Το πρωτάθλημα του ΠΑΟ παίζεται τώρα

«Θέλει ο Τεν Κάτε τον Χριστοδουλόπουλο; Από πού τον ξέρει;», με ρώτησε ένας φίλος πριν από μία εβδομάδα μόλις πάτησα το πόδι μου στο αεροδρόμιο. Τον ρώτησα τι ομάδα είναι, χαμογέλασε και μου απάντησε «Ολυμπιακός». Πέρυσι την ίδια ερώτηση στον ίδιο επιθετικό τόνο θα μου την έκανε ένας οπαδός του ΠΑΟ, προσθέτοντας ότι ο Βαρδινογιάννης κάνει του κεφαλιού του και ότι αν δεν ακούς τους προπονητές, δεν φτιάχνεις ομάδα. Οτι φέτος αυτό το λένε όσοι δεν είναι οπαδοί του ΠΑΟ, είναι για τον Παναθηναϊκό ένα καλό σημάδι. Για την ώρα το μόνο.

Η εντύπωση που έχω είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα ξοδέψει φέτος το καλοκαίρι γύρω στα 15 εκατ. ευρώ (ίσως και περισσότερα) για να εξασφαλίσει δύο πράγματα που δεν είχε: μεγάλες συμπάθειες μεταξύ των προέδρων των ομάδων της Σούπερ Λίγκας και ενθουσιασμό από το σύνολο των οπαδών για τα πεπραγμένα της διοίκησης. Το δεύτερο είναι δεδομένο, όμως και τα δύο μαζί είναι πολύ χρήσιμα. Αυτή τη στιγμή το σύνολο σχεδόν των προέδρων των ομάδων της Σούπερ Λίγκας θα ήθελε να πουλήσει έναν παίκτη στον ΠΑΟ: στην πιάτσα κυκλοφορεί ότι όποιος καταφέρει να ανοίξει παρτίδες με τους «πράσινους» εξασφαλίζει, εκτός από χρήματα (που δεν μπορούσε να φανταστεί για τον παίκτη που πουλάει), και μια υπόσχεση για μελλοντικές χορηγίες, επειδή ο Ανδρέας Βγενόπουλος δεν αρνήθηκε κάτι τέτοιο ούτε καν στην ΕΠΟ και ας λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ότι «ο Γκαγκάτσης καλά θα κάνει να παραιτηθεί».

Παραινέσεις

Οι παραινέσεις παραινέσεις και οι χορηγίες χορηγίες. Οι πιο πολλοί παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου στη γοητεία της χορηγίας λιποθυμάνε: τον Κόκκαλη, τον καιρό που η Ιντραλότ είχε λόγο για τα χορηγικά πακέτα του ΟΠΑΠ (τότε που αρκετές ομάδες αγωνίζονταν με διαφημίσεις τύπου «Ξυστό»), τον λάτρευαν. Τώρα αρκετοί παλιόφιλοι τον σέβονται, αλλά τον αγαπάνε λιγότερο.

Ουρά

Ο Τζίγκερ δεν ήταν αντιπαθής, δεν ήταν όμως και ο άνθρωπος που τον γνώριζες και πίστευες ότι θα σου δώσει χρήματα. Ο Τζίγκερ ακριβοπλήρωνε τον Κωνσταντίνου και δεν έβγαινε ούτε φωτογραφία μαζί του – άφηνε τη δόξα της απόκτησης στον Αγγελο Φιλιππίδη. Αγόραζε τον Σαλπιγγίδη και ούτε καν πήγαινε να τον παρουσιάσει ο ίδιος. Επαιρνε τον Σπυρόπολο και δεχόταν τον όρο να μην παίξει στα επόμενα πέντε ματς του ΠΑΟ με τον Πανιώνιο: ο άνθρωπος έκανε μεταγραφές, χωρίς να σκέφτεται το νταραβέρι. Δεν ξέρω τι κάνουν οι νέοι διοικητές (αυτοί που προέκυψαν μετά τον ανασχηματισμό), αλλά ξέρω ότι η χώρα βλέπει στα πρόσωπά τους τους νέους εθνικούς ευεργέτες. Αν ήμουν ο Πατέρας, θα έβαζα μια αγγελία στις εφημερίδες «αγοράζω παίκτες όσο όσο» και θα τους περίμενα όλους στο «Da Capo»: στην ουρά θα έμπαιναν!

Τιμές

Θα μου κάνει τρομερή εντύπωση να μην πάρει στο τέλος ο ΠΑΟ τον Αβραάμ Παπαδόπουλο και τον Τζεμπούρ: απορώ πώς δεν τους έχει αποκτήσει ακόμα. Ο Γιάννης ο Κόντης είναι κουμπάρος του Πατέρα και έχει τον τρόπο του να εξηγήσει στον Σκόρδα ότι 2,5 εκατ. ευρώ για τον κεντρικό αμυντικό είναι καλά χρήματα – ο Κόντης είναι ικανός να πείσει τον Λάμπρο ότι ο ΠΑΟ δεν είναι ανταγωνιστής του Αρη, όπως π.χ. λέει ο Λάμπρος ότι είναι ο Ολυμπιακός. Επίσης, θεωρώ τον Τσακίρη πολύ έξυπνο για να κρατήσει τον Τζεμπούρ: θα είναι σαν ωρολογιακή βόμβα στα αποδυτήρια. Ο ΠΑΟ μπορεί φέτος να πάρει όλους τους παίκτες που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, διότι ορίζει τις τιμές. Οτι χωρίς ουσιαστικό ανταγωνισμό προσφέρει παραπάνω χρήματα, θα καταμετρηθεί στα υπέρ του. Φτάνει να μη φερθεί αλαζονικά. Αυτός ο κίνδυνος είναι και υπαρκτός και μεγάλος, αλλά μου μοιάζει ο μόνος.

Ομάδα

Ομάδα θα κάνει; Δεν το ξέρω. Οπως τον βλέπω, είναι αρκετά φορτωμένος από μέσους, δεν έχει τους καλύτερους αμυντικούς και το μόνιμο ερώτημα είναι αν θα φτιάξει μια επίθεση με συμπληρωματικούς επιθετικούς – πράγμα που πέρυσι του έλειπε. Η λογική λέει ότι με τόσα χαφ ο Τεν Κάτε θα προσπαθήσει να φτιάξει μια ομάδα που να στηρίζεται στους μέσους της. Φέτος ο Ολλανδός θα πρέπει να διαχειρισθεί το υλικό που θα βρει – το δικαίωμα να φτιάξει την ομάδα που ονειρεύεται θα το έχει πιθανότατα του χρόνου, όταν γνωρίζοντας το υλικό θα μπορεί να κάνει και υποδείξεις. Ομως αυτά στην ιστορία του φετινού ΠΑΟ είναι ψιλά γράμματα.

Κορόιδο

Ετσι δυνατά όπως έχει μπει στην αγορά ο ΠΑΟ, το πρωτάθλημα δεν θα το παίξει τον χειμώνα – θα το παίξει τώρα. Το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού παίζεται το φετινό καλοκαίρι: αν ξοδέψει σωστά τα χρήματα και αν τα χρησιμοποιήσει, όχι μόνο για να αγοράσει παίκτες, αλλά και για να πείσει την πιάτσα ότι είναι ο νέος ηγεμόνας που θέλει να έχει τον τελικό λόγο σε όλα, μου φαίνεται αδύνατο να μην είναι ο επόμενος πρωταθλητής. Ετσι όπως γίνεται το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, δεν μετράνε τα ματς που παίζεις, αλλά τα ματς που δεν παίζεις. Πέρυσι π.χ., ο ΠΑΟ έπαιξε μέχρι και το ματς με τον ΟΦΗ – και θυμόσαστε πώς το 'χασε. Φέτος αντί για 30, με τα χρήματα που ξοδεύει, θα πρέπει να παίξει καμιά δεκαπενταριά: ακόμα και να φάει δυο-τρεις «πυροβολισμούς», μου μοιάζει δύσκολο να λυγίσει. Εκτός αν οι άνθρωποί του δεν έχουν καταλάβει πού βρίσκονται και νομίζουν και αυτοί ότι παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα της Ελβετίας – δεν τον έχω τον Πατέρα για τόσο κορόιδο.

Ελβετία

Πέρυσι ο ΠΑΟ φοβόταν τις εντάσεις. Ο Τζίγκερ προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλά τους τόνους, επειδή ήξερε ότι αν το πρωτάθλημα γίνει ροντέο η ομάδα δεν θα αντέξει. Η εκτίμηση δεν ήταν λανθασμένη –το πρόβλημα ήταν ότι συνθήκες Ελβετίας στην Ελλάδα είναι δύσκολο να επιβάλεις. Φέτος κάτι μου λέει ότι ο ΠΑΟ τις εντάσεις θα τις προκαλεί: ήδη αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που κινείται στο μεταγραφικό παζάρι. Κάτι μου λέει π.χ. ότι τον Αβραάμ δεν τον έχει πάρει ακόμα, διότι απλώς περιμένει να κάνει την πρόταση ο Ολυμπιακός...

Αντι-Τόρες

Tο Euro προκαλεί ακόμα συζητήσεις ποδοσφαιρικού περιεχομένου και αυτό είναι παρήγορο. Μου γράφει ο φίλος Γιάννης Μπάκος:

«Είμαι 29 ετών και είμαι κι εγώ ένας ποδοσφαιρόφιλος, ο οποίος παρακολουθεί τα κείμενά σου! Σου απαντώ πολλές φορές μόνος, διαφωνώ, συμφωνώ, γενικότερα υπάρχει μια interactive επικοινωνία!

Μόλις τέλειωσα ένα ακόμα άρθρο σου για το Euro, στο οποίο εκθειάζεις τον Τόρες, μελετώντας τη συμπεριφορά του σε σχέση με την επιλογή του να μετακομίσει την Αγγλία και τη Λίβερπουλ. Δεν διαφωνώ. Τόσα χρόνια όμως που βλέπω ποδόσφαιρο, δεν έχω δει ένα ολόκληρο καλό 90λεπτο του Τόρες! Θες να είναι θέμα τύχης, κακού timing, δεν ξέρω!

Εχω θαυμάσει τον Ρούνεϊ, τον Ιμπραΐμοβιτς, τον Μπενζεμά, τον Αντεμπαγιόρ, τον Χουντελάαρ, αλλά δεν με έχει αξιώσει η μοίρα να δω ένα παιχνίδι το οποίο ο Τόρες να κρίνει με την απόδοσή του. Και δεν μπορώ να δω με τίποτα ότι ο τελικός κρίθηκε από τον Τόρες! Η αργή άμυνα της Γερμανίας, της οποίας τυγχάνει να είμαι και φανατικός οπαδός από το 1986, ήταν στη φάση του γκολ τραβηγμένη δέκα μέτρα πιο ψηλά από την περιοχή και σε συνδυασμό με την ανυπαρξία του Φρινγκς στα χαφ, πρόσφερε την άνεση στους Ισπανούς να ψάχνουν τον Τόρες στην πλάτη των αμυντικών με τόση ευκολία, που ήταν απορίας άξιον πώς δεν το έβλεπε ο Λεβ. Με μαθηματική ακρίβεια ένας από τους δύο πλάγιους μπακ δεν ανέβαινε και κάλυπτε είτε τον Τόρες είτε τον Ινιέστα, μην επιτρέποντας αυτόματα το τεχνητό οφσάιντ.

Μετά το 20λεπτο οι Ισπανοί κουβαλούσαν άνετα την μπάλα στο κέντρο, κάνοντας εύκολα πολλά μέτρα παράλληλα και ανεβάζοντας με αυτόν τον τρόπο ψηλά τους Γερμανούς. Αυτό διευκόλυνε το παιχνίδι τους, διότι έχουν τους δύο καλύτερους παίκτες στον πλανήτη στην κάθετη πάσα: τον Φάμπρεγκας και τον Ινιέστα!

Αυτό που θέλω να πω για τον Τόρες είναι πως όταν έχεις πίσω σου να δουλεύουν οι Ινιέστα, Φάμπρεγκας, Τσάβι και Σίλβα, τότε είσαι ευτυχής, όπως ευτυχής είναι και ο τεράστιος Ρουντ φαν Νιστελρόι που έχει τα χαφ που έχει πίσω του στη Ρεάλ! Οπως δυστυχής είναι ο Ζλάταν που με την εθνική που παίζει δεν έχει τις βοήθειες που πρέπει, επειδή ο προπονητής του αφήνει στον πάγκο τον καλύτερο χαφ τον –τον Κάλστρομ– για να παίξει με δύο κόφτες!

Δεν έχω σκοπό να υποτιμήσω τον Τόρες, αλλά πραγματικά θεωρώ πως δεν πείθει ακόμα πως είναι φορ του βεληνεκούς ενός Ντρογκμπά, ενός Φαν Νιστελρόι, ενός Ανρί κ.ά.».

Ο Ζιλμπέρτο…

Ενεφανίσθη (που λέει και ο «Αναστό«) πιο casual από ποτέ. Φορούσε trendy μπλουζάκι μπλε με χρυσαφί στάμπα και ένα πανάκριβο σκισμένο τζιν: για την ακρίβεια, το τζιν έκανε γύρω στα 40 ευρώ και το σκίσιμο πρέπει να είχε χρεωθεί γύρω στα 290. Σε όλους στη Βαλαωρίτου φάνηκε να έχει γκριζάρει τα μαλλιά για να φαίνεται πιο ώριμος. Στο «Jimmy’ s» στη θέα του παραμέρισαν: κυκλοφορούσαν φήμες ότι είχε χαθεί, επειδή ήταν μπερδεμένος στο σκάνδαλο της Siemens. «Δεν ξέρω τι να κάνω τα λεφτά πλέον.

Κινούμε μεταξύ Αμπου Ντάμπι και Λονδίνου», είπε «και κάνω πολλές δουλειές με τον Βενγκέρ και τον Παναθηναϊκό. Α, ο Ζιλμπέρτο έκλεισε», αποκρίθηκε. Ζήτησε από τον Βασδέκη να γράψει το σάντουιτς και τον καφέ στον λογαριασμό του. Ο Μπότος και η βασιλική οικογένεια της Βρετανίας είναι οι μόνοι βαθύπλουτοι που κυκλοφορούν δίχως χρήματα…