραμμή του Παναθηναϊκού είναι η άμυνα. Δεν το λέει μόνο η θεωρία, εδώ που τα λέμε, αλλά το παραδέχονται και οι υπεύθυνοι της ομάδας, οι οποίοι πάλευαν τη μεταγραφή κεντρικού αμυντικού μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Η ίδια θεωρία λέει ότι πιο γεμάτος είναι ο Παναθηναϊκός στο κέντρο, από αμυντικούς και επιτελικούς χαφ και παίκτες που μπορούν να παίξουν στη γραμμή ή πίσω από τον επιθετικό περιοχής. Κι ότι στην επίθεση υπάρχουν ένα σωρό παλικάρια που μπορούν να βάλουν την μπάλα στο πλεκτό.

Καλές οι θεωρίες, αλλά το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που παίζεται επί χόρτου και όχι επί χάρτου. Στο χαρτί ο Παναθηναϊκός με Κλέιτον, Ιβανσιτς, Καραγκούνη, Νίνη, Χριστοδουλόπουλο στο δημιουργικό κομμάτι, θα έπρεπε να κάνει περίπου 50 ευκαιρίες. Και με Σόουζα, Σαλπιγγίδη, Μάντζιο, Πετρόπουλο μπροστά να βάζει καμιά δεκαριά γκολ. Επιπλέον, με Ζιλμπέρτο, Μάτος, Σιμάο στα χαφ οι αμυντικοί θα έπρεπε να χασμουριούνται από βαρεμάρα και να παίζουν πέτρα-ψαλίδι-χαρτί για να περάσει η ώρα τους, μια και πόδι αντιπάλου δεν θα πάταγε στον χώρο ευθύνης τους.

Στο χορτάρι ο Παναθηναϊκός έφαγε δύο γκολ από την ΑΕΚ, το ένα από εκπληκτική έμπνευση και εκτέλεση του Εντίνιο και το άλλο από εκπληκτική έμπνευση και εκτέλεση του βοηθού διαιτητή. Δεν προδόθηκε από την άμυνά του, δεν έχασαν οι παίκτες τους προσωπικούς τους αντιπάλους, δεν έγινε η γκέλα. Αντιθέτως, το γκολ μπήκε ελαφρώς τυχαία, από εκτέλεση φάουλ που δεν πήγαινε για μέσα, και ευκαιρίες η ομάδα δεν έκανε σε 90τόσα λεπτά, ό,τι κι αν δοκίμασε ο Τεν Κάτε. Οσο για τον χώρο του κέντρου, ο άσημος Πλιάτσικας δεν ξεχώριζε απλώς για το πλατινέ μαλλί, αλλά για την πλατινέ εμφάνιση, που έγινε και η αφορμή να κληθεί στην Εθνική.

Μήπως, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός, εκτός από μεταγραφή αμυντικού, χρειάζεται και μέσου και επιθετικού; Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις, ακόμα πιο δύσκολο να διαχειριστείς ένα ρόστερ ούτως ή άλλως πλούσιο σε μέσους και επιθετικούς, που κάποια στιγμή θα αρχίσουν οι γκρίνιες απ' όσους δεν παίζουν ή είναι εκτός αποστολής. Επίσης, εύκολο είναι να θυμηθείς ότι υπάρχει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος στην ομάδα, ο οποίος έμεινε και πρέπει να πάρει ευκαιρίες –κι ο Πλιάτσικας δεν υπολογιζόταν, αλλά το πάλεψε και κέρδισε με το σπαθί του τα εγκώμια. Ή ότι επιστρέφει σιγά σιγά ο Λεοντίου και θα δώσει λύσεις. Οσο εύκολα ακούγονται αυτά τόσο δύσκολα είναι στην πράξη: θα παραδεχτείς δημόσια ότι έχεις πρόβλημα; Οτι επαναδραστηριοποιείς παίκτη που του είχες πει να βρει ομάδα να φύγει; Θα πεις ουσιαστικά ότι όλοι οι επιθετικοί δεν κάνουν και αναγκαστικά απευθύνεσαι στον Παπαδόπουλο; Ή περιμένει κανείς ότι ο Λεοντίου ύστερα από ένα χρόνο στα πιτς θα μπει και θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του;

Πού καταλήγουμε; Στη μαγική λέξη, την οποία σχεδόν έχουν διαγράψει οι φίλοι του Παναθηναϊκού από το λεξιλόγιό τους: υπομονή. Ο γνωστός πανδαμάτωρ τύπος, ο χρόνος, θα δείξει αν όλα έγιναν σωστά ή κάποιο κομματάκι λείπει από το παζλ και είναι λειψό. Ευτυχώς, ο πρόεδρος είναι καπετάνιος και ξέρει από φουρτούνες. Θα δούμε αν μπορεί να κυβερνήσει ένα τόσο μεγάλο καράβι και στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, παρ' όλα τα κύματα, τους αέρηδες και τα βράχια.