Γκουσγκούνης vs Γεωργίου

Εχω λαλήσει, λατρεμένε αναγνώστη. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου οι κραυγές του Πουρουπουπού: «Δεν ευθύνεται η ΕΡΤ για τη διακοπή της μετάδοσης του αγώνα της Γερμανίας με την Τουρκία». Ηρέμησε, χρυσέ μου, δεν σε είπαμε και Βερνίκο, πώς κάνεις έτσι; Το εμπεδώσαμε, δεν ήταν ανάγκη να μας το πεις 124 φορές.

Νομίζω ότι ο Μισέλ αφουγκράστηκε τις απορίες των σχολιαστών για το «πώς γίνεται σε τόσο μεγάλη διοργάνωση να χαθεί το σήμα για πέντε λεπτά σε όλο τον κόσμο» και τηλεφώνησε στον Στάγκο για να του δώσει μια απάντηση. Η ΕΡΤ ως πρώτη διδάξασα ξέρει απ’ αυτά. Μπορεί ο γλυκός Αγγελος να του θύμισε το 2004, όταν στο τουρνουά ποδοσφαίρου των Ολυμπιακών Αγώνων στο ματς Ελλάδα - Κορέα χάθηκε το σήμα και η εικόνα για 25 λεπτά χωρίς ακραία καιρικά φαινόμενα.

Στο κέντρο επιχειρήσεων της ΝΕΤ στην Αγία Παρασκευή, πάντως, ο «στρατηγός» Παύλος μοίραζε συγχαρητήρια στο επιτελείο του σταθμού για τα αντανακλαστικά που επέδειξε, γι' αυτή την παραγωγή που συνδύασε στοιχεία splatter, «κατάφεραν να σας δώσουν οι τεχνικοί μας εικόνα του γηπέδου όπου χυνόταν αίμα» και αστυνομικού θρίλερ, «γίνονται ανακρίσεις επί ανακρίσεων για τη διακοπή της σύνδεσης».

Τα πράγματα είναι απλά, dear. Δύο τινά μπορεί να συνέβησαν: Ή ο Πουρουπουπού επιστράτευσε -όπως βλέπεις και στο σκίτσο- τις θεϊκές δυνάμεις του για να ρίξει τον κεραυνό και να σαμποτάρει τον Κατσαρό ή όλο το σύμπαν συνωμότησε για να περιγράψει επιτέλους και ο Παυλίνος πέντε λεπτά αγώνα.

Είμαστε άτυχοι πάντως. Αφού ο θεός της Ελλάδας πήγε να κάνει το ψυχικό, χάθηκε να το κάνει με τον σωστό τρόπο; Ας άφηνε την εικόνα και ας έπαιρνε τον ήχο. Ευτυχείς θα ήμασταν. Ολα τα λεφτά, πάντως, ήταν το διάστημα που η ΕΡΤ συνδέθηκε με το ZDF. Ο Κατσαρός περιέγραφε έχοντας ένα ελαφρύ προβάδισμα δέκα δευτερολέπτων απ' την εικόνα. Με καμία δύναμη δεν μπορούσαν να συναντηθούν Κατσαρός και εικόνα. Δικαιώθηκε το αγόρι μου. Οι περιγραφές του είναι πολύ μπροστά τελικά…

Ο Αντώνης μου, πάντως, προ βλάβης είχε μαγέψει τα πλήθη: «Συμφωνώ με τον Μιχάλη. Εχεις δίκιο, Μιχάλη. Καλά τα λες, Μιχάλη. Θα συμφωνήσω με τον Μιχάλη Τσώχο. Οπως τα λες είναι, Μιχάλη. Συμφωνώ». Αυτή δεν ήταν περιγραφή, αγάπη μου, η «Ενάτη Συμφωνία» του Αντώνη Κατσαρού με τον Μιχάλη ήταν…

Δεν θέλω να το αδικήσω το χρυσό μου. Οση ώρα δεν συμφωνούσε είπε και άλλα. Σε μια εκτέλεση φάουλ των Τούρκων ο Λέμαν δεν ήταν στη σωστή θέση και με δυσκολία έδιωξε την μπάλα κόρνερ. Ο Αντώνης μου σχολίασε: «Αν ήταν ένα βήμα πίσω, θα μπορούσε να την πιάσει και απευθείας. Αν και αυτό απαγορεύεται μ' αυτές τις μπάλες του Euro».

Σου παρουσιάζω τη σχετική ανακοίνωση που ίσως αγνοείς, sugar: Σας γνωρίζουμε ότι η εταιρεία «Μισέλ-Bill και σία» απαγορεύει από τούδε στους τερματοφύλακες το απευθείας πιάσιμο της στρογγυλής ιερόδουλης. Οι παραβάτες θα πληρώνουν δέκα χιλιάδες ευρώ πρόστιμο στον Βασίλη και, επιπλέον, θα τους επιβάλλεται δεκάωρη υποχρεωτική κατήχηση από τον πνευματικό, κ.κ. Νίκο Αλέφαντο…

Μια και τον ανέφερα, ακολουθεί σύντομο διάλλειμα για μια τζούρα πεφωτισμένου «Αλέ»: «Ξυπνάτε να μαθαίνετε μπάλα. Μη φωνάζετε άσχετους στις τηλεοράσεις, όπως κάνει τώρα η ΝΕΤ με τον Παπαδημητρίου και την Καραμανλή. Η Καραμανλή να πάει για καλλιστεία, αφήστε την μπάλα. Θέλει να βλέπει ο κοσμάκης και να ακούει αλήθειες. Ετσι είναι γιατί... συγχαρητήρια που μου δίνετε και τον λόγο. Αγανακτούμε. Δεν μπορούν να λένε τώρα ο Πανούσης (σ.σ.: εννοεί τον Πανούτσο) ότι το φάλτσο είναι έτσι και ο Καρπετόπουλος».

Επιστρέφω ανανεωμένος πια στα της περιγραφής του αγώνα. Ο σκηνοθέτης κάνει κοντινό στον Καζίμ-Καζίμ που κοιτά ψηλά. Ο Αντώνης παρατηρεί: «Κοιτάζει τον εαυτό του στο ταμπλό του γηπέδου για να δει τον χρόνο προφανώς». Προφανώς, όμως, ο εαυτός του είχε μπει μπροστά στο ρολόι και δεν μπορούσε να διακρίνει τον χρόνο που απομένει…

Τι μου θύμισε ο γλυκός μου. Ανθιμε, σχώρα με, αμαρτάνω, το ξέρω. Παλιός, κλασικός Γκουσγκούνης σε ταινία-σταθμό στην καριέρα του: Ο Γκουσγκούνης είναι σ' ένα μπαρ. Η «ευλογημένη» πλένει τα ποτήρια και πίσω της είναι ένα ρολόι τοίχου. Ο «Γκους» προσπαθεί να δει την ώρα. Κάνει δεξιά, κάνει και το πρόσωπο δεξιά, κάνει αριστερά, το ίδιο κι αυτή. Ο Γκουσγκούνης φορτώνει. Η «ευλογημένη» κάνει το μοιραίο λάθος να τον ρωτήσει: «Γιατί είσαι τσαντισμένος;». Και ο μεγάλος της απαντά: «Γιατί δεν βλέπω την ώρα να σε γαμ…».

Επανέρχομαι με μια τελευταία σταγόνα σοφίας του Αντώνη μου. Αφού έκανε μια ιστορική αναδρομή στους μεγάλους σέντερ φορ που έβγαλε η Γερμανία, κατέληξε: «Σήμερα, βέβαια, ο Μπίρχοφ κάθεται στον πάγκο και δεν είναι στην ενδεκάδα».

Mon Dieu, λες να του κάνει κόνξες ο Λεβ και τον αφήνει στον πάγκο; Παρά μια βασιλότριχα τη γλίτωσαν οι Γερμανοί. Τυχεροί είναι που ο Γκαγκάτσης ήθελε να τους δει στον τελικό για να δικαιωθεί κατά το ήμισυ η πρόβλεψή του. Σε διαφορετική περίπτωση ο Βασίλης μου -ειδικά τώρα που έχει τα μπουρίνια του- θα τους έσερνε στο CAS για αντικανονική συμμετοχή του Μπίρχοφ.

Η πανδαισία της Τετάρτης ολοκληρώθηκε με Γιώργο Γεωργίου, ο οποίος στο ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ έδωσε ρεσιτάλ. Ξεκίνησε μ' ένα σχόλιο για τη μετάδοση του αγώνα: «Τρώγαμε στη μάπα τον γιο του σαξοφωνίστα που δεν βάζει γλώσσα μέσα του, πέφτει ο κεραυνός, μαυρίζουνε όλα και μετά τρώμε στη μάπα τον Πουρουπουπού. Πω, πω, πω, αδερφάκι μου».

Τι ρομαντικό! Ο λόγος του Γεωργίου με ενέπνευσε. Είναι σαν να βλέπω πίνακα ζωγραφικής. Βροχή, κεραυνοί, Κατσαρός απ' τη μια και απ' την άλλη, κάπου στο βάθος, να αχνοφέγγει η μορφή του Πουρουπουπού σαν ουράνιο τόξο στολισμένο με λουλακί, βιολετί και πορτοκαλί χρώματα, όπως οι γραβάτες του Βαρούχα…

Ο Γιώργος έχει ανάψει: «Ολόκληρη Γερμανία και Τουρκία, ογδόντα εκατομμύρια νοματαίοι, δεν έχουν έναν τερματοφύλακα; Τι 'ναι αυτά, ρε; Παίζει ο Λέμαν; Πλάκα κάνουμε; Στο πρώτο γκολ χτύπησε η μπάλα στο κεφάλι του, στα μπούτια του, στον κώλο του και μπήκε γκολ. Στο δεύτερο κάθισε με τα χέρια κάτω απ’ τους όρχεις. Τι να πιάσει, τα παπάρ… μου; Τι 'ναι αυτά ρε;».

Πες τα, χρυσέ μου. Και να 'ταν και κάνας όμορφος ο Λέμαν, να πεις κομμάτια να γίνει. Ωιμέ, σαν τον αγαπητικό της βοσκοπούλας με περμανάντ είναι. Ολόκληρη Γερμανία, χάθηκε να βρουν έναν τερματοφύλακα σαν το δικό μας, sex symbol, τον γοητευτικό Πηνιώτη;

Ο αρρενωπός Γεωργίου συνεχίζει: «Να παίξω και γω δαγκωτό τη Ρωσία με τα ούλα; Μου είπε κάποιος μια μέρα που έκανε πολύ κρύο: “Γεωργίου, είσαι πολύ τυχερός. Εσύ και να θες δεν μπορείς να δαγκώσεις το καβ.. σου”».

Ασ' τα αυτά, πονηρό αγόρι. Ξέρω ότι κομπλιμέντα ψάχνεις, όμως η Ντιάνα δίπλα δεν τσίμπησε. Αν ήταν ο Καρατζαφέρης στη θέση της, θα σε είχε αποθεώσει. Ο πρόεδρος πιάνει υπονοούμενα στον αέρα, έτσι;

Κοκκινίζω. Ο πικάντικος Γιώργος με κόλασε. Θα πάω να εξομολογηθώ. Πρέπει να 'μαι έτοιμος για τη μεγάλη μέρα. Το αυτό προτείνω και σε σένα, λατρεμένε αναγνώστη. Ο τελικός του Euro σε περιγραφή Κώστα Βερνίκου πλησιάζει. Μεγάλες στιγμές μας περιμένουν, γι' αυτό πάρε τα μέτρα σου. Οπως θα 'λεγε και ο Κώστας Γκουσγκούνης: «Βάστα τοίχο, γιατί ο εθνικός σπορτκάστερ θα ζμπρώξει γερά».