Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, στις 3 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας, θα παρελάσουν οι αντιπροσωπίες 200 και πλέον χωρών. Στο τουρνουά μπάσκετ των Ανδρών έχουν κερδίσει το δικαίωμα συμμετοχής μόλις 12 από αυτές. Από τις δώδεκα, οι πέντε έχουν σημαιοφόρο που στο διαβατήριό του γράφει κάτω από την ένδειξη «επάγγελμα: μπασκετμπολίστας».
Η Γερμανία, με την τεράστια παράδοση σε όλα σχεδόν τα σπορ, επέλεξε τον Ντιρκ Νοβίτσκι, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο μεγάλο ραντεβού. Η Ρωσία, με τους δεκάδες Ολυμπιονίκες, έδωσε την τρίχρωμη σημαία της στον Αντρέι Κιριλένκο, ο οποίος δεν έχει στο παλμαρέ του καμία διάκριση κάτω από τους πέντε κύκλους. Η Κίνα, φιλόδοξη αμφιτρύων και επίδοξη θριαμβεύτρια των Αγώνων, έχρισε σημαιοφόρο κάποιον που μάλλον δεν θα κατακτήσει ποτέ Ολυμπιακό μετάλλιο, τον Γιάο Μινγκ. Η Λιθουανία, περήφανη βεβαίως για το άθλημα που την έβγαλε στον αφρό στα δύσκολα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας, διάλεξε κάποιον που δεν αγωνίστηκε σχεδόν ποτέ στα γήπεδά της, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Η Αργεντινή, καμία έκπληξη εδώ, εξέλεξε τον άνθρωπο που δρομολόγησε το πρώτο χρυσό στην ιστορία της χώρας, τον εθνικό ήρωα Μάνου Τζινόμπιλι.
«Εσείς γιατί δεν βάλατε μπασκετμπολίστα; Εχετε αθλητές πιο διακεκριμένους από τον Διαμαντίδη και τον Παπαλουκά;».
Η απορία του υπεύθυνου Τύπου της FIBA με έκανε να ντραπώ κάπως. Δεν ήταν εύκολο να του εξηγήσω ότι η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή στελεχώνεται με ανθρώπους είτε περαστικους από τον αθλητισμό είτε φορτωμένους με συμπλέγματα άλλων εποχών. «Δεν θέλουμε πολυεκατομμυριούχους για λαμπαδηδρόμους», λέγεται ότι είπε κάποιος από τους μεγαλόσχημους της ΕΟΕ όταν συζητήθηκε το όνομα του Δημήτρη Διαμαντίδη για την αφή της Φλόγας στην Ολυμπία. Θαρρείς και είναι… ερασιτέχνες οι σημαιοφόροι και οι λαμπαδηδρόμοι των τελευταίων Ολυμπιάδων. Λες και υπάρχει ακόμα στις μέρες μας πνεύμα αρχαίο και αθάνατο. Ο Κακλαμανάκης, ο Ηλιάδης, ο Νικολαΐδης, ο Δήμας, η Δεβετζή, υποβάλλουν φτωχή φορολογική δήλωση σε σχέση με τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες, αλλά αυτό δεν τους καθιστά ερασιτέχνες. Απλώς τα κέρδη τους είναι ανάλογα με τη δυναμική των αθλημάτων τα οποία υπηρετούν. Κατά τ’άλλα, είναι επαγγελματίες όσο και ο Σπανούλης ή ο Καραγκούνης. Με μισθό, με χορηγούς, με υποχρεώσεις, με όλα τα καλά και τα στραβά ενός «pro».
Η απόφαση της ΕΟΕ να χρίσει σημαιοφόρο έναν συμπαθέστατο και καθ’ όλα άξιο Ολυμπιονίκη εκ μετεγγραφής από τη Γεωργία, προϊόν του αθλητισμού μιας άλλης (φίλης και συγγενούς έστω) χώρας, ήταν ασυγχώρητος κόλαφος για το μπάσκετ. Οχι επειδή δεν επελέγη για σημαιοφόρος μπασκετμπολίστας, αλλά επειδή η επιλογή έγινε πριν από το Προολυμπιακό Τουρνουά.
Αυτή η κίνηση συνιστά αποκλεισμό, διάκριση, ευθεία προσβολή: «Κύριοι, δεν σας υπολογίζουμε». Αλλά η Εθνική μπάσκετ έχει στις τάξεις της δύο τουλάχιστον αθλητές (δικά μας παιδιά και όχι ξενόφερτους) που κατέκτησαν Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, παγκόσμιο βάθρο, αλλά και ατομικούς τίτλους MVP σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο. Από Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έχουν μετάλλιο, αλλά η 5η θέση του 2004 δεν είναι δα πολύ χειρότερη από την 1η του Ηλιάδη σε ένα άθλημα όπως το τζούντο ή τη 2η της Δεβετζή στο τριπλούν ή τη 2η του Νικολαΐδη στο τάε κβον ντο. Ο Νοβίτσκι και ο Κιριλένκο δεν έχουν καν μια τέτοια διάκριση στο παλμαρέ τους! Το δε βεληνεκές της προσωπικότητας και της απήχησης του Παπαλουκά και του Διαμαντίδη στο φίλαθλο κοινό της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού, δεν μπορεί δα να συγκριθεί με το αντίστοιχο των πρωταθλητών της άρσης βαρών ή της κωπηλασίας. Εύχομαι να διορθωθεί η αδικία στην τελετή λήξης, αλλά όχι με μια αυθαίρετη απόφαση σαν εκείνη που επέβαλε ως μοναδικό κριτήριο το «χρυσό» Ολυμπιακό βιογραφικό. Η μαγκιά των παιδιών του μπάσκετ θα είναι να επιβάλουν τη λαμπερή παρουσία τους με τα κατορθώματά τους στο γήπεδο. Αν κερδίσουν ένα μετάλλιο στο Πεκίνο, δεν θα μπορεί κανένας να τους στερήσει τη σημαία.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
