Κερδισμένα πριν αρχίσουν

Οι δηλώσεις του Ριβάλντο, ότι ο Δώνης είναι τόσο καλός προπονητής, που δεν θα μείνει πολύ στην ΑΕΚ διότι θα τον πάρει μεγάλη ομάδα του εξωτερικού, νομίζω ότι ούτε ευχαρίστησαν τους οπαδούς με τη σκέψη «έχουμε προπονηταρά» ούτε τους έκαναν να ανησυχήσουν «τι θα γίνει όταν τον χάσουμε». Για πρώτη φορά το feel good factor, η ευεξία που προέρχεται από την αισιοδοξία είναι σε τόσο χαμηλό σημείο. Οι περισσότεροι ΑΕΚτσήδες δεν ασχολούνται με ό,τι θα κάνει η ομάδα στο πρωτάθλημα, αλλά ό,τι θα γίνει μετά την πρώτη αποτυχία. Θα αντέξει η ομάδα Νικολαΐδη ή θα πουλήσει στον Μελισσανίδη και τους δικούς του; Συμπερασματικά, αν υπάρχει ΑΕΚτσής που πιστεύει ότι η φετινή ομάδα θα είναι καλύτερη από την περσινή κρύβει επιμελημένα τις σκέψεις του.

Στον Ολυμπιακό το μεγάλο πρόβλημα είναι ο Παναθηναϊκός: «Οι κερατάδες παίρνουν τον Ζιλμπέρτο Σίλβα και εμείς δοκιμάζουμε τον Μίκελ Αλόνσο». Οι «γιοι του Σάββα» βγαίνουν εκτός εαυτού και τα αποτελέσματα είναι ανεξέλεγκτα. Οπως οι φυλακισμένοι διαλύουν τα κελιά τους αν δεν γίνει μεταγραφή ανάλογη του Ζιλμπέρτο Σίλβα, οι γιοι του Σάββα είναι έτοιμοι να διαλύσουν την ομάδα. Ο Οσκαρ Γκονθάλεθ; Ποιος Οσκαρ Γκονθάλεθ, ρε; Αυτός που δεν μπορεί να πασάρει στο μισό μέτρο; Ο κακομοίρης που στις προπονήσεις είναι τόσο άχρωμος, που στο τέλος τον μαζεύουν οι φροντιστές νομίζοντας ότι είναι κώνος; Ο Μίκελ Αλόνσο; Ποιος Αλόνσο; Αυτός που δοκιμάζεται στο παρακαλετό, μπας και φιλοτιμηθεί ο συμπατριώτης του ο Βαλβέρδε και του δώσει μεροκάματο; Ο Γιώργος Γκαλίτσιος; Ο αναπληρωματικός του Τοροσίδη; Ο Γιάννης Παπαδόπουλος; Ο πιτσιρικάς από τον Ηρακλή που πήρε ο Ολυμπιακός για να κάνει μαζί με τον Αβραάμ και τον Κυριάκο φουλ των Παπαδόπουλων με Αλόνσους, αν βρεθεί και δεύτερος παρακαλετός; Λίγο ακόμα να καθυστερήσουν οι καλές μεταγραφές του Ολυμπιακού και οι γιοι του Σάββα θα έχουν ξεκάνει τους Γκονθάλεθ και τους Αλόνσους πριν γίνει το πρώτο σοβαρό φιλικό παιχνίδι. Η μόνη μεταγραφή που παραδέχονται είναι του Αβραάμ.

Σε αυτό το σημείο φαίνεται η επιτυχία του Παναθηναϊκού. Ο οποίος μπορεί να έχασε τη «μάχη του Αβραάμ», αλλά κέρδισε τις μάχες του «Σίλβα και του Λάζαρου» και ακόμα σημαντικότερο τις εντυπώσεις με τη μεταγραφή του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να είναι μισοάδειος στην άμυνα, αλλά κανέναν δεν πειράζει. Αυτό που ενδιαφέρει τον οπαδό είναι ότι παίρνει παίκτες που οι άλλοι διεκδικούσαν. Μια λογική που δεν ακολουθείτο τα προηγούμενα χρόνια, αλλά με την οπαδική λογική του Βγενόπουλου και του Πατέρα δείχνει πόσο αποτελεσματική είναι στη δημιουργία της feel good ατμόσφαιρας. Ο οπαδός δεν θέλει τον ιδιοκτήτη της ομάδας του να μην μπαίνει σε πλειοδοσίες, αλλά να μπαίνει και να τις κερδίζει.

Στη μάχη των φετινών μεταγραφών το σκορ είναι 2-1-0 για Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΑΕΚ και με τις εντυπώσεις κερδισμένες μαρς για τον πρώτο στην περίπτωση του Σίλβα. Σε όσους λένε ότι να είσαι πρωταθλητής των μεταγραφών δεν μετράει, μη δίνετε σημασία. Ο ηττημένος μπορεί να βγάλει την ομάδα του σκατά, όπως πάει να γίνει με τον Ολυμπιακό, ή να σταματήσει να ασχολείται, όπως οι οπαδοί με την ΑΕΚ. Και ορισμένα παιχνίδια μπορούν να κερδηθούν ψυχολογικά πριν καν αρχίσουν.


Ο Αγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, πριν αγιάσει, είχε ζητήσει από τον Θεό μια μικρή παράταση στην αμαρτία για να το διασκεδάσει. Πριν λοιπόν δημοσιευτεί τον Οκτώβριο το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου «Είναι αστείο να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από τα φιλικά» μπορούμε να συνεχίσουμε το παραδοσιακό. Οχι φυσικά να βγάζουμε συμπεράσματα από τα φιλικά. Από τις προπονήσεις, όμως...

Αν μου άρεσε κάτι από τα συμπεράσματα της προετοιμασίας του Ολυμπιακού είναι ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε για τον Στολτίδη, διότι «ποτέ δεν εντυπωσίαζε στην προετοιμασία». Από την άλλη υποθέτω ότι πρέπει να ανησυχούμε για τον Οσκαρ, μια και είχε «φτωχή παρουσία στο Ζέεφελντ». Λέω και εγώ ότι ο Γκονθάλεθ «ποτέ δεν εντυπωσίαζε στην προετοιμασία» και ησυχάζουμε όλοι μας.

Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια; Οχι, αν διαβάσετε τα ρεπορτάζ προσεχτικά. Το «δεν θέλω να πασάρετε με εξωτερικά φάλτσα» που είπε ο Δώνης στους παίκτες της ΑΕΚ είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και έρχεται και δένει με τη συγγνώμη του Ριβάλντο. Προσέξτε συγγνώμη: «Αν ο κόσμος του Ολυμπιακού πιστεύει ότι είπα κάτι κακό –που δεν είπα– ζητάω συγγνώμη». Τώρα πώς είναι δυνατόν να ζητάς συγγνώμη, όταν δεν καταλαβαίνεις αν έχεις πει κάτι που πρόσβαλε τον άλλον, ξεπερνάει τη λογική. Εκτός αν πιστεύεις ότι ο άλλος έχει το ακαταλόγιστο...

Νομίζω ότι ο Ριβάλντο έχει λόγο να πιέζεται να λέει κάτι που τελικά δεν το πιστεύει. Η επίμαχη φράση που είχε γραφτεί πανομοιότυπα στον Τύπο ανέφερε: «Οταν ήμουν στον Ολυμπιακό άκουγα για την αξιοπιστία των πρωταθλημάτων που έπαιρνε. Είχα ακούσει ότι υπάλληλοι της ομοσπονδίας δούλευαν γι' αυτόν, όμως δεν ήξερα κάτι συγκεκριμένο και δεν το πίστευα. Τώρα αμφιβάλλω για τα τρία πρωταθλήματα που πήρα με τον Ολυμπιακό». Από εκεί και πέρα, ο Ριβάλντο μπορεί να πει ότι δεν το είπε, όμως να το είπε και τώρα να λέει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί ο κόσμος προσβλήθηκε, μάλλον χειρότερα τα κάνει επειδή τον χαρακτηρίζει και μυγιάγγιχτο. Ακόμα χειρότερα, όταν ο ίδιος δεν είναι και τέρας ανοχής.

Γιατί είχε δακρύσει από πίκρα ο Ριβάλντο στο ματς στο Καραϊσκάκη; Επειδή οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν σηκώσει πανό που έγραφε στα βραζιλιάνικα «Οι μεγάλοι παίκτες παίζουν σε μεγάλες ομάδες» και όταν μπήκε στο γήπεδο δεν τον χειροκρότησαν. Ούτε τη μάνα τού έβρισαν, ούτε αντικείμενα πέταξαν. Από εκεί και πέρα είναι δικαίωμα του Ριβάλντο να θεωρεί τον εαυτό του θανάσιμα προσβεβλημένο, διότι δεν τον χειροκρότησαν, και να θέλει να το ανταποδώσει με τα τέσσερα τεντωμένα δάχτυλα στο ματς του δεύτερου γύρου. Να λέει όμως «πώς αρπάζονται εύκολα αυτοί οι άνθρωποι;» είναι δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Οπως νομίζω ότι και στον Αρη κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Πρώτον, ο Τάσος Κανελλόπουλος, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, δεν ζήτησε εισαγγελική έρευνα, επειδή γράφτηκε ότι ο Μπάγεβιτς πήρε εντολή να μη χρησιμοποιεί τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Ο Κανελλόπουλος ζήτησε την έρευνα μετά την επίθεση που δέχτηκε ο Παπαδόπουλος στο τέλος της πρώτης προπόνησης του Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Η εντολή στον εισαγγελέα Θεσσαλονίκης Βασίλη Φλωρίδη ήταν να ερευνήσει κατά πόσον ασκείται ψυχική ή σωματική πίεση στον Παπαδόπουλο για να υπογράψει νέο συμβόλαιο. Αν ο Αρης χρησιμοποιούσε ή όχι τον Παπαδόπουλο, φυσικά δεν αφορούσε την εισαγγελία. Αλλά άνετα μπορούσε να απασχολήσει τη ΦΙΦΑ, που εάν ένας ποδοσφαιριστής αδρανοποιηθεί χωρίς να υπάρξει λόγος, μπορεί να κάνει καταγγελία και να κερδίσει την ελευθερία του.

Υπήρξαν αναγνώστες που με mail με ρωτούσαν γιατί αυτό που γινόταν με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο δεν ισχύει και για τον Λούα Λούα. Ο λόγος είναι απλός: εισαγγελικά το θέμα του Λούα Λούα δεν ενδιαφέρει, διότι ούτε επίθεση υπήρξε, ούτε ο ίδιος έχει πει ότι πιέζεται να υπογράψει στην Αλ Αραμπί. Σε επίπεδο ΦΙΦΑ επίσης δεν μπορεί να ενδιαφέρει, επειδή ο Λούα Λούα δεν έμεινε στην Αθήνα σαν τιμωρία, διότι δεν υπογράφει, αλλά λόγω της εγχείρησης περιτονίτιδας. Χωρίς βέβαια να προβληθεί ο λόγος λύσης του συμβολαίου ήταν εκείνος που οδήγησε τον Παναθηναϊκό να πάρει στην προετοιμασία τον Δημήτρη Παπαδόπουλο και τον Νασίφ Μόρις. Πριν φύγει η αποστολή έγινε η προσπάθεια να πειστούν οι δύο παίκτες να παραμείνουν στην Ελλάδα, όταν ο Κώστας Αντωνίου είχε πει: «Αν θέλετε ερχόσαστε στην προετοιμασία». Οταν όμως απάντησαν «θέλουμε να κάνουμε προετοιμασία», στον Παναθηναϊκό ήξεραν ότι αν τους το αρνηθούν, οι παίκτες θα μείνουν ελεύθεροι.

Αυτή η ιστορία στις ελληνικές ομάδες με το «ελεύθερος» θυμίζει του παλιούς τούς γκόμενους, που δεν ήθελαν τη δικιά τους, της έδιναν τα παπούτσια στο χέρι, αλλά από την άλλη δεν ανέχονταν να πάει με άλλον. Ακόμα χειρότερα, θυμίζει νταβατζιλίκι. Οπου το θέμα είναι να την κρατάς για να σου τα φέρνει. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει στο εξωτερικό. Στην Μπάγερν πήγε ο Τόμας Μπορόφσκι και η Βέρντερ δεν πήρε μία. Είχε ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του, αποφάσισε ότι δεν θέλει να δουλεύει στο παλιό αφεντικό και στη Βέρντερ, είμαι βέβαιος ότι, ούτε διανοήθηκαν να κάνουν μανούρα.


Bέβαια είναι διαφορετικό να έχεις έναν παίκτη που έχει ακόμα συμβόλαιο και για ακατανόητους λόγους να τον αφήνεις ελεύθερο. Είναι η απορία μου με τη μεταγραφή του Λυμπερόπουλου. Η ΑΕΚ, που διεκδίκησε το δεκαχίλιαρο από τη μεταγραφή του Μπούρμπου στην Ξάνθη, να αφήνει ελεύθερο παίκτη που η νέα ομάδα τού δίνει επτά κατοστάρικα συμβόλαιο.