Με ασκήσεις... αφύπνισης παίρνει μετάλλιο η Εθνική;

Την ώρα που οι άλλες έντεκα ομάδες που θα αγωνισθούν στο Πεκίνο παίζουν το ένα ματς προετοιμασίας μετά το άλλο, η δική μας Εθνική μπάσκετ αρκείται σε ασκήσεις... αφύπνισης στην Αθήνα! Αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός απίστευτου προγραμματισμού, που απειλεί να τινάξει στον αέρα ό,τι καλό έγινε μέχρι και το Προολυμπιακό της Αθήνας και ό,τι ακόμα πιο καλό είναι μέσα στις δυνατότητες αυτής της θαυμάσιας Εθνικής μας.

Ισως να μην είναι η πιο κατάλληλη ώρα για γκρίνιες, αλλά η αλήθεια, όποια κι αν είναι και όσους κι αν πληγώνει, πρέπει να λέγεται. Και μάλιστα όχι κατόπιν εορτής. Ιδού λοιπόν η πραγματικότητα, γύρω από την οποία μοιάζει να έχει εξυφανθεί μια συνωμοσία σιωπής, μια και σχεδόν κανείς δεν μιλάει, δεν γράφει τίποτα.

Από τις 19 του μήνα, όταν η Εθνική μας νίκησε το Πουέρτο Ρίκο και εξασφάλισε το «εισιτήριο» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχουν περάσει 12 μέρες. Οι τέσσερις απ' αυτές χρησίμευσαν για μια μίνι ανάπαυση των παικτών και οι υπόλοιπες οκτώ για την τελική φάση της προετοιμασίας της εν όψει του Πεκίνου. Μέχρι τη Δευτέρα, που η ομάδα θα μπει στο αεροπλάνο για την Κίνα, θα έχουν περάσει 16 ολόκληρες ημέρες από την πρόκριση χωρίς ούτε ένα φιλικό ματς –λες και μια ομάδα που έχει τόσο υψηλούς στόχους είναι ποτέ δυνατό να προετοιμασθεί σωστά μόνο με προπονήσεις...

Στην Κίνα λέγεται ότι η Εθνική μας έχει κλείσει ένα παιχνίδι με την Κροατία –το μοναδικό μέσα σε ένα διάστημα 21 ημερών, που μεσολαβούσε από τον αγώνα με το Πουέρτο Ρίκο μέχρι την έναρξη του Ολυμπιακού τουρνουά (10 Αυγούστου). Σίγουρα δεν είναι αρκετό, όπως επίσης δεν κρίνονται ικανοποιητικές για τον εγκλιματισμό της ούτε οι πέντε μέρες που θα είναι στο Πεκίνο πριν από την έναρξη των δικών της αγώνων. Ετσι λοιπόν, είναι πολύ πιθανό στο εναρκτήριο αλλά και τόσο καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία της ματς με την Ισπανία, η ελληνική ομάδα να μην έχει τον απαιτούμενο ρυθμό, ο οποίος προκύπτει μόνο μέσα από τους αγώνες και όχι από τις προπονήσεις.

Πώς έγιναν όμως όλα αυτά; Πώς και γιατί μια ομάδα που έχει δυνατότητες για Ολυμπιακό μετάλλιο έμεινε για 21 ημέρες μόνο με ένα φιλικό ματς; Δυστυχώς, τα γεγονότα είναι κωμικοτραγικά και αποδεικνύουν κάτω από ποιες συνθήκες καταστρώθηκε η όλη προετοιμασία για το κορυφαίο αθλητικό γεγονός της τετραετίας.

Οσο κι αν φαίνεται απίστευτο, λοιπόν, οι υπεύθυνοι της Εθνικής πίστεψαν ότι τα φιλικά ματς που απαιτούνταν για το δεύτερο μέρος της προετοιμασίας θα μπορούσαν να τα κλείσουν μετά την πιθανότατη πρόκριση. Και δυστυχώς, όταν πια η ελληνική ομάδα πήρε ανά χείρας το «εισιτήριο» για το Πεκίνο, δεν υπήρχαν ομάδες για να έλθουν στην Αθήνα, ούτε ελεύθερα τουρνουά στο εξωτερικό!

Απειρία; Επιπολαιότητα; Τίποτε από τα δύο. Απλώς την εποχή που φτιαχνόταν το πλάνο της προετοιμασίας κάποιοι είχαν στραμμένη την προσοχή τους αλλού. Και πιο συγκεκριμένα, ο Γιαννάκης στον Ολυμπιακό, οι δε καθ' ύλην υπεύθυνοι της ομοσπονδίας στο αν τελικά ο προπονητής θα έμενε ή όχι στην Εθνική ομάδα! Επί της ουσίας δεν υπήρχε συνεργασία ανάμεσα στα δύο μέρη γι' αυτό και έγινε ό,τι έγινε. Εκτός αν, για να δικαιολογήσουν τώρα την κατάσταση, μας πουν ότι από τη στιγμή που η πρόκριση δεν ήταν σίγουρη δεν μπορούσαν να κλειστούν ματς προετοιμασίας! Και τότε βέβαια θα σκάσουμε όλοι μαζί στα γέλια...

Στη χθεσινή έκδοση της «SportDay» διάβασα λοιπόν ότι «όλα είναι καλά», μια και «ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι παίκτες του δουλεύουν πλέον σε ώρες... Κίνας»! Βεβαίως στην Αθήνα, αλλά «με σκοπό μέσω των προπονήσεων να προσαρμοστεί ο οργανισμός των διεθνών στις ώρες που θα γίνουν τα ματς στο Πεκίνο. Μάλιστα, γι' αυτόν τον σκοπό θα υπάρξουν και κάποιες αφυπνίσεις... ξημερώματα (κάπου στις 05:30 το πρωί) ώστε οι διεθνείς να είναι έτοιμοι»!

Ομως την ώρα που οι διεθνείς μας θα κάνουν απλές ασκήσεις αφύπνισης στο ξενοδοχείο «CARAVEL» στο κέντρο της Αθήνας, οι περισσότεροι από τους αντιπάλους της θα ξυπνούν στην Κίνα και θα παίζουν σημαντικότατους αγώνες προετοιμασίας στα τουρνουά της Ναντζίνγκ και του Μακάο! Και όπως είναι φυσικό, όταν έρθει η 10η Αυγούστου, θα παρουσιαστούν, όχι μόνο σε υψηλότερο βαθμό ετοιμότητας (σε σχέση πάντα με τις δυνατότητές τους) αλλά και με καλύτερη προσαρμογή στο ωράριο και τις κλιματικές συνθήκες.

Και το αστείο είναι πως όλα αυτά δεν αποτελούσαν «άγνωστη γη» για τους υπευθύνους της Εθνικής μας ομάδας, το αντίθετο μάλιστα, αφού η επιτυχία του 2006 στο Τόκιο οφειλόταν σ' ένα βαθμό και στη σωστή προετοιμασία, το τελευταίο μέρος της οποίας είχε γίνει στη Ναντζίνγκ και το Κουσάν της γειτονικής Κίνας. Τώρα όμως το μυαλό όλων ήταν αλλού...
Ενα άλλο μεγάλο κακό της όλης προετοιμασίας είναι ότι η Εθνική μας θα ριχτεί στη μάχη των Ολυμπιακών χωρίς να έχει αντιμετωπίσει προηγουμένως ούτε μια από τις ομάδες που θεωρούνται οι ισχυρότερες της διοργάνωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι:

1. Δεν είναι εξοικειωμένη στον ρυθμό και τις γενικότερες δυσκολίες πραγματικά μεγάλων αντιπάλων, και
2. Οι εικόνες που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής είναι δυνατόν να αποδειχθούν τελικά επισφαλείς.

Η ελληνική ομάδα στο Προολυμπιακό της Αθήνας έπαιξε κατά σειρά με Λίβανο, Βραζιλία, Νέα Ζηλανδία και Πουέρτο Ρίκο. Δηλαδή «φέξε μου και γλίστρησα» σε σχέση με τα θηρία που την περιμένουν στον όμιλό της στο Πεκίνο. Αλλά και στο «Ακρόπολις» ποιοι ήταν οι αντίπαλοί της; Πάλι η Βραζιλία, η Αυστραλία και η Κροατία. Οσο για νωρίτερα, δηλαδή στο Μπάμπεργκ, έπαιξε με τη Σλοβενία και το Πουέρτο Ρίκο.

Ο απολογισμός λοιπόν λέει ότι η Εθνική μας σε 9 ματς που έδωσε, αντιμετώπισε μόνο δύο ομάδες (Κροατία, Αυστραλία) από αυτές που θα βρει στο Πεκίνο, οι οποίες όμως δεν συμπεριλαμβάνονται στα φαβορί για την πρώτη εξάδα. Αντίθετα Ισπανία, Αργεντινή, Λιθουανία και Ρωσία, δηλαδή οι ομάδες που μαζί με τη δική μας (και φυσικά τις ΗΠΑ) έχουν τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες στη διοργάνωση, έχουν δώσει ματς-φωτιά που ασφαλώς θα τους χρησιμεύσουν περισσότερο.
Το μόνο καλό (εκτός βέβαια από τη φλόγα των διεθνών μας) για την ελληνική ομάδα είναι ότι οι ισχυροί του άλλου ομίλου έχουν προβλήματα και μέχρι στιγμής δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Από την Αργεντινή λείπει ο Σάντσες και ο Τζινόμπιλι προσέχει το πόδι του. Η Ρωσία δεν ξέρει αν θα έχει τον Κριάπα και η Λιθουανία τον Σονγκάιλα –παίκτες που είναι πολύ βασικοί και για τη μια και για την άλλη.

Αν λοιπόν συνυπολογίσει κανείς ότι στον ίδιο όμιλο η Αυστραλία, με Μπόγκουτ, Αντερσεν έχει μια σούπερ μπροστινή γραμμή, η οποία όμως δεν υποστηρίζεται από τα απαιτούμενα γκαρντ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακόμα και 4η αν έρθει η Εθνική μας στον δικό της όμιλο, δεν πρόκειται να βρει κάποιον απαγορευτικό αντίπαλο στο πρώτο νοκ άουτ ματς που οδηγεί στην τετράδα. Οπότε, όλα γίνονται!

Ανακεφαλαιώνοντας: η Εθνική μας έχει ταλέντο, εμπειρία, πάθος, βάθος επιλογών, καλή χημεία και φοβερό κλίμα. Θα ήθελε βέβαια σε κάπως καλύτερη κατάσταση τον Σχορτσανίτη και περισσότερη επιθετική ποιότητα στη θέση «3», αλλά ακόμα κι έτσι μπορεί να κάνει θαύματα. Φτάνει να μην πληρώσει τον κακό προγραμματισμό του δεύτερου μέρους της προετοιμασίας της και να μην προκύψει στο ξαφνικό κάποιος αντίπαλος-φάντασμα σαν την περσινή Ρωσία, που κανείς δεν την υπολόγιζε και όμως πήρε το χρυσό στη Μαδρίτη.