Μην πυροβολείτε, ακόμη, τους προπονητές!

Λοιπόν, τι θα συμβεί τώρα; Είναι η σειρά του Τεν Κάτε να στιγματιστεί ως «άσχετος», «τρελός» ή -στην επιεικέστερη εκδοχή- «ακατάλληλος» να διαχειριστεί τα του Παναθηναϊκού; Επειτα από τη «σταύρωση» του Βαλβέρδε, αλλά και τον στιγματισμό του «ξεροκέφαλου» Δώνη, καταφθάνει η ώρα της... τελεσίδικης λαϊκής ή δημοσιογραφικής ετυμηγορίας για τον προπονητή των «πρασίνων»; Βγαίνουν (προσωρινώς ή μη) από το καζάνι της κόλασης οι προπονητές του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ και ρίχνεται εκεί ο Τεν Κάτε;

Χωρίς αμφιβολία, ο Ολλανδός είχε κακές εμπνεύσεις -αναλύθηκαν ήδη, την επομένη του ντέρμπι- κατά τη δόμηση της 11άδας του Παναθηναϊκού, αλλά και στην εκ μέρους του διαχείριση του αγώνα. Δεν είναι, όμως, αφύσικο το φαινόμενο: τέλη Αυγούστου ο (όποιος) νέος προπονητής της (όποιας) ομάδας ακόμη «ψάχνει και ψάχνεται». Ειδικά εάν είναι νεοφερμένος στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εχει, ακόμη, άλυτους γρίφους στο μυαλό του και ρευστές, μη κατασταλαγμένες απόψεις για κάποια από τα πουλέν του. Το να επισημαίνεις τις όποιες αλλόκοτες επιλογές του -με την άνεση που παρέχει το «εκ των υστέρων»- είναι απολύτως λογικό. Οχι όμως και το να υποκύπτεις στον πειρασμό να προβείς σε οριστικές εκτιμήσεις περί «καταλληλότητας» ή «ακαταλληλότητας» ενός κόουτς αυτή τη στιγμή. Είναι σαν να παρακολουθείς πώς ξεκινά στην κούρσα των 1.500 μέτρων ένας δρομέας και να νιώθεις βέβαιος για τον αν θα τερματίσει πρώτος, τρίτος ή πέμπτος.

Αυτά βεβαίως είναι ψιλά γράμματα για την εγχώρια ποδοσφαιρική κουλτούρα. Σε μια χώρα στην οποία παίκτες όπως ο Μπορέλι και ο Ζέτερμπεργκ χαρακτηρίστηκαν «παλτά» γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες, ίσως να είναι και θέμα «ισότητας» και «δικαιοσύνης» η ανάλογη αντιμετώπιση των προπονητών: πριν καλά καλά τους δούμε, τους έχουμε κιόλας κρίνει! Οχι για ό,τι έκαναν σε έναν ή δύο αγώνες (αυτό ασφαλώς το κρίνουμε), αλλά για ό,τι (δεν) θα κατορθώσουν στο μέλλον.

Ο παραλογισμός τούτος ενίοτε εξελίσσεται σε «κανιβαλισμό»: πρόκειται για τη μεταχείριση που επιφύλαξε το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου στον Βαλβέρδε. Ο Ισπανός δεν «ψαχνόταν» απλώς παραμονές του αγώνα στην Κύπρο. «Εψαχνε» και ο ίδιος τους αντικαταστάτες των παικτών που είχαν απομακρυνθεί από την ομάδα. Αντ' αυτών, ήταν σαν να έβλεπε την ταμπέλα που αναρτάται στους χειμερινούς κινηματογράφους όταν καλοκαιριάζει: «Ραντεβού τον Σεπτέμβριο». Ηταν, όμως, Αύγουστος...

Ο Βαλβέρδε υποχρεώθηκε να αυτοσχεδιάσει. Το έκανε με τρόπο εν πολλοίς ατυχή στην Κύπρο. Μετά τη ρεβάνς του «φόρτωσαν»... εγκλήματα, τα οποία δεν κατόρθωσα να διακρίνω (έξοχα το ανέλυσε το θέμα ο Μιχάλης Τσόχος). Κι άντε, τώρα, μέσα στα... αναθέματα να θυμηθεί κανείς πώς τα είχαν πάει την πρώτη φορά που κατηύθυναν τον Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκή διοργάνωση οι δύο προπονητές, οι οποίοι αργότερα πιστώθηκαν (από μία) απολύτως επιτυχή σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ: Μπάγεβιτς παλιά, Λεμονής πέρυσι. Αμφότεροι απαλλαγμένοι από την υποχρέωση να μάθουν τι εστί ελληνικό ποδόσφαιρο. Θυμάστε τι είχε γίνει; Στην «πρώτη» του Μπάγεβιτς με τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη, τους «ερυθρόλευκους» απέκλεισε σχετικά εύκολα το... μεγαθήριο που ονομαζόταν Φερεντσβάρος. Στην «πρώτη» του Λεμονή, ο Ολυμπιακός τερμάτισε για πρώτη (έως τότε) φορά τελευταίος σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, μένοντας έτσι κι εκτός ΟΥΕΦΑ.

Εν κατακλείδι: αφήστε να δούμε τι είδους δουλειά θα κάνουν οι «νεοφερμένοι» προπονητές των τριών μεγάλων. Εδώ είμαστε, εδώ θα είναι κι αυτοί. Αν κάποιος (ή κάποιοι) εξ αυτών αποτύχουν, ας τον (τους) ρίξουμε στην... πυρά, αλλά με τη βεβαιότητα ότι κριτής ήταν τα μάτια μας. Οχι η μανία μας να πετάξουμε το φαγητό, πριν καν μαγειρευτεί, κοιτάζοντας τη χύτρα.