Η εντολή είναι στο εξής «προγραμματισμός»

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε απεφάνθη ότι ο Ολυμπιακός που είδε σε dvd, για να παίξει το ποδόσφαιρο που αυτός θέλει, χρειάζεται κάποιες δεδομένες ενισχύσεις: πρώτον, ένα στόπερ που πέρυσι του έλειψε, δεύτερον, ένα δυνατό αμυντικό χαφ που να εξασφαλίζει μεγαλύτερη στιβαρότητα στη μεσαία γραμμή, τρίτον, έναν επιθετικό που να κινείται πιο πολύ στα αριστερά, μια και φεύγει και ο Λούα Λούα, και τέταρτον, έναν ποιοτικό παίκτη στα χαφ, ικανό να βοηθήσει στο μοίρασμα της μπάλας. Ο τελευταίος αποκτήθηκε και είναι ο Οσκαρ – οι υπόλοιποι αναζητούνται. Οπως φυσικά αναζητείται κι ένας φορ, τον οποίο όμως θα διαλέξει ο πρόεδρος.

Ζητάει

Νομίζω ότι το 'χουμε καταλάβει όλοι ότι το θέμα στον Ολυμπιακό δεν είναι τι θα κάνει ο προπονητής, αλλά τι ακριβώς ζητεί απ' αυτόν ο Σωκράτης Κόκκαλης. Η απάντηση «το πρωτάθλημα», το καλοκαίρι δεν ισχύει –με το πρωτάθλημα ο Κόκκαλης ασχολείται συνήθως μετά το τέλος της παρουσίας της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το καλοκαίρι ο πρόεδρος από τους προπονητές ζητεί άλλα πράγματα και επειδή για το θέμα του Βαλβέρδε συμβαίνει να έχω καλή ενημέρωση, θέλω να σας πω ορισμένα.

Κασέ

Οπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος ο Κόκκαλης όταν ξεκίνησε το θέμα της αναζήτησης του προπονητή, «ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν Μπάγεβιτς που να ξέρει τι γίνεται στο εξωτερικό, ή ένα Σόλιντ πιο προσεκτικό». Ο Κόκκαλης ήθελε πάντα έναν προπονητή γνώστη των ξένων αγορών και αυτό ήταν και το παράπονό του από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς π.χ. που με αυτές δεν ασχολείτο. Δεν γνωρίζω αν ο Βαλβέρδε είναι τέτοιος. Ο Ισπανός είδε τον Ολυμπιακό ως βήμα μπροστά στην καριέρα του, δεν είναι απαιτητικός και θεώρησε ότι 10 εκατομμύρια ευρώ μπάτζετ είναι ικανοποιητικά χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας. Οι τρεις πρώτες υποδείξεις του (ο Οσκαρ, ο Ντούντα και ο Ντούσερ), αν και δημιούργησαν κάποια αμηχανία στον κόσμο, άρεσαν στον Κόκκαλη, διότι ο κόουτς έδειξε εμπράκτως ότι κατάλαβε πού βρίσκεται: ζήτησε παίκτες με κασέ που ο Ολυμπιακός μπορεί να καλύψει, χωρίς μάλιστα να έχει λόγο στη διαπραγμάτευση της αγοράς τους.

Ευκαιρίες

Πέραν όμως των μεταγραφικών υποδείξεων, ο Κόκκαλης προσδοκά από τον Βαλβέρδε δύο άλλα πράγματα: το πρώτο είναι να αξιοποιήσει καλύτερα κάποιους παίκτες που ήδη υπάρχουν (τον Μπελούτσι και τον Νούνιες πρώτα από όλα, αλλά και τον ακριβοπληρωμένο Ραούλ Μπράβο) και το δεύτερο να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τους μικρούς. Αυτό το δεύτερο μέτρησε καταλυτικά στην επιλογή του Ισπανού, ο οποίος έχει φήμη προπονητή-δασκάλου.

Ιλια

Τα δύο τελευταία καλοκαίρια το αληθινό άγχος του προέδρου του Ολυμπιακού είναι η αξιοποίηση των πιτσιρικάδων. Ο Κόκκαλης γουστάρει τα ονόματα, λατρεύει τους Καρεμπέ, τους Τζιοβάνι και τους Κοβάσεβιτς, αλλά το παράπονό του είναι ότι η ομάδα χάνει τον ελληνικό κορμό, πάνω στον οποίο βασίστηκε τα προηγούμενα χρόνια. Επειδή η ελληνική αγορά έχει δυσκολέψει και αρκετοί από τους Ελληνες παίκτες έχουν ακριβύνει –κατά τον Ολυμπιακό– παράλογα, ο Κόκκαλης θα ήθελε να δει σιγά σιγά την ομάδα να ανανεώνεται, εκμεταλλευόμενη παίκτες από τα φυτώριά της: αυτό –μου λένε– είναι η βασική σκέψη του πλέον κι αυτό ήταν κι ένα μεγάλο παράπονο από τον Λεμονή, ο οποίος προτιμούσε να ασχολείται πιο πολύ με μεταγραφές.

Ανάγκη

Σε όλες τις συναντήσεις του με τους συνεργάτες του, ο Κόκκαλης τον τελευταίο καιρό μιλάει για την ανάγκη να υπάρξει προγραμματισμός. Μου ακούστηκε λίγο περίεργο, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για κάποιον που μπορεί άνετα να αλλάξει τρεις προπονητές τον χρόνο, όμως από τη στιγμή που αυτό υπάρχει ως διοικητική γραμμή, υποχρεούμαι και να το επισημάνω. Προφανώς, ο προγραμματισμός, έτσι όπως τον εννοεί ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, έχει να κάνει με ένα είδος μπολιάσματος της πρώτης ομάδας με νέο αίμα –κυρίως με μικρούς. Ο Ολυμπιακός –κατά τον πρόεδρό του– πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή του ώστε να έχει έτοιμους τους αντικαταστάτες του Ζεβλάκοφ (Γκαλίτσιος), του Μπράβο και του Αντζα (Κυργιάκος Παπαδόπουλος, Λαμπρόπουλος), του Στολτίδη (Γιάννης Παπαδόπουλος), του «Τζόλε», του Νικοπολίδη, του Κοβάσεβιτς, του Κωνσταντίνου που έφυγε κ.ά. Από τον Κόκκαλη δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι επί της ουσίας ο Ολυμπιακός πλήρωσε τρεις παίκτες για να αντικαταστήσουν τον Γεωργάτο (Μπράβο, Ντομί, Λεονάρντο) και μέχρι τώρα δυο-τρεις τερματοφύλακες, χωρίς να βρεθεί ισάξιος αντικαταστάτης του Νικοπολίδη. Επίσης, θα 'θελε να δει Ελληνόπουλα στις θέσεις που κάποτε έπαιζαν ο Ανατολάκης, ο Νινιάδης, ο Γιαννακόπουλος, ο Μαυρογεννίδης, ο Αλεξανδρής. «Δυο-τρεις ακριβούς και καλούς ξένους πάντοτε θα βρίσκεις», έλεγε σε ένα φίλο και συνεργάτη του. «Το δύσκολο είναι να έχεις έναν κορμό από παίκτες που να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του Ολυμπιακού και να ξέρουν πού βρίσκονται».

Μέλλον

Για όσους ανησυχούν τι τελικά θα κάνει ο Ολυμπιακός το φετινό καλοκαίρι, θα πω το εξής απλό: ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις επιταγές του προπονητή του. Ομως, περιμένει από τον προπονητή να δουλέψει από τώρα για το μέλλον του. Αγνοώ αν ο πρόεδρος έχει καταλάβει ότι για να βγάλεις παίκτες και να χτίσεις μια ομάδα από την αρχή, χρειάζεται να χάσεις και κάνα πρωτάθλημα. Για την ακρίβεια, περιμένω να δω αν αυτού του τύπου η νοοτροπία, η οποία τσάκισε το σχέδιο του Σόλιντ κάποτε, έχει αλλάξει…

Ο μεγάλος ύπνος

Σήμερα η Σούπερ Λίγκα έχει εκλογές. Θα μου πείτε, ποιος ασχολείται με τη Σούπερ Λίγκα; Το σκεφτόμουν και επειδή ήταν μεσημέρι, όπως μετρούσα σαν τα προβατάκια όσους ασχολούνται, πήρα έναν ύπνο και είδα ένα όνειρο.

Ηταν, λέει, μεσημέρι στο κτίριο της Σούπερ Λίγκας στο Μαρούσι. Είχε 40 βαθμούς Κελσίου έξω, αλλά μέσα ο Πατρίκ είχε ανάψει τα air condition και η θερμοκρασία ήταν ιδανική για ύπνο. Ξαφνικά, άρχισαν όλοι να φέρνουν ένας ένας τα κρεβάτια τους. Πρώτα ο Τζίγκερ με τον «Βγενό» και τον Πατέρα. Μετά ο Ντέμης με τον Τάκη τον Κανελόπουλο, μετά ήρθε ο «Ζαγόρ» με sleeping bag. Επειτα ο Σκόρδας, ο Βατσινάς και οι υπόλοιποι. Βάζανε τα κρεβάτια το ένα πάνω στο άλλο και κοιμόντουσαν βαθιά – τόσο βαθιά, που μερικοί παραμιλούσαν κιόλας. Ο ένας έλεγε ότι ο ΠΑΟ θα ρίξει τόσο λεφτά, που θα πάρει το πρωτάθλημα περίπατο, μια και θα έχει παντού μόνο φίλους. Ο Ντέμης μουρμούραγε ότι η ΑΕΚ θα παίξει τέτοια μπάλα, που δεν θα τη σταματάει κανένας. Ο «Ζαγόρ» επαναλάμβανε συνεχώς ότι θα τον περάσει τον Αρη – πού θα πάει. Μιλάμε κοιμόντουσαν τόσο βαριά, που τον Γκαγκάτση και τον Ψυχομάνη που μπήκαν στο κτίριο δεν τους πήρε είδηση κανένας. Οι δύο κρατούσαν στα χέρια τους κάτι πίνακες... Οχι πίνακες διαιτητών. Πίνακες σαν αυτούς που έχει στο σπίτι ο Ιωαννίδης: προφανώς είχαν πάει για να διακοσμήσουν τον χώρο.

Περνούσαν οι μέρες και κινδύνευε να γκρεμιστεί το κτίριο από το ροχαλητό – ροχάλιζαν τόσο, που παραλίγο να ξυπνήσω εγώ στον ύπνο μου. Κάποια στιγμή, ο «Ψυχώ» ρώτησε τον Γκαγκάτση αν θα τους φιλήσει έναν έναν, όπως ο πρίγκιπας την Ωραία Κοιμωμένη, για να ξυπνήσουν και να αρχίσει το πρωτάθλημα. Ο πρόεδρος αποπήρε τον αρχιδιαιτητή: «Αν ήθελα να ξυπνήσω κάποιον, θα ξυπνούσα τον Πιλάβιο και τους υπόλοιπους που κοιμούνται κάτω», είπε και θύμισε στον «Ψυχώ» ότι το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου δεν προβλέπει για τον πρόεδρο τέτοιες αρμοδιότητες. «Σωστά», είπε ο «Ψυχώ»: «Καλύτερα να κοιμούνται όπως άλλωστε κάθε καλοκαίρι, διότι όσο αυτοί κοιμούνται, η τύχη τους δουλεύει». Πήγαν να φύγουν κι ο «Ψυχώ» κοντοστάθηκε: «Και ποιος θα τους ξυπνήσει;» ρώτησε. «Ο Σάββας», του απάντησε ο πρόεδρος. «Τώρα που τον στέλνει ο Σωκράτης στη Σούπερ Λίγκα για να την αναβαθμίσει, να δεις τι εφιάλτες θα 'χουν να δουν όλοι αυτοί στον ξύπνιο τους».

Ξύπνησα κι εγώ ιδρωμένος...

Τρομερή κίνηση!

Πρόκειται για τρομακτική επιτυχία του ΠΑΟΚ η πρόσληψη του Χριστόφορου Γκαγκάτση, υιού του προέδρου της ΕΠΟ, στη θέση του γενικού διευθυντή της εταιρείας. Εγραψε ιστορία ο Θοδωρής Ζαγοράκης με μια τόσο πρωτοποριακή κίνηση –νομίζω ότι ήδη το σύνολο των προβλημάτων του ΠΑΟΚ λύθηκε και από εδώ και στο εξής όλα τα αιτήματά του θα εξετάζονται από το Κράτος διαφορετικά. Το μόνο που μου έκανε εντύπωση είναι μια σχετική βιασύνη. Αφού ο ΠΑΟΚ έψαχνε ένα στέλεχος γι' αυτή τη δύσκολη θέση, γιατί δεν προσέγγισε κατευθείαν τον Πέτρο Κόκκαλη, ο οποίος αυτόν τον καιρό δεν έχει δουλειά και έχει και λίγο περισσότερη πείρα;