Το ξεκατίνιασμα της χρονιάς (Νο 2)

Δεν ξέρω τι έκανε η περιέργεια στη γάτα, λατρεμένε αναγνώστη, ξέρω όμως τι έκανε σε μένα. Εξόντωσε μερικές εκατοντάδες κύτταρα του εγκεφάλου μου.
– n –
Παρακολούθησα την Τρίτη το βράδυ το παιχνίδι του πολυμετοχικού με τη Σπάρτα. Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις, σε διαβεβαιώνω όμως ότι κατάφερα να το δω απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Με τη βοήθεια δύο καφέδων και την πολύτιμη αρωγή της θείας Λουκρητίας, φυσικά. Της είχα δώσει οδηγίες να μπαίνει ανά πέντε λεπτά στο δωμάτιό μου για να τσεκάρει την έκβαση της μάχης. Την είχε κερδίσει ο Πουρουπουπού κρατώντας με ξύπνιο ή ο Μορφέας παίρνοντάς με στην αγκαλιά του;
– n –
Θέλω να συγχαρώ τη διοίκηση της ΕΡΤ και τον πρόεδρο Πανάγο για τη διορατικότητά τους. Βουλωμένο γράμμα διαβάζουν. Είμαι σίγουρος ότι περίμεναν πως το παιχνίδι θα είχε λιγότερο ενδιαφέρον και από σίριαλ του Καπώνη, γι’ αυτό φρόντισαν να πάρουν τα μέτρα τους. Για να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του ταλαίπωρου τηλεθεατή, ανέθεσαν στον Πουρουπουπού και τον Καρούλια την περιγραφή και τον σχολιασμό του αγώνα αντίστοιχα. Η ιδέα αποδείχτηκε καταπληκτική...
– n –
Ο τηλεθεατής πλέον βρήκε νέο κίνητρο για να μείνει συντονισμένος και να μην κλείσει την τηλεόραση επειδή η βαρεμάρα του είχε χτυπήσει κόκκινο. Να μετρήσει πόσα «έτσι» ειπώθηκαν απ’ τον Νίκο και τον Παύλο μέσα σε ενενήντα λεπτά. Για να φανταστείς, dear, εγώ ήμουν τόσο περίεργος που έκανα τη μεγαλύτερη τρέλα της ζωής μου. Είδα για δεύτερη φορά το παιχνίδι μόνο και μόνο γι' αυτό το λόγο. Μέσα σε 90 λεπτά, λοιπόν, η λέξη «έτσι» ακούστηκε 63 φορές – πρόκειται για ρεκόρ!
– n –
Οχι, δεν άντεξα να δω και την εκπομπή της ΝΕΤ μετά το παιχνίδι για να συνεχίσω να μετράω «έτσι». Είπαμε, και η ανθρώπινη αντοχή έχει τα όριά της...
– n –
Θέλω, πολυαγαπημένε αναγνώστη, επειδή η συγκεκριμένη λέξη έχει τη δική της ιστορία, να σου παρουσιάσω τις κατηγορίες της, βάσει των όσων ακούσαμε από τον Καρούλια και τον Πουρουπουπού.
– n –
1. Απλό «έτσι». Το ακούγαμε συνήθως απ’ τον γλυκό Νίκο. Εριξε κι ο Παύλος τις πενιές του (είναι γνωστό, άλλωστε, ότι είναι η αγαπημένη του λέξη, παλαιόθεν), αλλά ο Καρούλιας έσπασε όλα τα ρεκόρ. Ούτε η Τένια Μακρή τέτοιο πράγμα...
– n –
2. Εναλλάξ «έτσι». Κάποιες στιγμές τα αγόρια μου βρίσκονταν με κλειστά μάτια. Για παράδειγμα, έλεγε ο Καρούλιας: «Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πιέσει. Ετσι». Επαιρνε την πάσα ο Παύλος και συνέχιζε: «Ετσι. Εχεις δίκιο, Νίκο».
– n –
3. Διπλό «έτσι». Οταν ο Νίκος ήθελε να δώσει έμφαση στον λόγο του κατέφευγε στην επιτυχημένη συνταγή του «double έτσι»: «Τώρα πρέπει να δώσει την πάσα. Ετσι, έτσι».
– n –
4. Προφητικό «έτσι». Σ’ αυτήν την κατηγορία ο Καρούλιας έδωσε ρέστα. Πέντε φορές τουλάχιστον πήρε την μπάλα ο Κλέιτον και πριν ολοκληρώσει την προσπάθειά του ο Νίκος αναφωνούσε: «Μπράβο. Ετσι». Τον γλωσσόφαγε τον Βραζιλιάνο ο χρυσός μου. Με το που το ’λεγε, ο Κλέιτον τα 'κανε μαντάρα...
– n –
Οση ώρα πάντως ο Καρούλιας και ο Πουρουπουπού δεν έλεγαν «έτσι», μεγαλουργούσαν. Θυμίζω κάποιες ανεπανάληπτες στιγμές τους, που ήταν το αλάτι ενός αγώνα που θύμιζε νερόβραστη σούπα. Για αρχή, καθιερωμένες πλην όμως πάντα αγαπημένες φιλοφρονήσεις. Ο Νίκος είναι τζέντλεμαν:«Φέτος μας το κλέψατε το καλοκαίρι όλο. Είχατε τόσο ωραία πράγματα στη ΝΕΤ. Και απ’ τα μπάνια μας κλέψατε και απ’ όλα. Χε χε (σ.σ.: σαρδόνιο γέλιο)».
– n –
Λίγο αργότερα καταλογίζεται φάουλ σε βάρος του Σόουζα και ο Καρούλιας αναλύει τη φάση με τρόπο που θα ζήλευε και ο Σκουντής στο μπάσκετ: «Δεν βλέπω κανένα φάουλ. Είχε πάρει την εσωτερική ο Σόουζα». Ο Παύλος συμφώνησε: «Ναι, ότι την πήρε, την πήρε». Αν έλεγε κιόλας ότι μετά το πικ εν ρολ πήρε την εσωτερική και τελείωσε τη φάση με ανάποδο κάρφωμα θα πέθαινα. Ζωή να ‘χουν τα χρυσά μου, στο επόμενο παιχνίδι μπορεί να το κάνουν κι αυτό...
– n –
Η κορυφαία στιγμή του Καρούλια ήρθε λίγο μετά. Σε μια προσπάθεια του Σπυρόπουλου, ο Νίκος σχολίασε: «Μ’ άρεσε. Ηταν απ’ τις προσπάθειες που τις είχα κι εγώ. Με θύμισα(!) λίγο». Αγαπώ τον Καρούλια και τον Πουρουπουπού, γι’ αυτό -όπως βλέπεις και στο σκίτσο- πιστεύω ότι οι μεταδόσεις τους θα δημιουργήσουν σχολή. Τη μεγάλη του «έτσι» σχολή. Αμήν και πότε.
– n –
Εκτός όμως απ’ το ρεσιτάλ του Καρούλια και του Πουρουπουπού, που ξεπέρασαν τον εαυτό τους, συνέβησαν κι άλλα ωραία και μεγάλα στο ΟΑΚΑ την Τρίτη το βράδυ. Και πιο συγκεκριμένα στο ημίχρονο του αγώνα. Ο θείος Αμάραντος, τον οποίο έστειλα στο γήπεδο για να τσεκάρει αν ο Σόουζα είναι το ίδιο αρρενωπός κι από κοντά όσο δείχνει απ’ την τηλεόραση, μου είπε τις λεπτομέρειες...
– n –
Φαίνεται, sugar, ότι το «ξεκατίνιασμα της χρονιάς» στο οποίο είχαν επιδοθεί, με περίσσια -τολμώ να πω- τέχνη, τρία γλυκά αγόρια απ’ τις στήλες τους στις εφημερίδες όπου εργάζονται συνεχίστηκε και στο γήπεδο. Στα δημοσιογραφικά του ΟΑΚΑ, λοιπόν, έγινε η μεγάλη συνάντηση. Ο ένας ήρωας της ιστορίας μας, μάλιστα, έκανε την εμφάνισή του με νέο look. Το ατημέλητο μαλλί του έχει πλέον μακρύνει σε τέτοιο βαθμό που ο Λέτο θυμίζει μπροστά του νεοσύλλεκτο φρεσκοκουρεμένο φαντάρο. Πόσο του πάει, δεν μπορείς να φανταστείς. Αν δεν τον δεις με τα ίδια σου τα μάτια, ό,τι και να σου πω είναι λίγο...
– n –
Ο καλός μου, λοιπόν, συνάντησε στο ΟΑΚΑ δύο άλλα αγόρια. Η συνάντηση των τριών (βαριές υπογραφές οπισθόφυλλων οι δύο, λαμπρός εκπρόσωπος της αστυνομίας του Τύπου που ζει ανάμεσά μας ο τρίτος) ήταν μοιραία. Το τι λόγια αγάπης αντάλλαξαν, δεν περιγράφεται. Τέτοια αγάπη δεν έχουν ούτε ο Μπένι με τον Γιωργάκη, λατρεμένε. Ο θείος Αμάραντος μου είπε μάλιστα ότι τσίριζαν τόσο πολύ, που οι οπαδοί του πολυμετοχικού ενθουσιάστηκαν. Είχαν γυρίσει όλοι και τους καμάρωναν. Γι’ αυτό στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου ο κόσμος ήταν πιο ζωηρός. Είδαν όλοι τέτοιο σόου στην ανάπαυλα, που τους έφτιαξε το κέφι. Να 'ναι καλά τα παιδιά και εις ανώτερα...
– n –
Μη με φέρνεις σε δύσκολη θέση, κεχαριτωμένε. Δεν μπορώ να σου αποκαλύψω τα ονόματα των τριών. Εχω ορκιστεί αν το κάνω να μην ξαναπάω στη Μύκονο και δεν μπορώ να παραβώ τον όρκο μου…
– n –
Μία βοήθεια θα στη δώσω, όμως. Δεν κρατιέμαι, τ’ ομολογώ. Θα στα πω όλα και για τους τρεις με μια φράση και αν καταλάβεις, κατάλαβες: «Καλημέρα, αδέρφια... 8.000 άτομα στο συλλαλητήριο των οπαδών του Παναθηναϊκού... Ο Αγγελής ο Μπασινάς ήταν, άραγε;».