Εμείς να γίνουμε καλύτεροι

Tο τοπίο ξεκαθάρισε κάπως χθες σχετικά με τον αντίπαλο που θα βρει η Εθνική μπροστά της στο χιαστί ματς της Τετάρτης. Ενα παιχνίδι που από το ξεκίνημα του Ολυμπιακού Τουρνουά έχει χαρακτηριστεί «μισό μετάλλιο». Δεν είναι αδικαιολόγητο αυτό, από τη στιγμή που αν περάσεις στην τετράδα, εκεί μία νίκη στα δύο ματς σε ανεβάζει στο βάθρο.

Για να επιστρέψουμε στα του αντιπάλου μας, θα είναι είτε η Λιθουανία είτε η Αργεντινή. Είναι κάτι, μάλιστα, που μπορούμε να το καθορίσουμε μόνοι μας: να επιλέξουμε, δηλαδή, εμείς με ποιον θα παίξουμε. Βλέπετε, στον άλλο όμιλο οι δύο πρώτες θέσεις είναι ήδη καθορισμένες: πρώτη η Λιθουανία και δεύτερη η Αργεντινή. Αυτό δεν αλλάζει στην τελευταία αγωνιστική. Αλλάζει, όμως, το δικό μας καθεστώς. Με νίκη κόντρα στους Κινέζους παίρνουμε την τρίτη θέση στον όμιλο και παίζουμε με τους Νοτιοαμερικανούς. Χάνοντας από τους Ασιάτες, ερχόμαστε τέταρτοι και μπροστά μας θα βρεθεί το εμπόδιο των Λιθουανών. Τι αλήθεια θα προτιμήσουμε; Ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι παίκτες του θα το χτυπήσουν κανονικά το παιχνίδι με την Κίνα. Είναι αρχή του «δράκου» να μην επιλέγει αντίπαλο.

Αν θέλετε, όμως, τη δική μας άποψη, σαφώς και προτιμάμε να έρθουμε τέταρτοι για τον απλούστατο λόγο ότι βάζουμε τους Λιθουανούς και τους Αργεντινούς στην ίδια μοίρα. Δεν λέμε ότι είμαστε καλύτεροι, θεωρούμε ωστόσο ότι οι δύο υποψήφιοι αντίπαλοί μας δεν έχουν μεγάλες διαφορές δυναμικότητας: απλώς η Λιθουανία έχει περισσότερες λύσεις και η Αργεντινή καλύτερους παίκτες, αλλά λίγους τον αριθμό. Εξι, ζωή να έχουν οι άνθρωποι, είναι (Τζινόμπιλι, Πριτζιόνι, Ντελφίνο, Νοτσιόνι, Ομπέρτο και Σκόλα) και από κει και πέρα το χάος. Προχωράμε, όμως, περισσότερο τη σκέψη μας, μια και αν έρθουμε τέταρτοι, παίξουμε με τη Λιθουανία και την περάσουμε, ο δρόμος προς τον τελικό θα είναι σαφώς πιο βατός. Οι Αμερικανοί, όπως έδειξαν και χθες, δεν παίζονται και μόνο με θαύμα θα μπορέσουμε να τους νικήσουμε σε ενδεχόμενη μάχη μας στον ημιτελικό. Αντίθετα, με την Ισπανία, την οποία θα αντιμετωπίσουμε λογικά στους «4», αν έρθουμε τέταρτοι τώρα στον όμιλό μας και στη συνέχεια αποκλείσουμε τη Λιθουανία, η αποστολή μας μοιάζει πιο εφικτή. Οι «ταυρομάχοι» είναι καλύτεροι από μας, το έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια, σαφώς, όμως, πιο εύκολο είναι να νικήσεις αυτούς παρά τους «πυραυλοκίνητους» Αμερικανούς.

Βέβαια το πιο σημαντικό -γιατί με υποθέσεις, εικασίες και υπολογισμούς δεν γίνεται δουλειά- είναι να γίνει η δική μας Εθνική καλύτερη.

Στα δύο δύσκολα παιχνίδια που έδωσε, με Ισπανία και Αμερική, έπαιξε καλό μπάσκετ μόλις 25 λεπτά από τα συνολικά 80. Στο τρίτο δύσκολο ματς που θα δώσει την Τετάρτη, στο χιαστί δηλαδή, απαιτείται μεγαλύτερη διάρκεια. Μιλάμε άλλωστε για παιχνίδι χωρίς αύριο. Ελπίζουμε το κακό να μην τριτώσει.