Γιατί δεν φοβήθηκε ο Σαραϊδάρης...

Είκοσι δύο λεπτά λέει κράτησε το πρώτο Δ.Σ. του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού και ένα απ' αυτά στα οποία συμφώνησαν οι μέτοχοι είναι ότι δεν θα ανεχθούν άλλες διαιτησίες σαν αυτές του κυριακάτικου ντέρμπι. Δεν είπαν βέβαια τι θα κάνουν. Πιθανότατα θα πιάσουν τη μύτη τους και θα γίνουν μπλε -για να «προστατεύσουν» τον ΠΑΟ μόνο αυτό δεν έχουν κάνει ακόμα. Λαμβάνω από την Κυριακή το βράδυ συνεχώς e-mail από οπαδούς του ΠΑΟ, οι οποίοι με ρωτάνε τι θα γίνει φέτος με τη διαιτησία και αν τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί μου τα στέλνουν εμένα. Στον ΠΑΟ πρέπει να τα στείλουν, μπας και πάρουν απάντηση.

Ο Δημήτρης Σαραϊδάρης, ο οποίος έκανε ένα ανθρώπινο λάθος στο ντέρμπι, είναι ένας έντιμος διαιτητής. Οι έντιμοι διαιτητές δεν είναι αλάνθαστοι διαιτητές. Κάνουν και λάθη, όπως όλοι μας. Η ερώτηση είναι γιατί πάνω στην αμφιβολία του ο διεθνής επόπτης προτίμησε να σηκώσει τη σημαία και να δώσει ένα «βαρύ» πέναλτι, που εν μέρει έκρινε και το ματς, μια και έκανε τα εμπόδια του ΠΑΟ στη συνέχεια ανυπέρβλητα. Η απάντηση είναι ότι το έδωσε γιατί δεν φοβάται τίποτα. Το πολύ πολύ να τον τιμωρήσουν για κάνα μήνα. Επειδή είναι διεθνής σύντομα θα είναι δίπλα στον Κύρο, ωραίος και άνετος όπως πάντα.

Βασσάρας

Δεν νομίζω ότι τους οπαδούς του ΠΑΟ –τουλάχιστον εκείνους που από διαιτησία σκαμπάζουν δυο πράγματα– τους ενόχλησε η διαιτησία του Βασσάρα. Αυτό που ενόχλησε είναι η ευκολία με την οποία έγινε το λάθος. Κυρίως διακρίνω τρόμο για το γεγονός ότι το πέναλτι του Σαραϊδάρη μπορεί να είναι ένα μήνυμα σε όλους ότι δεν άλλαξε τίποτα. Και πώς να αλλάξει; Οταν δεν αλλάζουν οι προϊστάμενοι δεν αλλάζουν και οι συνήθειες.

Συνήθειες

Γιατί δεν αλλάζουν οι συνήθειες; Γιατί ο ΠΑΟ για το ζήτημα της διαιτησίας δεν έχει πολιτική. Ακόμα χειρότερα δεν έχει ούτε καν σθένος. Αν υποθέσουμε ότι το σφύριγμα του Σαραϊδάρη είναι ένα απλό λάθος, τότε κακώς ο Αντωνίου έκανε φασαρία. Αν δεν είναι ένα απλό λάθος, αλλά ένα μήνυμα για το τι συμβαίνει και το τι θα συμβεί, τότε ο ΠΑΟ πρέπει να αφήσει τα μισόλογα και για πρώτη φορά να πάρει θέση, εξηγώντας ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Νομίζω ότι αυτό κυρίως περιμένουν οι οπαδοί του. Μια διοικητική στάση που να ξεκαθαρίζει ότι ο ΠΑΟ έχει γνώση της κατάστασης και ζητεί την αλλαγή της.

Θωμάς

Από τις εκλογές της Αλεξανδρούπολης κι έπειτα, όταν, όπως έχει εξηγήσει ο Θωμάς στη μεγάλη του συνέντευξη στο «Active», «άλλαξαν τα κόζια», ο ΠΑΟ διοικητικά απλώς σιωπά. Κανένας παράγοντάς του δεν έχει τολμήσει να ρωτήσει την ΕΠΟ αν βγήκε ποτέ πόρισμα για την ιστορία της «παράγκας». Κανένας δεν έχει τολμήσει να ρωτήσει γιατί το καλοκαίρι του 2003, μετά τις αποκαλύψεις του Τριανταφυλλόπουλου, βγήκαν από τους πίνακες καμιά δεκαριά διαιτητές. Κανείς δεν έχει τολμήσει να ζητήσει εξηγήσεις για το πώς ένας ολόκληρος σύνδεσμος διαιτητών, ο σύνδεσμος διαιτητών Πειραιά, τέθηκε επί της ουσίας υπό επιτήρηση και για κάνα-δυο χρόνια δεν είχε διαιτητή του στους πίνακες. Κανείς δεν τόλμησε να ρωτήσει πώς γίνεται να τιμωρούνται διαιτητές και να μην υπάρχουν κυρώσεις για συγκεκριμένες ομάδες που υποτίθεται ότι ευνοήθηκαν. Αυτό είναι αληθινά πρωτοφανές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Να διατυμπανίζεται (και από επίσημα χείλη) ότι υπήρξε εξάρθρωση ενός ολόκληρου κυκλώματος και να μην υπάρχει η παραμικρή τιμωρία για όσους ευνοήθηκαν απ' αυτό!

Υποψία

Ο οπαδός του ΠΑΟ αναρωτιέται τι θα γίνει. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ρωτήσει τους υπεύθυνους της ομάδας του για ποιο σκοπό επιδιώκονται καλές σχέσεις μ' εκείνους που στη συνείδηση των οπαδών του ΠΑΟ είναι τουλάχιστον ύποπτοι για μια σειρά από πράγματα που έγιναν τα δώδεκα τελευταία χρόνια σε βάρος της ομάδας τους. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εγώ θεωρώ την ΕΠΟ τη σοβαρότερη και πιο τίμια ομοσπονδία του κόσμου, έχω όμως την υποψία ότι δεν το βλέπει έτσι ο οπαδός του ΠΑΟ. Ο οποίος υποθέτω ότι, αν ήξερε πως ο Ανδρέας Βγενόπουλος δίνει χορηγίες στη συγκεκριμένη ομοσπονδία, θα έβγαζε σπυράκια. Οπως θα πάθαινε το ίδιο κι αν του έλεγαν ότι μέγας χορηγός της ομοσπονδίας των ανθρώπων που δώδεκα χρόνια τώρα υπηρετούν το καλό του ποδοσφαίρου είναι η Τράπεζα Πειραιώς, ο αντιπρόεδρος της οποίας μπήκε χθες και επίσημα στο Δ.Σ. της ομάδας και του εύχομαι του ανθρώπου να αποδειχθεί και γουρλής. Αυτά νομίζω πρέπει να εξηγήσει κάποιος στον κόσμο κι όχι πώς θα προστατευθεί ο ΠΑΟ. Γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν νομίζω ότι θα έδινε ποτέ συγχωροχάρτι και χορηγίες σε όσους παρακολουθούν του αγώνες του πρωταθλήματος από τη σουίτα του Σωκράτη Κόκκαλη, αν κατακτούσε το φετινό πρωτάθλημα με «σπρώξιμο».

Θέση

Ο Κόκκαλης τουλάχιστον έχει μια ξεκάθαρη θέση. Με όσα συμβαίνουν είναι ευχαριστημένος. Και την ευτυχία του τη δείχνει εμπράκτως. Η χορηγός και του Κυπέλλου Ελλάδος, Hellas On Line, σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα», είναι μια εταιρεία στην οποία διακρίθηκε για την επιχειρηματική του δράση ο γιος του προέδρου, Σωκράτης Τζούνιορ! Μια λογική συνέπεια αυτού του τύπου της σχέσης θα ήταν να βάλει ο ΠΑΟ φανέλες με το σήμα της Ιντραλότ ή ο Ολυμπιακός να πάρει χορηγίες της Δέλτα και του Molto και να κάνει τη φανέλα του πολυχρωματική, όπως είναι αυτή του ΠΑΟΚ. Γιατί όχι; Μια ωραία παρέα είμαστε όλοι! Μόνο που ο χαμένος στην προκειμένη περίπτωση είναι όποιος με τη διαφθορά έχει συμβιβαστεί.
Πέναλτι

Η Marfin έβγαλε πριν από χρόνια το ομολογιακό δάνειο της ΑΕΚ και είναι και χορηγός της Λάρισας, της οποίας το νέο γήπεδο θα χρηματοδοτήσει. Το γκρουπ του Βγενόπουλου είναι επίσης χορηγός του ΠΑΟΚ. Η χορηγία του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης δόθηκε τον ίδιο καιρό που έγινε και η αντίστοιχη στην ΕΠΟ. Η ερώτησή μου δεν είναι αν όλα αυτά καλώς γίνονται, αλλά αν αξίζει τον κόπο να αναρωτιούνται οι οπαδοί του ΠΑΟ γιατί ο Σαραϊδάρης δεν φοβήθηκε να δώσει το πέναλτι.

Να γιατί

Με ρωτάτε, επίσης, αν θα ξανακάνω τη στήλη με τα προγνωστικά της διαιτησίας. Μπορεί και να την κάνω, θα το σκεφτώ. Πάντως ένα λόγο για να μην την κάνω μου τον δίνει ο φίλος αναγνώστης Γιάννης Λαγός στην επιστολή που μου στέλνει:

«Θα κάνω μια εντελώς άσχετη ερώτηση και δεν περιμένω αναλυτική απάντηση, ίσως κάποια στιγμή που θα έχεις χρόνο να γράψεις ένα κείμενο.

Πόσο κακό κάνουν οι εκπομπές λόγου και οι οπαδικές εφημερίδες στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα της Ελλάδας;

Είμαστε συνομήλικοι και θυμάμαι τον εαυτό μου να αγωνιά τι θα κάνει η ΑΕΚ με τη Γιουβέντους στο ΟΥΕΦΑ, ο Παναθηναϊκός με τη Λίβερπουλ, ο ΠΑΟΚ με την Μπάγερν, o Αρης με τη Σεντ Ετιέν, όλα αυτά πριν ακούσω τον τρόπο που σκέφτονται οι αντίπαλοι αλλά και οι οπαδοί της δικής μου ομάδας (Ολυμπιακός). Ολα αυτά πριν αρχίσω να διαβάζω ότι κάθε νίκη της ομάδας είναι κάλπικη και κάθε νίκη τον αντιπάλων είναι “πέτσινη”.

Αυτό προκάλεσε μια μετάλλαξη στον χαρακτήρα μου, με αποτέλεσμα να χαίρομαι με τις ήττες τον αντιπάλων, αλλά και με τις ήττες της δικής μου ομάδας, μονό στη σκέψη ότι θα δω τους οπαδούς να κλαψομουνιάζουν και να βρίσκουν δικαιολογίες του κώλου για σώσουν την τιμή τους.

Λένε ότι η καζούρα δεν απαγορεύεται και συμφωνώ, αλλά η εκτόξευση σκατών από τον ένα στον άλλο με αηδιάζει.

Πέρυσι κάποια στιγμή είπες πως θα σταματήσεις την κριτική διαιτητών κι εγώ συμφωνούσα μαζί σου, όχι γιατί δεν έγραφες σωστά, αλλά γιατί τα κείμενά σου γίνονταν σκατομπάλες στα χέρια των σκατοβόλων, ανάλογα ποιον βόλευαν».

Μην του το πείτε

Τις προάλλες σας έγραφα ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να έχει αγοράσει τον Τζεμπούρ το 2005, πληρώνοντας στον Εθνικό Αστέρα το 1/8 των χρημάτων που έδωσε γι' αυτόν φέτος. Σκαλίζοντας το προσωπικό μου αρχείο, ανακάλυψα ότι ο Δώνης θα μπορούσε να συνεργάζεται με τον Τζεμπούρ από τότε, δηλαδή από τον Δεκέμβριο του 2005. Οχι, δεν θα γινόταν τότε προπονητής της ΑΕΚ ο Δώνης, απλώς ο Τζεμπούρ θα είχε υπογράψει στη Λάρισα αν δεν είχε αντιρρήσεις ο Νίκος Λυράκης, που προτίμησε τον Αλέξη Γαβριλόπουλο! Ο Κίμωνας Κοκορόγιαννης τα είχε βρει με την ΑΕΛ, ο Εθνικός Αστέρας είχε συμφωνήσει να πάρει 70.000 ευρώ, αλλά η μεταγραφή χάλασε την τελευταία στιγμή. Σήμερα ο Τζεμπούρ πωλήθηκε 3 εκατομμύρια ευρώ –μην το πείτε στον Πηλαδάκη...