Το μαρτύριο του Σίσυφου

Τώρα που ολοκληρώθηκε το σίριαλ του Νίκου Λυμπερόπουλου και ο ποδοσφαιριστής βρήκε ομάδα, μπορούμε να μοιραστούμε και κάποιες καλοκαιρινές σκέψεις πάνω στο θέμα. Δεν θα κρίνω την τελική επιλογή του. Μια πρόταση για ένα συμβόλαιο της τάξης των 700.000 ευρώ από μια ομάδα όπως η Αϊντραχτ Φρανκφούρτης δεν μπορεί κανείς Ελληνας ποδοσφαιριστής να την αρνηθεί. Μην ψάχνετε για τρελούς…

Η καριέρα του Νίκου Λυμπερόπουλου στην ΑΕΚ δεν τελείωσε την περασμένη Δευτέρα, όταν και ανακοινώθηκε το συναινετικό του «διαζύγιο» με την «Ενωση» –στην πραγματικότητα η σχέση του με την ΑΕΚ τερματίστηκε στις 11 του περασμένου Μαΐου, το βράδυ που ο ποδοσφαιριστής πικραμένος από την απώλεια της δεύτερης θέσης μετά το πέρας της διεξαγωγής των πλέι οφ επιτέθηκε με δηλώσεις και στη διοίκηση της (πρώην) ομάδας του. Καταλάβαινες τότε, αν τον άκουγες, πως η ένταση του πρωταθλήματος που μόλις είχε τελειώσει έκανε «κουρέλι» τα νεύρα του: αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω, την πιθανότητα να παραμείνει στην ΑΕΚ και να μην πάει στη Γερμανία δεν θα τη συζητούσε καν. Τότε είχε δακρύσει. Αποδείχτηκε ότι το κλάμα του δεν συγκίνησε κανέναν.

Ετσι

Μολονότι οι διοικητικοί παράγοντες της ΑΕΚ αντιμετώπισαν τότε το ξέσπασμά του με μια βουβή κατανόηση, έγινε φανερό ότι η σχέση της «Ενωσης» με τον «Λύμπε» θα οδηγείτο σε «διαζύγιο». Ο Λυμπερόπουλος είναι μια μυστήρια περίπτωση ποδοσφαιριστή, στον οποίο οι παράγοντες δεν συγχωρούν τέτοιου είδους δηλώσεις: ο βασικός λόγος που αυτό συμβαίνει είναι επειδή πρόκειται για άνθρωπο που δεν μιλάει πολύ! Αυτοί που μοιράζουν αποκλειστικές συνεντεύξεις έχουν στην Ελλάδα το ακαταλόγιστο: οι πρόεδροι, όταν τους ακούν να γκρινιάζουν, λένε ότι «το παιδί είναι έτσι» και τα λόγια τους τα ξεχνάνε γρήγορα. Ο «Λύμπε» όμως μόνον έτσι δεν είναι.

Ντέμης

Στην ΑΕΚ θύμωσαν επειδή ο Λυμπερόπουλος σε μια στιγμή πίκρας είπε όσα χρόνια τώρα επαναλαμβάνει ο Ντέμης Νικολαΐδης έπειτα από μια αποτυχία –αλλά η διαφορά είναι ότι ο Ντέμης είχε το δικαίωμα να μιλάει κι ο «Λύμπε», από ό,τι φάνηκε, όχι. Ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής στη βουβαμάρα της διοίκησης είδε ένα προσωπικό άδειασμα. Μου λένε ότι ανησυχούσε, διότι στο 4-3-3 του Δώνη δεν χωρούσε –υπερβολές. Ο «Λύμπε» βάζει 15 γκολ τον χρόνο –αυτού του τύπου οι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα πάντα βρίσκουν θέση. Το πρόβλημα ήταν ότι η διοίκηση της ΑΕΚ δεν συγχώρεσε το ξέσπασμα, βλέποντας σε αυτό μια νοοτροπία που οδηγεί στον φαταλισμό και ο Λυμπερόπουλος είδε στη βουβαμάρα της ένα άδειασμα. Τι είχε πει τότε; Οτι εξαιτίας της διοικητικής συμπεριφοράς, η ΑΕΚ είναι μια απροστάτευτη ομάδα και ότι ο ίδιος, παίζοντας σε μια τέτοια ομάδα, χάνει τίτλους που έχει κερδίσει στα γήπεδα. Ολα αυτά, δυστυχώς, είναι λόγοι «διαζυγίου».

Περίληψη

Από αυτά καταλαβαίνει κάποιος γιατί ήταν δύσκολο ο παίκτης να πάει στον ΠΑΟΚ. Ο Λυμπερόπουλος δεν άντεχε άλλο το ελληνικό πρωτάθλημα. Στον ΠΑΟΚ μπορούσε εύκολα να γίνει είδωλο της εξέδρας κι εξίσου εύκολα μπορούσε να γίνει και ο επόμενος στον οποίο θα φορτωνόταν ο σταυρός μιας αποτυχίας: ο άνθρωπος βαρέθηκε να είναι υποψήφιος φταίχτης! Αν η σεζόν κυλούσε όπως οι προηγούμενες και ο παίκτης έβαζε τα γκολ που συνήθως βάζει στο ελληνικό πρωτάθλημα, όλα θα ήταν υπέροχα. Αν δεν τα έβαζε, ο «Λύμπε» θα ήταν «ο Νικολάκης ο τελειωμένος», «ο 33άρης που ήρθε για να πάρει το εφάπαξ», «ο looser που δεν έχει κερδίσει ούτε ένα πρωτάθλημα». Στην πραγματικότητα ο ΠΑΟΚ είχε μόνο να κερδίσει από τον παίκτη και ο παίκτης είχε πάρα πολλά να χάσει. Μια καλή σεζόν του Λυμπερόπουλου θα ήταν μια ακόμα καλή σεζόν που σε τίποτα δεν θα άλλαζε τη σταδιοδρομία του και το βιογραφικό του, μια κακή σεζόν θα ήταν η αρχή ενός κακού τέλους. Αν ο ΠΑΟΚ είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα πιστεύω ότι όλα θα ήταν αλλιώς. Από τη στιγμή που αυτό δεν συμβαίνει, ο Λυμπερόπουλος καλούνταν να πάει στη Σαλονίκη για να ζήσει από την αρχή κάτι που ο ίδιος θεωρεί ένα είδος «μαρτυρίου του Σίσυφου»: να είναι ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας που δεν κερδίζει, ό,τι κι αν κάνει ο ίδιος! Αυτό είναι η περίληψη της καριέρας του.

Κακία

Πιστεύω ότι τίποτα δεν ενοχλεί τον Λυμπερόπουλο πιο πολύ από την ετικέτα του παίκτη που δεν έχει κερδίσει κάτι. Οποιος το υποστηρίζει το κάνει με μια διάθεση κακίας, λες και ο «Λύμπε» φταίει γι' αυτό. Ο Λυμπερόπουλος έχασε ένα πρωτάθλημα στη Ριζούπολη σε συνθήκες ζούγκλας –τι να έκανε; Να έπαιρνε αυτός την ομάδα να φύγει; Πέρυσι η ομάδα του έχασε έναν τίτλο εξαιτίας μιας απόφασης της αθλητικής δικαιοσύνης. Τι φταίει ο παίκτης, αν η ΕΠΟ λειτουργεί με διαφορετικά στάνταρ από την αγγλική ομοσπονδία;

Απώλεια

Είναι απώλεια για την ΑΕΚ; Φυσικά. Φέτος ο «Λύμπε» μπορεί να μην έβαλε τα καθοριστικά γκολ που έβαλε πρόπερσι, όμως σκόραρε πάλι πολύ: είμαι περίεργος ποιος θα πετύχει τα δικά του γκολ. Μπορεί να το κάνει ο Σκόκο ή ο Μπέρνς ή ο Εντίνιο, αλλά όπως και να 'χει θέλω να το δω: σίγουρο δεν είναι τίποτα.

ΠΑΟΚ

Είναι απώλεια για τον ΠΑΟΚ; Εδώ η απάντηση είναι δύσκολη. Για τον ΠΑΟΚ του «εδώ και τώρα νίκες, διότι δεν αντέχουμε να βλέπουμε την πλάτη του Αρη» ότι χάθηκε ένας ποδοσφαιριστής που θα έβαζε 15 γκολ είναι πρόβλημα –πόσω δε μάλλον όταν αυτή τη στιγμή οι επιθετικοί είναι ο άσφαιρος Μπακαγιόκο και ο φιλότιμος Αναστασάκος. Για τον ΠΑΟΚ που θα ’πρεπε να χτίζεται με σκοπό το μέλλον, η «απώλεια» του 33χρονου «Λύμπε» είναι μικρό κακό. Αν το μέλλον μετράει πιο πολύ από το παρόν, δεν υπάρχει πρόβλημα.

«Μαύρη λίστα»

Mου γράφετε πολλοί για το γεγονός ότι ο Βαλβέρδε δεν πιέζει για μεταγραφές και δεν μοιάζει να έχει απαιτήσεις. Μα γι' αυτά σας έχω ενημερώσει από τις 27 Μαΐου, όταν και σας είχα γράψει κάποια πράγματα για τον νέο προπονητή του Ολυμπιακού! Σας έγραφα τότε ότι «πρόκειται για άνθρωπο που δεν ζητάει πολλά» και ότι «δεν θα έχει υπερβολικές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας». Πρόσθετα επίσης ότι «ο Βαλβέρδε και στην Μπιλμπάο και στην Εσπανιόλ περισσότερο ανέδειξε παίκτες που βρήκε, παρά απαίτησε μεγάλες ενισχύσεις». Και το παρουσίασα και πολύ αναλυτικά: «Την πρώτη σεζόν του στην Εσπανιόλ έδιωξε τον Ντομί και πήρε όλους κι όλους τέσσερις παίκτες ικανούς για τη βασική ενδεκάδα: τον γνωστό μας Ρουφέτε από τη Βαλένθια, τον Μαροκινό Μόγια από την Οσασούνα, τον Χουάν Βελάσκο από την Ατλέτικο Μαδρίτης και τον Χεσούς Λακρούζ από την Μπιλμπάο, τον οποίο έφερε μαζί του για να έχει ένα δικό του παιδί στα αποδυτήρια. Ενα χρόνο αργότερα, πέρυσι το καλοκαίρι, και μολονότι στο ταμείο της Εσπανιόλ υπήρχαν χρήματα μετά την πορεία της ομάδας προς τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, στον Βαλβέρδε αγόρασαν μόνο τον Μίλαν Σμίλιανιτς από την Παρτίζαν και τον Βάλντο από την Οσασούνα. Ολες οι άλλες προσθήκες που έγιναν τη διετία του στην ομάδα είχαν να κάνουν με προωθήσεις παικτών από τη δεύτερη ομάδα της Εσπανιόλ –μιλάμε για νέα παιδιά που πήραν ευκαιρίες», έγραφα. Αν με διαβάζατε προσεχτικά για το γεγονός ότι δοκιμάζει παίκτες, όπως ο Αλόνσο, και προτείνει Ισπανούς χωρίς υπερβολικά κασέ, όπως ο Οσκαρ, δεν θα σας έκανε εντύπωση: ο άνθρωπος έτσι ξέρει να δουλεύει και ας τον αφήσουμε ήσυχο να δούμε τι θα φτιάξει.

Δεν μου προκαλεί επίσης έκπληξη η ανακοίνωσή του ότι θα διώξει παίκτες και θα ελαφρύνει το ρόστερ. Στην Εσπανιόλ δούλευε με 23-24 παίκτες και 4-5 μικρούς: κάτι ανάλογο περιμένω να κάνει και στον Ολυμπιακό –αυτός είναι ο τρόπος του. Για να είμαι ειλικρινής, η μόνη μου απορία είναι ποια ονόματα υπάρχουν στην περίφημη «μαύρη λίστα». Την πρώτη χρονιά στην Ελλάδα μια ανάλογη «μαύρη λίστα» είχε συντάξει και ο Τροντ Σόλιντ: κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων και ο Νορβηγός υποχρεώθηκε να βάλει νερό στο κρασί του με το καλημέρα. Για να δούμε τι θα γίνει τώρα, που απ' ό,τι υποπτεύομαι στη λίστα υπάρχουν ονόματα βαριά σαν ιστορία…

Καλό μενού

Είναι πάντως πολύ σκληρή η προετοιμασία του Χενκ Τεν Κάτε. Την προηγούμενη του αγώνα με τους Ρουμάνους οι παίκτες είχαν τρέξει πρωί-απόγευμα 9 χιλιόμετρα! Την Κυριακή το πρωί, ημέρα του ματς, έγινε κανονική πρωινή, σκληρή προπόνηση και, παρά την έντασή της, κάποιοι παίκτες στο φιλικό αγωνίστηκαν και στα ενενήντα λεπτά! Ο Ολλανδός τους μικρούς τους ξεθεώνει και είναι χαρακτηριστικό ότι κάποιοι (Τζιόλης, Μάντζιος, Βύντρα, Πετρόπουλος) μοιάζουν να έχουν χάσει 5-6 κιλά! Ωστόσο, ουδείς γκρινιάζει, κυρίως διότι παρά τη σκληρή δουλειά τρώνε πολύ καλά. «Πρώτη φορά σε προετοιμασία περιμένουμε πώς και πώς να κάτσουμε στο τραπέζι», μου 'λεγε ένας βασικός. Για τα μενού της Τόνιας, της διατροφολόγου, όλοι έχουν να λένε τα καλύτερα...