Ε-mail από το Πεκίνο

Γράφει η Ρούλα Βλασσοπούλου

Για τους Αυστραλούς ήταν η Κάθι Φρίμαν. Για τους Ελληνες ο Κώστας Κεντέρης. Για τους Κινέζους ο Λιου Σιανγκ. Τα τελευταία χρόνια πάντα οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν έναν ξεχωριστό σταρ της διοργανώτριας χώρας που σηκώνει όλες τις φιλοδοξίες και τις προσδοκίες για την αποθέωση. Οι πρώτοι ευτύχησαν να βασιστούν σε μια αθλήτρια που οι μικροκαμωμένοι της ώμοι αποδείχθηκαν ιδιαίτερα δυνατοί για να σηκώσουν το τεράστιο αυτό βάρος. Οι Κινέζοι μπορεί να μην έπαθαν το «κάζο» των Ελλήνων, που παρακολούθησαν τον σταρ τους να αποκαθηλώνεται, αλλά δεν ήταν περισσότερο ευτυχισμένοι χθες. Τα «κίτρινα» δάκρυα έπεφταν βροχή στην «Φωλιά του πουλιού» το πρωί, στην θέα του «λαβωμένου» Σιανγκ.

Οι κερκίδες ήταν γεμάτες, παρ’ ότι στο πρόγραμμα ήταν απλώς ο προκριματικός των 110 μ. εμπόδια. Ο Σιανγκ, «χρυσός» Ολυμπιονίκης της Αθήνας, παγκόσμιος πρωταθλητής την περασμένη χρονιά, βγήκε στον αγωνιστικό χώρο εμφανώς προβληματισμένος. Στο πρώτο δοκιμαστικό πέρασμά του σε εμπόδιο, σταμάτησε. Γονάτισε για λίγη ώρα, πριν σηκωθεί για να επιστρέψει στην εκκίνηση και να καθίσει πίσω από τον βατήρα. Οι σπασμοί στο πρόσωπό του πρόδιδαν πως υπέφερε, ενώ οι φίλαθλοι είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Με δύσκολες κινήσεις έβαλε την μπλούζα του και κάθισε στην εκκίνηση. Τα τρία βήματα που έκανε φεύγοντας από τον βατήρα ήταν και τα μοναδικά του σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η εκκίνηση ήταν άκυρη, εκείνος ξεκόλλησε το αυτοκόλλητο με το νούμερό του από το πόδι του και κουτσαίνοντας μπήκε στο τούνελ αποχωρώντας από τον αγωνιστικό χώρο μέσα σε απόλυτη ησυχία.

Εθνικός… σπαραγμός

Τα όσα ακολούθησαν ήταν ενδεικτικά της λατρείας που υπάρχει στο πρόσωπό του. Στη θέα του πανύψηλου Σιανγκ, που περπατούσε με χαμένο ύφος, οι εθελοντές και οι εργαζόμενοι στη διοργάνωση παραμέριζαν και τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι, πριν ξεσπάσουν όλοι τους σε κλάματα. Μαζί με τους φιλάθλους στην κερκίδα, ακόμη και τους δημοσιογράφους. Επειτα από μερικά βήματα στο προθερμαντήριο, κατέρρευσε και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Κάθισε στο έδαφος ακουμπώντας την πλάτη του στον τοίχο, πήρε στα χέρια του την μπλούζα της φόρμας του και κρύβοντας το πρόσωπό του σε αυτή, ξέσπασε σε κλάματα. Αν η 18η Αυγούστου αναγνωριστεί ως… ημέρα πένθους για τους Κινέζους, δεν θα έκανε σε κανέναν εντύπωση. Τα εθνικά κανάλια έπαιζαν συνεχώς τα στιγμιότυπα από την ώρα που ο Σιανγκ μπήκε στο στάδιο, έως την αποχώρησή του, κάνοντας διαδοχικές συνδέσεις με δημοσιογράφους σε κάθε σημείο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, που προσπαθούσαν να μεταδώσουν τις αντιδράσεις.

Ο τραυματισμός

Το πρόβλημα για τον Σιανγκ ήταν διπλό. Από τη μία ο δικέφαλος, που δεν του επέτρεψε να κάνει κούρσες από τον Μάιο, από την άλλη ένα πρόβλημα από τα παλιά στον αχίλλειο τένοντα. Το περασμένο Σάββατο στην προπόνηση, ο πόνος επέστρεψε. Αμέσως υποβλήθηκε σε θεραπείες και ησύχασε. Χθες όμως στο προθερμαντήριο, το πρόβλημα επανήλθε. Αν και έπεσαν επάνω του τρεις γιατροί, ό,τι κι αν δοκίμασαν δεν ήταν αρκετό για να μαλακώσουν τον πόνο, που δεν του επέτρεπε ούτε να σταθεί. «Οσο οι Αγώνες πλησίαζαν, η πίεση αυξανόταν. Ομως το έπαιρνε πολύ χαλαρά και ήρεμα. Είναι μοναδικός αθλητής, μπορεί να αντέξει πίεση που δεν αντέχει άλλος», έλεγε χθες ο προπονητής του, ο Σαν Χαϊπίνγκ, μέσα σε λυγμούς.

Η πίεση

Αυτή ήταν η τραγική κατάληξη δύο εφιαλτικών χρόνων που πέρασε ο Σιανγκ. Οσο πλησίαζαν οι Αγώνες, τόσο οι συμπατριώτες του του πρόσθεταν προσδοκίες. Σε σύγκριση με τον έτερο σταρ των Κινέζων, τον Γιάο Μινγκ, ήταν άτυχος, μια και εκείνος μένει στη χώρα του, σε αντίθεση με τον σταρ του ΝΒΑ. Από την αρχή της χρονιάς φιλοξενούνταν σε κρατικές εστίες με τον προπονητή του, με την επαφή του με τον έξω κόσμο να είναι εξαιρετικά περιορισμένη μέσω τηλεφώνου ή ακόμη και στο Διαδίκτυο. Δεν του επιτρεπόταν ούτε αυτοκίνητο να οδηγήσει προκειμένου να μην τραυματιστεί. Το μυαλό του μπορεί να άντεξε, το πόδι του όμως όχι.