Μήπως πρέπει ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ να το ξανασκεφτούν;

Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει γνωστό το αποτέλεσμα του αγώνα Ισπανία - Ρωσία. Ομως αξίζουν μερικές παρατηρήσεις. Από όλους τους παίκτες που συμμετείχαν με τις εθνικές ομάδες τους στην ημιτελική φάση του Euro μόνον ο Μπάλακ έπαιξε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, έφτασε δηλαδή μέχρι τον τελευταίο αγώνα σε συλλογικό επίπεδο. Ακόμα κι αυτός, όμως, έχασε σημαντικό μέρος της αγωνιστικής περιόδου λόγω τραυματισμού. Οι ποδοσφαιριστές της Ρωσίας (που εκτός μιας εξαίρεσης αγωνίζονται όλοι στο ρωσικό πρωτάθλημα) στην ουσία έχουν στα πόδια τους περίπου μισή χρονιά, ενώ η πλειονότητα των Τούρκων είχε λιγότερα παιχνίδια από τους αντιπάλους τους. Πιο καταβεβλημένοι από όλους, με περισσότερα παιχνίδια στη σεζόν, είναι οι Ισπανοί και ίσως αυτό να τους στοιχίσει το Κύπελλο (αν δεν έχουν αποκλειστεί ήδη). Να θυμίσουμε ακόμη ότι από την ελληνική ομάδα που κατέκτησε το Euro 2004 ο Τραϊανός Δέλλας είχε μόλις 24 παιχνίδια στη σεζόν πριν από τον Ιούνιο του 2004, ενώ οι υπόλοιποι κατά μέσο όρο καμιά δεκαριά-δεκαπέντε παραπάνω. Γιατί τα γράφω αυτά;

Γράφεται και ξαναγράφεται πως οι ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ή στο Μουντιάλ παρουσιάζονται κουρασμένοι και καταβεβλημένοι ύστερα από δύσκολες σεζόν με τις ομάδες τους. Πράγματι, με 60 και βάλε αγώνες μέσα σε μία σεζόν και με υποτυπώδεις στις περισσότερες περιπτώσεις προετοιμασίες για τέτοια τουρνουά, φυσικό είναι οι ομάδες να εμφανίζονται με λίγες δυνάμεις και παίκτες κουρασμένους, με αποτέλεσμα να πέφτει το επίπεδο του θεάματος, να επικρατούν λογικές και τακτικές σκοπιμότητας και να κερδίζουν τρόπαια οι πιο φρέσκες, οι πιο ξεκούραστες ομάδες ή αυτές που θα βασιστούν κυρίως στη δύναμη, την αντοχή κ.λπ. Βέβαια, από άποψη θεάματος δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο από το φετινό Euro, κυρίως όμως χάρη στην εμμονή κάποιων προπονητών να παίξουν επιθετικό ποδόσφαιρο –άρα θεαματικό–, που παράλληλα φρόντισαν να παρουσιάσουν ομάδες με όλη τη σημασία της λέξης και όχι απλώς μεικτές κάποιων ακριβοπληρωμένων αλλά και ταλαντούχων σταρ.

Ασφαλώς και η ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ γνωρίζουν τα παραπάνω, αλλά μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να επεξεργάζονται κάποιο σχέδιο για αλλαγή του χρόνου διεξαγωγής των σημαντικότερων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων σε εθνικό επίπεδο. Πρόσφατα ο πρόεδρος της ΟΥEΦΑ, Μισέλ Πλατινί, μιλώντας στην εφημερίδα «Le Monde», έριξε μια ιδέα περί διοργάνωσης του Euro μήνα Αύγουστο. Προφανώς ξέχασε ότι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα συμπίπτει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες κάθε τέσσερα χρόνια, άρα η διεξαγωγή του παράλληλα ή λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς θα στεφόταν με τεράστια οικονομική αποτυχία, διότι όλοι οι μεγάλοι χορηγοί προτιμούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμη, θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι από τη στιγμή που τα τηλεοπτικά δικαιώματα αποτελούν τα μεγαλύτερα έσοδα των αθλητικών διοργανώσεων, ο Ιούνιος βολεύει όλα τα τηλεοπτικά κανάλια που μεταδίδουν τέτοιους αγώνες, μια και συμπίπτει με το τέλος της τηλεοπτικής σεζόν. Αυτά, όμως, δεν νομίζω ότι εμποδίζουν την Ευρωπαϊκή και την Παγκόσμια Ομοσπονδία να ξανασκεφτούν τον χρόνο διεξαγωγής των μεγάλων τουρνουά. Ηδη οι σημαντικές διοργανώσεις του μπάσκετ εδώ και λίγα χρόνια διεξάγονται μήνα Σεπτέμβριο. Οι αθλητές κάνουν προετοιμασία με τις εθνικές ομάδες τους, μετά τη λήξη των τουρνουά ενσωματώνονται στις ομάδες τους και ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα (20-25 ημερών) αρχίζουν οι συλλογικές διοργανώσεις. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στο ποδόσφαιρο, με αντίστοιχη επιμήκυνση της αγωνιστικής περιόδου, π.χ. μέχρι τα μέσα Ιουνίου. Οι ομάδες θα παρουσιάζονταν έτσι πιο φρέσκες, θα είχαν την ευκαιρία καλύτερης προετοιμασίας, θα μπορούσε επίσης η μεταγραφική περίοδος να περιοριζόταν μέχρι π.χ. τις αρχές Αυγούστου και οι ποδοσφαιριστές να μην είχαν το άγχος των μεταγραφών και να αφιερώνονταν στις εθνικές ομάδες. Για όσους υποστηρίζουν ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές περιμένουν τα μεγάλα τουρνουά για να αποδείξουν την αξία τους και να πετύχουν καλύτερα συμβόλαια ή μεταγραφές, θα μπορούσε να προβλεφθεί και ένα έξτρα μεταγραφικό δεκαήμερο (π.χ. 1-10 Οκτωβρίου) ειδικά για όσους συμμετέχουν στις μεγάλες διοργανώσεις.

Θα υπάρξουν, επίσης, πολλοί που θα υποστηρίξουν ότι δεν μπορούν οι διεθνείς παίκτες να κάνουν προετοιμασία με τις εθνικές ομάδες τους, διότι θα αποβεί εις βάρος των συλλόγων, δεν θα μπορούν οι προπονητές να «δέσουν» τις ομάδες τους κ.λπ. Φέτος το καλοκαίρι όλοι αυτοί οι διεθνείς που συμμετέχουν στο Euro θα κάνουν καμιά σοβαρή προετοιμασία με τις ομάδες τους; Ή θα φτάσουμε πάλι στον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο και θα λέμε ότι οι διεθνείς είναι κουρασμένοι από τις καλοκαιρινές υποχρεώσεις με τις εθνικές; Αλλωστε, πόσες περισσότερες από 20-25 ημέρες χρειάζεται ένας προπονητής για να «δέσει» σε μια ομάδα τους διεθνείς, που θα του παρουσιαστούν έτοιμοι από άποψη φυσικής κατάστασης; Ή μήπως το δέσιμο και το μοντάρισμα μιας ομάδας συντελείται καθ' όλη τη διάρκεια –τουλάχιστον του πρώτου μισού– κάθε αγωνιστικής σεζόν; Αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί αλλάζουν προπονητές στα μισά μιας χρονιάς; Και τι συμβαίνει με τους παίκτες που συμμετέχουν στο Πρωτάθλημα Αμερικής (Copa America) μέσα στον Ιούλιο ή στο Παναφρικανικό Πρωτάθλημα μέσα στο καταχείμωνο;

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ θα πρέπει να ξαναδούν το καλεντάρι τους και να το διαμορφώσουν με βάση το Euro, το Μουντιάλ και τον βαθμό ετοιμότητας των ποδοσφαιριστών, για να έχουμε το καλύτερο δυνατό θέαμα. Θα μπορούσαν δε να έρθουν σε συνεννόηση όλες οι ομοσπονδίες, έτσι ώστε Ευρωπαϊκό, Αμερικανικό, Αφρικανικό, Ασιατικό πρωτάθλημα να διεξάγονται ταυτόχρονα τον ίδιο μήνα. Μία λύση είναι ο Σεπτέμβριος, θα μπορούσε όμως να επιλεγεί και ο Μάρτιος, με αντίστοιχη διακοπή των συλλογικών διοργανώσεων.