Καρφί στα πλευρά του ΝΒΑ

Το φλερτ του Ολυμπιακού με τον Τζος Τσίλντρες απέδωσε καρπούς, και οι δύο πλευρές ήλθαν χθες «εις γάμου κοινωνίαν». Ο κύβος ερρίφθη. Τις επιφυλάξεις και τα ερωτήματα για τη «ζαριά των 20 εκατομμυρίων δολαρίων» τα κατέθεσα στο χθεσινό φύλλο. Πάμε παρακάτω, λοιπόν.

Ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν παίκτη που μπορεί να τον ανεβάσει στο επόμενο επίπεδο εφόσον προσαρμοστεί γρήγορα και αποτελεσματικά στα νέα δεδομένα της ζωής και της καριέρας του. Αλλά θα χρειαστεί και αρκετή δουλειά για να ταιριάξει αυτό το λαμπερό κομμάτι στο υπόλοιπο παζλ. Ο Τσίλντρες έχει μάθει να παίζει ανοιχτό και ελεύθερο μπάσκετ, πιο κοντά στο στυλ του Πίνι Γκέρσον παρά σε αυτό του Παναγιώτη Γιαννάκη. Το «πέντε εναντίον πέντε» δεν ήταν ποτέ το φόρτε του.
Στον Ολυμπιακό του Τσίλντρες, παίκτης-κλειδί γίνεται αυτόματα ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Εφόσον αυτός βρει περιθώριο δράσης και επιβάλει παιχνίδι «up tempo» και «high energy» (που λέμε και στα νεοελληνικά...), τα καλάθια θα στενάξουν και το κοινό θα παραληρεί. Ερωτήματα θα προκύψουν όσες φορές ο Ολυμπιακός εγκλωβιστεί σε αργό ρυθμό και «σετ» παιχνίδι απέναντι σε σφιχτές άμυνες. Τότε θα χρειαστεί καλό σουτ, και δεν είμαι βέβαιος ότι έχει τέτοιο.

Λέμε και γράφουμε συχνά ότι μια μεταγραφή «έκανε πάταγο στο εξωτερικό» και σχεδόν πάντα υπερβάλλουμε, ειδικά στο ποδόσφαιρο. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι έξω ασχολήθηκαν με την απόκτηση λ.χ. του Ζιλμπέρτο Σίλβα από τον Παναθηναϊκό. Στην περίπτωση του Τζος Τσίλντρες, όμως, το παλαιό κλισέ έχει δόση αλήθειας. Παίκτες με τα δικά του χαρακτηριστικά δεν φεύγουν εύκολα από το ΝΒΑ. Και δεν εννοώ, φυσικά, τη φοβερή του... αφάνα!

Ο Τσίλντρες δεν είναι 35 ετών, όπως ήταν ο Ντομινίκ όταν πέρασε τον Ατλαντικό, αλλά 25. Δεν θεωρείται προβληματικός, όπως ο προκάτοχός του, Γουντς, αλλά σχετικά ώριμος για την ηλικία του, αν και κατά καιρούς έχει κατηγορηθεί για αδιαφορία και εγωιστική συμπεριφορά. Δεν προέρχεται από κλινική αποτοξίνωσης όπως ο Τάρπλεϊ, αλλά από ένα αξιόλογο κολεγιακό πρόγραμμα (Στάνφορντ). Δεν είναι ρεζέρβα της ρεζέρβας όπως ο Γκριρ, αλλά ένας από τους καλύτερους 6ους παίκτες στην Αμερική.

Το ΝΒΑ θορυβήθηκε όσο ελάχιστες φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Υπάρχουν κι άλλα παρόμοια κρούσματα. Ο Κάρλος Ντελφίνο άφησε τους Ράπτορς για τη ρωσική Κίμκι. Ο «Μπόμπα» Ναβάρο έσπασε το συμβόλαιο με τους Γκρίζλις και γύρισε στην Μπαρτσελόνα. Ο Τιάγκο Σπλίτερ είπε «όχι» στη γενναιόδωρη πρόταση των Σπερς και συνεχίζει στην Τάου. Ολοι ανεξαιρέτως θα βγάλουν στην Ευρώπη περισσότερα χρήματα απ' ό,τι αν έμεναν στο Αμέρικα.

Αλλά ο Τσίλντρες είναι ο μοναδικός Αμερικανός της παρέας, ο μόνος από τους τέσσερις που έχει πλουσιοπάροχες μετοχές στο μέλλον του ΝΒΑ. Οι σφιχτοί κανονισμοί του σάλαρι-καπ περιόρισαν τις εναλλακτικές του λύσεις, τα δε πολυεκατομμύρια των Αγγελόπουλων -σε συνδυασμό με την πτώση του δολαρίου έναντι του ευρώ και τις φορολογικές διευκολύνσεις- έκαναν την απόφασή του πολύ πιο εύκολη.

Ας μη γελιόμαστε, αυτό είναι που έγειρε την πλάστιγγα: το «νέο χρήμα» που αίφνης διοχετεύτηκε στο μπάσκετ, από Ελληνες, Ρώσους, αλλά και Ισπανούς. Οσο ο Ολυμπιακός έδινε 500 χιλιάρικα για τους ξένους του, μεταγραφή όπως σαν αυτή του Τσίλντρες δεν υπήρχε περίπτωση να πραγματοποιήσει.