Αγάπη που 'γινες… small forward

Μια νουβέλα που θα την «καταβροχθίσουμε» στην ακρογιαλιά, μέσα από τις ωχρές σελίδες ενός βίπερ. Κάτι τέτοιο θυμίζει ο μπασκετικός ΠΑΟΚ μέσα από έρωτες και έντονες αντιπαραθέσεις. Τα δάκρυα της χαράς κύλησαν με νόημα την ώρα που ο Δημήτρης Δρόσος αγάπησε τον ΠΑΟΚ και βρήκε στο πρόσωπο του Νίκου Μπουντούρη τον συνεργάτη που έψαχνε χρόνια για να αναγεννήσει τον ΠΑΟΚ και υποσχέθηκε να φτιάξει ομάδα για να μείνει στην κατηγορία με ένα εκατομμύριο ευρώ.
Από την άλλη, ο Αργύρης Πεδουλάκης, συμμετέχοντας στο σκηνικό του ανείπωτου παραλόγου, δεν φάνηκε φειδωλός στις υποσχέσεις του. Μέχρι και για την Ευρωλίγκα μίλησε.

Δεν κάνουμε πλάκα. Ο «Αρτζι» είπε και ελάλησε: «Δεν ξέρω πότε θα γίνει αυτό, φέτος ή του χρόνου, καθώς δεν έχουμε ακόμα ούτε ρόστερ ως ομάδα, αλλά αυτό θέλουμε όλοι». Κοιτάζουμε παραδίπλα σε αναμνηστικές εικόνες από τις ιστορικές στιγμές μιας μεγάλης συμφωνίας. Μην είναι το ομοίωμα του Γιώργου Μπαλογιάννη; Οχι, ο ίδιος είναι. Δεν έχασε καθόλου από τη λάμψη εκείνου του μοντέρνου small forward που είχε εμπιστευθεί ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο Παγκόσμιο της Αθήνας, το 1998. Πώς περνούν τα χρόνια, Γιώργο μου. Kαι εσύ έμεινες ίδιος και απαράλλαχτος. Μπράβο σου. Είτε το «πριν» βλέπεις είτε το «μετά», ένα και το αυτό.

Ο Νίκος και ο Γιώργος, λοιπόν, γίνονται τα στηρίγματα του Δρόσου στη Θεσσαλονίκη. Ο πρώτος είναι Βολιώτης, ο δεύτερος Θεσσαλονικιός περιχώρων (πώς λέμε, Ντιναμό Περιχώρων;) από τη Σίνδο. Το υπογράφουμε, είναι από τα καλύτερα παιδιά. Ο Μπουντούρης είναι και... ολίγον κουμπάρος με τον Δρόσο. Οχι με τον ίδιο, αλλά με το έτερον ήμισυ του Δημήτρη, του νεοεπενδυτή.

Αλλη συγγένεια δεν διαπιστώσαμε. Επίσης θα πρέπει να σας πληροφορήσουμε ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση να αλλάξει το όνομα του ΠΑΟΚ, όπως γίνεται με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, που θα γίνει «Απόλλων Πόντου». Ούτε το σήμα θα αλλάξει, όπως έγινε στον ποδοσφαιρικό Ηρακλή που καταργούν τον «ημίθεο». Ολα αυτά δεν αποτελούν προτεραιότητες. Μία από τις προτεραιότητες ήταν να νιώσουν βέβαιοι με την επιλογή του Πεδουλάκη στη θέση του προπονητή.

Οι αντιρρήσεις ήταν πολλές. Οι οπαδοί, πολλοί από αυτούς, θυμήθηκαν ένα τάιμ άουτ που πήρε πέρυσι ο Πεδουλάκης, στο Ρέθυμνο-ΠΑΟΚ. Το πήρε στο τέλος (unfair) και ενώ το Ρέθυμνο είχε διαφορά 20 και πλέον πόντων. Σαν να την είχε φυλαγμένη στον ΠΑΟΚ. Και οι ΠΑΟΚτσήδες το κράτησαν μανιάτικο. Ηρθε και ο Γκαγκαλούδης να τους φουσκώσει τα μυαλά. Δεν είπε τα καλύτερα για τον Πεδουλάκη. Και τι να πει ο Γιάννης που θέλει να παίξει και πάλι στον ΠΑΟΚ; Αφού πέρυσι, μόλις ο Πεδουλάκης πάτησε το πόδι του στο Ρέθυμνο, του έκανε νόημα να ετοιμάσει τις βαλίτσες του.
Στον Γκαγκαλούδη, λέει, ήρθε να προστεθεί ο Βασιλειάδης. Ο Κωστάκης, από τους πιο αγαπητούς στους φίλους του ΠΑΟΚ, αν και ανήκει στον Ολυμπιακό, είπε στους καλούς του φίλους ότι με τον Πεδουλάκη δεν έρχεται στον ΠΑΟΚ. Δεν γνωρίζουμε αν τελικά υπήρχε περίπτωση να έρθει στον ΠΑΟΚ, αλλά με ένα εκατομμύριο μπάτζετ για τη νέα χρονιά οι πιθανότητες ήταν ελάχιστες.

Εκτός κι αν ο Δρόσος θεωρεί ότι με ένα εκατομμύριο μπορεί να «χωρέσει» και τον Βασιλειάδη και τις φιλοδοξίες του Πεδουλάκη για Ευρωλίγκα. Ρε, λες να είναι τόσο φτηνή η έξοδος στην Ευρωλίγκα; Τζεβελέκη, μήπως ξοδεύεις άσκοπα; Και την άλλη φορά, όταν είναι να επιλέξεις προπονητή, μην ξεχαστείς, κάνε μια έρευνα αγοράς ανάμεσα στους οπαδούς ή τους παίκτες. Εσύ μόνο θα τον πληρώσεις. Αυτοί ας έχουν το δικαίωμα της επιλογής.