Το παραμύθι του Ντέμη…

Γράφει η Τασία Μπαλικούρα

Λένε ότι τα παραμύθια έχουν πάντοτε αίσιο τέλος. Ή μήπως όχι; Η διαφαινόμενη αποχώρηση του Ντέμη Νικολαΐδη από την ΑΕΚ που τόσο αγάπησε προκαλεί σίγουρα αίσθηση τόσο στους ‘φίλους’ του όσο και στους ‘εχθρούς’ του. Κανένας φίλαθλος της ΑΕΚ δεν θα πρέπει να παραβλέψει ποτέ ότι αυτός ο άνθρωπος βγήκε μπροστά στις δύσκολες μέρες όπου το καράβι βούλιαζε και κατάφερε -με κόπο είναι η αλήθεια- να το ταξιδέψει και πάλι μεσοπέλαγα... Το αν το καράβι κατάφερε να φτάσει στον τελικό του προορισμό είναι αλλού παπά ευαγγέλιο που λένε και στο χωριό μου! Τουλάχιστον πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι προσπάθησε πολύ. Το ‘λάθος’ του Ντέμη κατά την γνώμη μου είναι πως πίστεψε ότι στις μέρες μας υπάρχουν παραμύθια και καλές νεράιδες και απλώς ένα ωραίο πρωί ξύπνησε δυστυχώς στην σκληρή πραγματικότητα που του είχε φυλαγμένο άλλο τέλος για το δικό του παραμύθι. Δεν έχει σημασία να επαναλάβουμε τα γνωστά σε όλους γεγονότα και πως άρχισε ουσιαστικά η αντίστροφη μέτρηση για τον Ντέμη από την ημέρα που ξαφνικά εμφανίστηκε και πάλι στο προσκήνιο ο Δημήτρης Μελισσανίδης ή από τότε που οι οπαδοί της ΑΕΚ τον επευφημούσαν και ξαφνικά του γύρισαν την πλάτη βρίζοντας τον και δείχνοντας του την δυσαρέσκεια τους προς το πρόσωπό του. Αλήθεια πόσο εύκολα ξεχνούν οι άνθρωποι.. Δεν πάνε λίγες ημέρες από τον αγώνα με την Ομόνοια που του φώναζαν ρυθμικά από την εξέδρα του ΟΑΚΑ να σηκωθεί και να φύγει. Και πείτε μου τώρα ειλικρινά: Ποιος απ’ όλους εμάς αν είχαμε βρεθεί στη θέση του δεν θα νιώθαμε πίκρα και απογοήτευση…τουλάχιστον; Πόσοι από εμάς δεν θα αναρωτιόμασταν αν αξίζει να συνεχίσουμε ή αν θα ήταν καλύτερα να πάμε σπίτι μας; Πριν λοιπόν βγάλουμε τα όποια συμπεράσματά μας καλό θα ήταν έστω και για λίγα λεπτά να έρθουμε στη θέση του και να αναρωτηθούμε τι θα κάναμε εμείς(;).

Ναι, σύμφωνοι ο Ντέμης στην τετραετή του παρουσία στην ΑΕΚ έκανε αρκετά λάθη που καλό θα ήταν για -να νιώσει και ο ίδιος καλύτερα- να βγει να μας τα πει, το οφείλει σε όλους αυτούς που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο δικό του παραμύθι (εννοώ τους υγιείς φιλάθλους της ΑΕΚ) κι όχι τους δήθεν που τον εξευτέλισαν επειδή κατήγγειλε τους χούλιγκαν και τους έκλεισε την πόρτα από την αγαπημένη του ομάδα και τόσα άλλα.. Θα μου πείτε και τώρα τι γίνεται;;

Τα μελλοντικά γεγονότα θα δείξουν αν η επόμενη μέρα στην ΑΕΚ θα είναι καλύτερη ή χειρότερη με ή χωρίς τον Ντέμη και τουλάχιστον για την ώρα μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Δυο πράγματα ωστόσο είναι βέβαια: Η ΑΕΚ χάνει ένα δικό της παιδί που ταυτίστηκε και αγάπησε την ομάδα όσο λίγοι και το απέδειξε εμπράκτως κι όχι μόνο με λόγια. Αποχωρεί αναμφίβολα με μεγάλη πικρία και μη έχοντας ενδεχομένως ολοκληρώσει το έργο που ο ίδιος είχε φανταστεί. Ένα είναι σίγουρο: Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και οφείλει να συνεχίσει την πορεία της ανεξαρτήτως προσώπων και ναι…πρέπει να υπάρξει φως μέσα από το τούνελ. Επιβάλλεται. Όσο για τον Ντέμη; Ο χρόνος θα αποδείξει αν έκανε καλά ή όχι. Η ΑΕΚ πάντα θα του χρωστάει ευγνωμοσύνη για όσα της πρόσφερε από τότε που φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα της και είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Το χρωστάει άλλωστε στην ιστορία της αγαπημένης του ομάδας αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό, δεν νομίζετε;

ΥΓ. Τελικά η λίμνη του παραμυθιού δεν κατάφερε να μεγαλώσει… Αλλά ξέχασα: Τα παραμύθια δεν έχουν πάντα αίσιο τέλος. Ή μήπως έχουν Ντέμη..;