Ο κεραυνός χτυπάει δυο φορές

Οι φετινοί Ολυμπιακοί αγώνες έχουν απαξιωθεί από μεγάλο μέρος του ελληνικού κοινού. Από τη μια τα σκάνδαλα του ντόπινγκ, από την άλλη η απουσία, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ελληνικών διακρίσεων. Είναι όμως μέρες σαν τη σημερινή που μας κάνουν να αφήνουμε για λίγο πίσω μας το ποδόσφαιρό, τις ομάδες και όλα όσα τραβούν την προσοχή μας μέσα στη χρονιά. Το παγκόσμιο ρεκόρ του Γιουσέιν Μπόλτ στα 100μ. είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του αθλητισμού στον αιώνα που διανύουμε, ενώ ο Τζαμαϊκανός που έσπασε το φράγμα των 9.70, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για «πρόσωπο» των αγώνων του Πεκίνου αμφισβητώντας τα πρωτεία του Μάικλ Φέλπς. Με τον χαλαρό του τερματισμό και τους πανηγυρισμούς δεκαπέντε μέτρα πριν ολοκληρώσει την προσπάθεια ο Μπολτ, θύμισε τον Μόρις Γκριν που στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αθήνας το 1997 είχε τερματίσει βγάζοντας τη γλώσσα στους αντιπάλους, ξεκινώντας από τότε την κυριαρχία του στο αγώνισμα για τα επόμενα χρόνια.

Ξέρω, ξέρω «είναι ντοπαρισμένοι, αυτά δεν γίνονται, μπλα, μπλα, μπλά…». Τουλάχιστον μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο, ο Μπόλτ με το 9.69 στον τελικό των 100μ γίνεται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία του κλασσικού αθλητισμού και φανταστείτε τι θα γίνει, αν κάνει κάτι αντίστοιχο και στα 200μ που είναι το «καλό» του αγώνισμα. Δώδεκα χρόνια πριν, ο Μάικλ Τζόνσον, με το 19.32 έθετε ένα ασύλληπτο για την εποχή παγκόσμιο ρεκόρ, που πολλοί τότε πίστευαν ότι δεν θα καταρριφθεί ποτέ. Κι όμως ίσως να πλησιάζει η στιγμή που θα το δούμε και αυτό από τον Τζαμαϊκανό που έχει το παρατσούκλι «Κεραυνός» και μπορεί σε αντίθεση με τον «συνάδελφό» του (το καιρικό φαινόμενο) να χτυπήσει τελικά δυο φορές.

Μπορεί ο Μπόλτ να κλέβει την παράσταση αλλά και η ελληνική αποστολή έχει τους λόγους της να ελπίζει για κάτι πολύ καλό. Δεβετζή, Τσάτουμας και Ιακωβάκης πήγαν στο Πεκίνο με πολλά όνειρα. Μέχρι στιγμής δικαιώνουν τις προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει με τις προκρίσεις που πήραν στα αγωνίσματα τους. Η Πηγή στον τελικό της Κυριακής ελπίζει ότι αυτή τη φορά δεν θα βρεθεί κάποια αθλήτρια που θα ξεπεράσει πάλι τον εαυτό της στο τελευταίο άλμα όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια και θα φτάσει μέχρι το χρυσό μετάλλιο. Το φετινό της 15.22 άλλωστε αποτελεί την κορυφαία επίδοση στον κόσμο και μας δίνει το δικαίωμα να την θεωρούμε φαβορί.

Από την άλλη πλευρά ο Τσάτουμας ξεπέρασε τον αρχικό του φόβο, που δεν είναι άλλος από τα άκυρα άλματα στους προκριματικούς. Ίσως λοιπόν να ήρθε η ώρα του σε μεγάλη διοργάνωση. Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τον Ιακωβάκη που στον τελικό των 400μ με εμπόδια έχει πολλούς και καλούς αντιπάλους. Πολλά θα εξαρτηθούν από την διαδρομή που θα έχει στην εκκίνηση, αλλά ο Περικλής είναι συνηθισμένος στα δύσκολα.