Ξέρουμε τι ακούσαμε, ξέρουμε τι συνέβη τελικά;

Aν δεν πληγώθηκε το γόητρο του Σκόρδα, που ξελαρυγγίστηκε ότι δεν τον παραχωρεί σε ανταγωνιστική ομάδα ή που δεν δίνει τον Αβραάμ με τους όρους των αγοραστών, αλλά μόνο με τους δικούς του, τότε πάλι δεν έχουμε καταλάβει τι έχει συμβεί.

Δεν αντιλαμβανόμαστε δε το χιούμορ του προέδρου του Αρη, γιατί ενδεχομένως να μην εννοούσε ότι ο Ολυμπιακός είναι ανταγωνιστική ομάδα. Και πώς να είναι, όταν στο τελευταίο πρωτάθλημα τερμάτισε σε απόσταση 20 βαθμών; Πώς να είναι ανταγωνιστική, που έρχεται στο Καυτανζόγλειο και κάνει περίπατο για την κατάκτηση του Κυπέλλου… Κάποιος θα πρέπει να… τραβήξει χειρόφρενο. Η πώληση του Παπαδόπουλου στα οικονομικά επίπεδα που έγιναν γνωστά (2,5 εκατ. ευρώ) κρίνεται ικανοποιητική. Δεν γνωρίζουμε αν ο Αρης εξάντλησε τα περιθώρια του πλειστηριασμού στον οποίο επιδόθηκαν ο ΠΑΟ και ο Ολυμπιακός, αλλά το ποσό είναι τουλάχιστον… ευχάριστο.

Ο Παπαδόπουλος, το υποστήριξε κι ο Σκόρδας με το γνωμικό «μην ανοίγουμε τις ανοικτές πόρτες», ήθελε να πάει τον Ολυμπιακό. Δίνοντας τον Παπαδόπουλο στον Ολυμπιακό, που λέγεται ότι βρισκόταν πίσω από τον παίκτη και τον καθοδηγούσε, κάτι που γνώριζε ο Σκόρδας, μήπως επικροτείται η πρακτική του αγοραστή που προσεγγίζει παρασκηνιακά τον ποδοσφαιριστή; Δεν θα το καταγράψουμε ως ανήθικη πρακτική, όπως έγινε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα του «σίριαλ» από τους «κίτρινους». Κατηγορούσαν τον Αβραάμ ότι έχει συνεννοηθεί με τον Ολυμπιακό και σε επίκαιρο σημείο, τον «συμβουλευτήκαν» για να τον στείλουν στο λιμάνι, γιατί μόνον εκεί πήγαινε. Οι όροι, λοιπόν, του παιχνιδιού συντάσσονται αποκλειστικά με τις διαθέσεις του Αβραάμ και του Ολυμπιακού. Oχι του Αρη. Οι μόνοι όροι που ήταν ευνοϊκοί ήταν οι οικονομικοί.

Ο Σκόρδας και κάθε διοικητικό στέλεχος σε ηγετικές θέσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων έχουν το δικαίωμα να εναλλάσσουν τις εκτιμήσεις τους, να μετατρέπουν τις απόψεις του, να αποσύρουν τις δηλώσεις τους. Μπορούν να λειτουργήσουν με την τακτική της… γομολάστιχας, σβήνοντας πολλά ή ακόμη και όλα όσα έχουν δηλώσει και υποστηρίξει με δυναμισμό.

Είναι υποχρεωμένοι (είμαστε όλοι υποχρεωμένοι) να δεχθούν την καλοπροαίρετη –ακόμη και την κακοπροαίρετη- κριτική και να την καταγράψουν για τη χρησιμότητά της. Βοηθά όσους μπουν στον κόπο να την ερμηνεύσουν, να πορευθούν στο μέλλον με μεγαλύτερη σιγουριά και λιγότερα λάθη. Δεν ήταν λάθος η παραχώρηση του Αβραάμ. Πολύ καλά έκαναν και τον έδωσαν, όπως τους είπε νωρίτερα ο Μπάγεβιτς. Ωστόσο, τα «λάφυρα» μιας ευνοϊκής διαπραγμάτευσης, τα 2,5 εκατομμύρια, φαίνεται ότι μας κάνουν να ξεχνάμε όσα υπερασπιζόμαστε εν μέσω χειροκροτημάτων και ενθουσιώδους ατμόσφαιρας ως αρχές της διοίκησης του Αρη (αντιμαχόμαστε την υποκουλτούρα και άλλα τέτοια). Μάλλον θα πρέπει να υπάρχει περισσότερος χρόνος για αυτοκριτική και άλλος τόσος για αυτοσυγκράτηση.

Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι ακούσαμε τον πρόεδρο του Αρη να μιλά για λάθη του και αυτό το εκτιμούμε ως το σημαντικότερο νέο στοιχείο. Τον ακούσαμε να αναφέρει «ήταν λάθος μου»: στην περίπτωση του Ερνάντεθ που είχε φύγει πέρυσι, στην περίπτωση του Μπάγεβιτς που δεν τον έδιωξε τον Μάιο.