Η ταλαντούχα και... λίγο- πολύ τρελούτσικη Ρωσία

Ας εκμυστηρευτώ κάτι: πριν από κάθε αγώνα το κράμα διαίσθησης και «λογικών σκέψεων» με οδηγεί σε σωστές περί αποτελέσματος προβλέψεις σε ποσοστό μέτριο. «Αγκομαχώντας» πλησιάζει το 50%. Κι όμως, αυτό το κράμα μού ψιθύριζε ότι κατέφθανε της Ολλανδίας το... δράμα. Τόσο πειστικός ήταν ο... ψίθυρος, ώστε αποτόλμησα «διακριτική» σχετική πρόβλεψη από τα ερτζιανά. Αυτό το «κάτι» επέμενε πως η Ολλανδία του 2008 θα γινόταν η Δανία του Μουντιάλ 1986: εντυπωσιακή, παινεμένη και αιφνιδίως (;) καταρρακωμένη...

Σε δύο σημαντικές αναμετρήσεις, εναντίον των Ιταλών και των Γάλλων, οι -εξαιρετικοί κατά τ' άλλα- Ολλανδοί εμφάνισαν σοβαρές αμυντικές αδυναμίες. Τόσο σοβαρές ώστε το 3-0 επί της «σκουάντρα ατζούρα» και (κυρίως) το 4-1 σε βάρος των «τρικολόρ» να «αλλοιώνουν» αρκετά τις εικόνες των αντίστοιχων αγώνων. Σύμφωνα με τον νόμο των πιθανοτήτων, αυτό δεν θα συνεχιζόταν επ' άπειρον. Εμενε να αποδειχθεί κατά πόσο η ομάδα που θα «τσαλάκωνε» την ελκυστική, αλλά ουδόλως άτρωτη Ολλανδία, θα ήταν η «ομοειδής», αλλά αμήχανη στα «στημένα» και ελαφρώς... παλαβή Ρωσία. Τελικώς ήταν. Τα ομώνυμα απωθούνται... αγρίως. «Αυτό που υπερισχύει μπορεί να διαλύει το άλλο, ακριβώς επειδή γνωρίζει τα συστατικά του», πρόσθεσε ο αγώνας του Σαββάτου στο βιβλίο των... διδαγμάτων του θαυμάσιου φετινού Euro.

Γιατί όμως οι ρόλοι δεν «διανεμήθηκαν» αντιστρόφως; Η παρατήρηση πως ο Χίντινκ είναι πολύ πιο έμπειρος προπονητής από τον Φαν Μπάστεν συνιστά σοβαρή απάντηση. Οχι όμως και τη μοναδική. Μια άλλη παραπέμπει στην «ακτινογράφηση» της ρωσικής ομάδας. Δεν νομίζω ότι τη χαρακτηρίζει μόνο το «ολλανδικό» χρώμα -παραγωγής Χίντινκ. Το Σάββατο απολάμβανα τον αγώνα με καλή παρέα φίλων, έκαστος εκ των οποίων κάποια στιγμή έκανε από έναν εύστοχο παραλληλισμό. «Ρε σεις, τέτοια μούρλια είχα να δω από τότε που παρακολουθούσα τη Νιγηρία κι άλλες αφρικανικές ομάδες στα Μουντιάλ. Ταλέντο, ευθύβολα σουτ... από τον Θεό και παίκτες που συχνά αργούν να επιστρέψουν». Τάδε έφη Θεόδωρος. Επί μέρους αλήθεια, αλλά αλήθεια. «Μόνο την Αρσεναλ έχω δει να αλλάζει τόσες πάσες μέσα στην περιοχή», σχολίασε ο Δημήτρης, την ώρα που οι Ρώσοι «έκρυβαν» με μαεστρία την μπάλα σε ελάχιστα τετραγωνικά. Σωστή κι αυτή η παρατήρηση. Οπως σωστή θα ήταν κι η επισήμανση ότι κάποιες στιγμές, ειδικά στις διεισδύσεις από τα πλάγια, ορισμένοι Ρώσοι -με πρώτο και καλύτερο τον Αρσάβιν- επεδείκνυαν και στοιχεία λατινοαμερικανικής ατομικής τεχνικής.

Πληθωρικότητα: σε αυτό το στοιχείο έγκειται, ίσως, η διαφορά της σημερινής ρωσικής ομάδας από την άψογα προγραμματισμένη -από το «Α» μέχρι το «Ω»- σοβιετική μηχανή του Λομπανόφσκι του 1986 και 1988. Η σημερινή διαθέτει -σε σύγκριση με την παλιά- λιγότερη πειθαρχία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερείται ομαδικότητας και συνοχής. Επιστρατεύει περισσότερο τον αυτοσχεδιασμό. Δεν παίζει ακριβώς «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο», αλλά μοιάζει με ολοκληρωμένο «χωνευτήρι» διαφορετικών ποδοσφαιρικών ιδιωμάτων. Η στιβαρή ομάδα του Λομπανόφσκι δεν θα χρεωνόταν ποτέ συνεχείς «παιδικές αντιδράσεις» στα «στημένα των αντιπάλων». Εάν όμως αφαιρούσες ένα βασικό γρανάζι της, η μηχανή εκείνη δυσκολευόταν να πιάσει τα στάνταρ της: η απουσία του τιμωρημένου Κουζνετσόφ από τον τελικό του 1988 «έφερε» το πρώτο ολλανδικό γκολ: με τον παίκτη αυτόν στο τερέν θα ήταν μάλλον αδύνατο να παίξουν «βόλεϊ με κεφαλιές» οι Ολλανδοί στη σοβιετική περιοχή. Στη σημερινή ομάδα δείχνει να αντέχει περισσότερο το «ουδείς αναντικατάστατος»: ναι, ξέρω, ο Αρσάβιν κάνει τη διαφορά, αλλά μην ξεχνάτε ότι στη σημερινή Ρωσία τα κενά των Πογκρέμπνιακ και Ντενίφοφ καλύφθηκαν. Εάν για κάποιο λόγο δεν ακολουθούσαν τη σοβιετική αποστολή στο Μουντιάλ του 1986 οι Ζαβάροφ, Μπελάνοφ και στο Πανευρωπαϊκό του 1988 οι Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, νομίζω ότι θα βλέπαμε μια ομάδα πολύ κατώτερη.

Υπό αυτές τις συνθήκες ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι μόνο τι μπορεί να κάνει στη συνέχεια του Euro η ταλαντούχα και λίγο - πολύ... τρελούτσικη Ρωσία. Ακόμα πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι τι (ακόμα) μπορεί να κάνει μέχρι το 2010 ο ικανότατος Χίντινκ, προς όφελος της ομάδας αυτής. Οψόμεθα.

ΥΓ.: Μέρες ρωσικού θριάμβου: Ζενίτ το ΟΥΕΦΑ, ΤΣΣΚΑ στο μπάσκετ, «πρωτιά» στη Eurovision και -το κυριότερο- ο εργασιομανής Αντώνης Πανούτσος αφήνει να διαφανεί η νοσταλγία του για την εποχή του «σταχανοβισμού». Χίντινκ, μη τους δίνεις ρεπό και off, θα σε καταγγείλει ο Πανουτσόφ.