Ο Μίνος συναντά τον Ροναλντίνιο

Διακρίνω τις τελευταίες μέρες, λατρεμένε αναγνώστη, έναν έντονο σεξισμό στις εφημερίδες. Στο «Φως» αποθεώνεται η Μούνα-Λι, ενώ στη «SportDay» επισημαίνεται ότι ο Διαγόρας απέκτησε τον Πουτς. Αν και έχουν περάσει μέρες, φαίνεται τελικά ότι η πανσέληνος του Αυγούστου εξακολουθεί να αναστατώνει τον κόσμο. Εκτός όμως από τους εντός των τειχών φουντωμένους και στο Πεκίνο τα αγόρια μου μια ταραχή την έχουν. Διάβαζα στο «Goal» μια καταπληκτική ιστορία και το διαπίστωσα από πρώτο χέρι:

«Μπροστά σε μια τεράστια δημοσιογραφική επιτυχία βρισκόταν ένας συνάδελφος του αθλητικού τμήματος της ΕΡΤ. Είχε κανονίσει συνέντευξη με τον μεγαλύτερο σούπερ σταρ αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων, τον "πολύ" Κόμπε Μπράιαντ. Η συνέντευξη είχε κλειστεί για τις 9:30 το βράδυ της Δευτέρας. Ο δημοσιογράφος ήταν συνεπής στο ραντεβού του με τον αθλητή, ο οποίος, αν και Αμερικανός, αποδείχτηκε Εγγλέζος, καθώς δεν καθυστέρησε λεπτό».

Αφού δεν άργησε λεπτό ο Κόμπε, συμπεραίνω, διά της εις άτοπον επαγωγής, ότι ο δημοσιογράφος που θα του έπαιρνε συνέντευξη ήταν ο Βασίλης Σκουντής. Αν ήταν ο Βαγγέλης Ιωάννου, ο Μπράιαντ θα αργούσε ένα μισάωρο, έτσι, για να του πάρει τον αέρα. Αν ήταν ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου, ο Αμερικανός σταρ θα εμφανιζόταν μια αιωνιότητα και μια μέρα μετά το ραντεβού. Θα χρειαζόταν χρόνο για να προετοιμαστεί ψυχολογικά...

Η ιστορία έχει και συνέχεια: «Το τηλεοπτικό συνεργείο της δημόσιας τηλεόρασης δεν εμφανίστηκε ποτέ. Κι εκεί άρχισαν να ζώνουν τα φίδια τον άμοιρο τον δημοσιογράφο! Ο δημοσιογράφος έσπευσε να επικοινωνήσει με τους συνεργάτες του στην ΕΡΤ για να ρωτήσει τι είχε συμβεί. Κι εκεί είναι που πρέπει να του έπεσε το ακουστικό, αφού –όπως ενημερώθηκε– το συνεργείο είχε σχολάσει επειδή η βάρδιά του είχε τελειώσει μισή ώρα νωρίτερα».

Το βρίσκω καταπληκτικό. Μπορεί η Εθνική του Γιαννάκη να έχασε από τον Τζινόμπιλι, η εθνική ομάδα του Πανάγου, όμως, κατάφερε να «ταπώσει» κοτζάμ Κόμπε Μπράιαντ. Επειτα από αυτό το –μοναδικό στα χρονικά– επίτευγμα, η παρουσία μας στο Ολυμπιακό Τουρνουά μπάσκετ του Πεκίνου κρίνεται άκρως επιτυχημένη. Το κάναμε πάλι το θαύμα μας. Πόσα να κάνουμε, δηλαδή, σε κάθε διοργάνωση, δέκα; Να 'μαστε και λίγο μετρημένοι...

(Αν και μεταξύ μας το άδικο το έχει ο Κόμπε. Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, όφειλε να έχει πάρει ο ίδιος τα μέτρα του. Δεν ήξερε πού πήγαινε, δεν ρώταγε τουλάχιστον;)

Επειδή βέβαια κάποιοι κακοπροαίρετοι δεν κατάλαβαν τον συμβολικό χαρακτήρα της χυλόπιτας που ρίξαμε στον Μπράιαντ και άρχισαν να μουρμουράνε, τα αγόρια μου βάλθηκαν να δώσουν τη δική τους δυναμική απάντηση. Ο Γιώργος Μίνος ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις «Επικίνδυνες Αποστολές 2». Στο σόου του Πουρουπουπού από το Πεκίνο μάθαμε τις λεπτομέρειες.

Ο ακάματος Γιώργος ανακάλυψε το μέρος που είχε καταλύσει η αποστολή της Ολυμπιακής ομάδας της Βραζιλίας στο ποδόσφαιρο και επιχείρησε να πετύχει το ακατόρθωτο. Να πάρει συνέντευξη από τον Ροναλντίνιο ή, στη χειρότερη, από κάποιον άλλο σταρ των Βραζιλιάνων. Ο δαιμόνιος Μίνος μπορεί να έμεινε με άδεια χέρια, κατάφερε όμως να βγάλει λαγό απ' το καπέλο του στο 90'...

Στάθηκε μπροστά στην κάμερα με περηφάνια και μας ανακοίνωσε, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, το μεγάλο του επίτευγμα: απέσπασε από τον Ροναλντίνιο την υπόσχεση ότι θα του παραχωρήσει συνέντευξη αν η Βραζιλία προκριθεί στον τελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά ποδοσφαίρου. Ο απόλυτος σουρεαλισμός της ιστορίας ήταν ότι την ώρα που προβλήθηκε το ρεπορτάζ, η Βραζιλία είχε ήδη αποκλειστεί από την Αργεντινή.

Σκέφτομαι βέβαια ότι η Βραζιλία, παρά τον αποκλεισμό της, έχει, χάρη στον Μίνο, λόγους να ελπίζει. Μπορεί ο Ζακ Ρογκ, μη θέλοντας να στερήσει από το φιλοθέαμον κοινό την ευκαιρία να απολαύσει μια συνέντευξη του Γιώργου με τον Ροναλντίνιο, να στείλει την Αργεντινή στο CAS. Αν μηδενιστεί και πάρει η Βραζιλία την πρόκριση στον τελικό, οι οπαδοί ανά τον κόσμο θα πιστέψουν ξανά στα Ολυμπιακά ιδεώδη...

Αλλωστε, το να προσπαθεί ο Μίνος να συνεννοηθεί με τον «Ρόνι» στα βραζιλιάνικα (ο Γιώργος επιλέγει πάντα στις συνεντεύξεις του να μιλά στη μητρική γλώσσα του καλεσμένου του, ακόμα κι αν δεν την ξέρει) είναι μια μυσταγωγία ανάλογου βεληνεκούς με την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων...

Θέλω σε αυτό το σημείο να παρακαλέσω δημόσια τον Αντώνη Κατσαρό να με λυπηθεί. Ο γλυκός μου στην εκπομπή «Πεκίνο 2008» είχε καλέσει τα κορίτσια της συγχρονισμένης κολύμβησης και την προπονήτριά τους. Η τελευταία, βλέποντας το βίντεο με τις προσπάθειες των δύο κοριτσιών στον αγώνα, σχολίασε: «Τι να πω; Μιλάνε τα πόδια».

Ο Αντώνης εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την έκφραση «μιλάνε τα πόδια» που πρέπει να την επανέλαβε γύρω στις είκοσι φορές μέσα σ' ένα τέταρτο. Αντώνη, σε παρακαλώ, κάν' το για χάρη μου και από μένα ό,τι θες μετά. Μην το ξαναπείς. Δεν αντέχω άλλο. Ακουσα τόσες φορές τη φράση που μου έχει γίνει έμμονη ιδέα πια. Πέφτω για ύπνο και αντί για προβατάκια μετράω «πόδια που μιλάνε». Λυπήσου με, σε εκλιπαρώ...

Συνεχίζω με τη μεγάλη στιγμή του Κώστα Γκόντζου. Γράφει ο χρυσός μου στο «Derby» για την υπόθεση της Φανής Χαλκιά: «Ευχολόγια θα ακούσουμε πάλι, προτάσεις θα διαβάσουμε, ίσως να την πληρώσει και καμιά... Χαλκιά για να... εξευμενιστούν οι... οργισμένες πένες και οι θεματοφύλακες της αγνότητας του αθλητισμού μας κι εκεί θα τελειώσει το παραμύθι».

Παρατηρώ ότι ο Κώστας θεωρεί τη Χαλκιά το θύμα της ιστορίας και αυτό μου γεννά υποψίες. Εχω την αίσθηση ότι ο καλός μου μπερδεύτηκε και νομίζει ότι ο ντόρος έγινε όχι για τη Φανή, αλλά για τον Κώστα Χαλκιά. Ο Γκόντζος ανέκαθεν πίστευε ότι ο Χαλκιάς ήταν καλύτερος τερματοφύλακας από τον Νικοπολίδη και φυσικά δεν θα ήταν δυνατόν να μην τον υπερασπιστεί στη δύσκολη στιγμή του. Τι σου είναι τελικά οι παρεξηγήσεις...

Οφείλω, πάντως, να τονίσω ότι εγώ, σε αντίθεση με τον Γκόντζο, κάποιους ενδοιασμούς για την αξία του Χαλκιά τους είχα. Μέχρι τη μέρα που με πήρε η θεία η Λουκρητία από το χέρι και με πήγε στη Λεωφόρο να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι του πολυμετοχικού με τον Ηρακλή. Ο Κώστας τότε υπερασπιζόταν την εστία του «Γηραιού». Ο πολυμετοχικός βρέθηκε πίσω με 0-1, αλλά κατάφερε να γυρίσει το ματς και να νικήσει 2-1. Ο Κώστας είχε κάνει παπάδες σ' εκείνο το παιχνίδι και μόνο τότε πείστηκα ότι ο Γκόντζος έχει δίκιο. Ο Χαλκιάς είναι όντως καλύτερος του Νικοπολίδη. Και είναι και πιο ωραίος...

Παρακολουθώ κάθε μέρα, λατρεμένε αναγνώστη, την παρέλαση επωνύμων στα δελτία ειδήσεων, στα οποία θέμα συζήτησης είναι το ντόπινγκ και ομολογώ ότι ένα αγόρι με έχει εντυπωσιάσει πιο πολύ. Ο Βασίλης Σεβαστής. Είναι καταπληκτικός. Κάθε φορά που τον ακούω να μιλάει σκέφτομαι ότι για αλλού εμείς κινήσαμε και αλλού η ζωή μάς πάει. Αλλο θέλει να πει ο χρυσός μου και από τη φούρια του άλλο του βγαίνει. Πονοκέφαλο μου προκαλεί. Για να καταλάβεις, τον ακούς και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να μην είναι ντοπαρισμένοι όλοι οι Ελληνες πρωταθλητές...

Κλείνω, dear, παρουσιάζοντάς σου τη μαρτυρία του θείου Αμάραντου, τον οποίο έχω στείλει ανταποκριτή στο Πεκίνο. Είναι τόσο σημαντική, που μπορεί να αλλάξει άρδην τα δεδομένα στην υπόθεση της Φανής Χαλκιά. Ο θείος είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που είναι 1.000% σίγουρος ότι η Φανή είναι αθώα. Κι αυτό προκύπτει από το ρεπορτάζ που έκανε. Μου ορκίστηκε, λοιπόν, ότι όλα όσα της καταλογίζουν είναι ασύστολα ψεύδη. Απλώς η κοπέλα δεν ήξερε τους δρόμους στο Πεκίνο και έπεσε μ' ένα μηχανάκι...

ΚΑΚΟΜΑΝ

Το νέο πρωτάθλημα όπου να 'ναι ξεκινά και οι διαιτητές ετοιμάζονται πυρετωδώς. Εκείνος που αναμένεται να κλέψει φέτος την παράσταση είναι ο μεγάλος Κάκοman. Το νέο look που λανσάρει ενδείκνυται για ειδικές αποστολές και μεγάλα ντέρμπι. Φέτος είναι η χρονιά του...