Οταν ο Χαριστέας συνάντησε τον Νίκο

Δεν ξέρω αν το έχεις διακρίνει και συ, λατρεμένε αναγνώστη, όμως τις τελευταίες μέρες παρατηρώ ένα γενικό φαινόμενο κλονισμού απόψεων, που τείνει να εξελιχθεί σε επιδημία. Κάτι ανάλογο με τον Dr Τζέκιλ που γινόταν Mr Χάιντ δηλαδή.
– n –
Ο πρώτος που παρουσίασε τα συμπτώματα της νόσου είναι ο πολυαγαπημένος μου Βαγγέλης Μπραουδάκης. Ο Βανζέλ, ανήμερα του πρώτου αγώνα της Εθνικής με τη Σουηδία, έγραφε στο «Goal»:
– n –
«Ναι, είμαστε οι κάτοχοι, ναι, έχουμε προπονητή που τέτοια μίνι πρωταθλήματα ξέρει να τα διαχειρίζεται, ναι, διαθέτουμε πιο έμπειρο και πιο πλήρες ρόστερ απ' ό,τι πριν από τέσσερα χρόνια στην Πορτογαλία, ναι, η αυτοπεποίθηση και οι παραστάσεις των διεθνών μας βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο, ωστόσο... εξακολουθούμε να είμαστε η Ελλάδα, που η σκιά μας δεν γίνεται να φτάνει κιόλας μακρύτερα από των άλλων κάθε φορά».
– n –
Μετά το τελευταίο παιχνίδι της Ελλάδας με τη Ρωσία βέβαια το έμπειρο, πλήρες ρόστερ, η αυτοπεποίθηση των διεθνών και οι παραστάσεις τους σε υψηλό επίπεδο πήγαν ξαφνικά περίπατο. Ο Μπραουδάκης είδε τα πράγματα αλλιώς:
– n –
«Kάνοντας χρήση μιας ολιγοήμερης άδειας αυτά τα 24ωρα, παρακολούθησα -ευτυχώς- περισσότερο αποστασιοποιημένα απ' ό,τι αν δούλευα τα καπρίτσια των διεθνών, αυτών των καλομαθημένων ποδοσφαιριστών, των μετριότατων για τα ευρωπαϊκά δεδομένα που θεωρούνται ''σούπερ'' στη μίζερη πραγματικότητά μας επειδή χρειαζόμαστε ντε και καλά κάτι (και κάποιους) για να καυχιόμαστε κι ας παραμυθιαζόμαστε... E, αν μπορούσαν οι... παρεξηγημένοι διεθνείς να ακούσουν, να αφουγκραστούν τις εντυπώσεις του κοσμάκη, θα έψαχναν τρύπα να κρυφτούν από ντροπή».
– n –
Δεν μπορώ, ζηλεύω. Θέλω να πάρω κι εγώ ρεπό. Τελικά μια άδεια σε ανανεώνει ψυχή τε και σώματι. Σε κάνει να δεις τα πράγματα διαφορετικά, να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου σχετικά με το τι είναι η αγάπη, τι είναι ο άνθρωπος. Πριν από την άδεια το χρυσό μου υποστήριζε:
– n –
«Ορθότατα ο Γερμανός ζητάει το αυτονόητο (στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό): Να τους αγαπάμε και έπειτα από απόψε, και έπειτα από το ματς με τη Ρωσία και έπειτα από τον αγώνα με την Ισπανία και έπειτα από τη λήξη του Euro, όποια κι αν θα είναι τελικά η κατάταξη της Εθνικής μας! Διότι, αν τους αγαπάμε (με όσα πράττει όποιος αγαπά, στα οποία -παρεμπιπτόντως- συγκαταλέγεται και η καλόπιστη κριτική), θα μπορέσουν με τη στήριξη να το ξανακάνουν, να μετέχουν με συνέπεια στα μεγάλα ραντεβού του πλανήτη...».
– n –
Πιστός στις θέσεις και τις απόψεις του μετά την άδεια και τον αποκλεισμό της Εθνικής ο Βαγγέλης μου, από αγάπη υπερβολική, ξεκίνησε να κάνει καλόπιστη -πάντα- κριτική:
– n –
«Γκόοολ! Tουλάχιστον πανηγυρίσαμε ένα γκολ της Eθνικής, η οποία μπορεί να έφυγε με τρεις ήττες από το Euro, μπορεί να ολοκλήρωσε τον εφιάλτη της ως η χειρότερη ομάδα (και των 16!) της διοργάνωσης, μπορεί να εξέπεσε εκκωφαντικά του στέμματός της, δημιουργώντας φιλοσοφικά ερωτήματα του στυλ «ο βασιλιάς ήταν γυμνός ή μήπως δεν υπήρχε καν βασιλιάς;», αλλά -όλα κι όλα- σκόραρε! Eπιτυχία...».
– n –
Ωιμέ! Αν η ειρωνεία ήταν αγάπη, ο ζυμαρούλης μου θα τη λάτρευε την Εθνική. Βέβαια η μικρή αλλαγή απόψεων του Μπραουδάκη δεν είναι τίποτα μπροστά στα άλλα που ακούμε τις τελευταίες μέρες. Για παράδειγμα είναι πιο επικίνδυνο να βγαίνεις, λες και σε τσίμπησε μύγα, και να υποστηρίζεις ξαφνικά ότι στο Euro παίξαμε καλά και πετύχαμε. Σημειώνω, πιστέ μου αναγνώστη, ότι η θεία Λουκρητία, βλέποντας ΝΕΤ, νόμιζε ότι το κατακτήσαμε το τιμημένο και έφυγε για Καλλιμάρμαρο να κλείσει θέση. Ακόμη εκεί είναι…
– n –
Οχι, κεχαριτωμένε αναγνώστη, δεν πιστεύω ότι λάλησαν ξαφνικά ο Μίχος και οι καλεσμένοι του (σ.σ.: αυτός είναι ο πραγματικός παρουσιαστής της εκπομπής) στην κρατική τηλεόραση και κάνουν το άσπρο μαύρο. Μου φαίνεται πιο πιθανό ο ακριβός μου Βερνίκος να προέτρεψε τον πρόεδρο της ΕΡΤ, τον γοητευτικό «Πανάγο», να επιβάλει απαγόρευση κριτικής στην Εθνική απ' την Dream team του καναλιού…
– n –
Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον κάνω λάθος. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι την ΕΡΤ τελικά δεν τη διοικεί ο «Πανάγος» αλλά ο Γκαγκάτσης. Βρε, λες να πίστεψαν τον Πορτογάλο σκηνοθέτη, που ανακήρυξε το Βασίλη μου prime minister of Greece και να νομίζουν ότι αυτός κυβερνά την Ελλάδα; Ικανούς τους έχω…
– n –
Ο Κωστάκης και ο Ρουσόπουλος πάντως σίγουρα το έχουν πιστέψει…
– n –
Δεν περιγράφω άλλο διότι τρέμει το φυλλοκάρδι μου. Τώρα που ο Bill μου έχει πάρει φόρα, μπορεί να μας… επιδείξει τις ικανότητές του στο Ζίου Ζίτσου στα καλά καθούμενα. Δεν κρατιέται το παλικάρι μου…
– n –
Εφτασε η στιγμή, dear, να σου αποκαλύψω τη συνταγή της δημοσιογραφικής επιτυχίας, την οποία εφάρμοσε άριστα ο Γιάννης Παπαδόπουλος στο δελτίο του ANT1. Βήμα πρώτο: Καλείς τον Νίκο Αλέφαντο. Του κάνεις μια-δυο ερωτήσεις για προθέρμανση και τον ετοιμάζεις. Βήμα δεύτερο: Βγάζεις τον Αγγελο Χαριστέα στο διπλανό παράθυρο.
– n –
Βήμα τρίτο: Τους βάζεις να αντιπαρατεθούν. Βήμα τέταρτο: Δείχνεις έκπληκτος απ’ την τροπή που πήρε η συζήτηση. Γιατί, όταν καλείς τον Νικόλα, ο παρακάτω διάλογος είναι το τελευταίο πράγμα που περιμένεις να συμβεί:
– n –
Α.: «Πώς θα μπει ο Παπαδόπουλος στο κατεστημένο; Πώς θα μπει ο Παπασταθόπουλος στο κατεστημένο; Πώς θα μπουν αυτοί;».
Π.: «Σας παρακαλώ πολύ, ε, αφήστε να μας δώσει μια απάντηση ο κύριος Χαριστέας».
Α.: «Ο κύριος Χαριστέας ξέρεις τι θα σου πει;».
Π.: «Ε, ας ακούσουμε τι θα πει».
Α.: «Ξέρεις τι θα σου πει; Ο κύριος Χαριστέας θέλει να κάνει μεταγραφή απ’ την αγγλική ομάδα».
Π.: «Τι εννοείτε;».
Α.: «Δεν τα ξέρετε καλά».
Π.: «Και γιατί να μην κάνει ο άνθρωπος αν το αξίζει;».
Α.: « Και στην Εθνική ομάδα μεσολαβούν άλλα πρόσωπα για να πάει σε γερμανικές ομάδες».
Π.: «Κύριε Αλέφαντε, σας παρακαλώ πάρα πολύ, θα με αναγκάσετε να σας αφαιρέσω τον λόγο».
Α.: « Ασε τώρα, τους κάνατε παικταράδες».
Π.: «Να απαντήσει ο άνθρωπος».
Α.: «Να απαντήσει. Ο,τι θέλει να απαντήσει».
Χ.: «Επειδή εγώ έχω ένα επίπεδο ως ποδοσφαιριστής και ως προσωπικότητα...».
Α.: «Τίποτα δεν έχεις. Τίποτα δεν είσαι. Ο Αναστόπουλος, ο Υφαντής, ο Σιδέρης, αυτοί είναι οι παικταράδες».
Π.: «Κύριε Αλέφαντε, σας παρακαλώ πολύ, δεν σας επιτρέπω».
Α.: «Οχι, γιατί μας έχουνε πρήξει».
Π.: «Κύριε Χαριστέα, έχετε τον λόγο και σας ζητώ συγγνώμη για την τροπή την οποία παίρνει η συζήτηση».
– n –
Το χρυσό μου, μάλλον «ντροπή» ήθελε να πει, αλλά μπερδεύτηκε και είπε «τροπή». Επειτα απ’ όλα αυτά, τα οποία ο γλυκός Γιάννης Παπαδόπουλος δεν μπορούσε καν να διανοηθεί ότι θα συμβούν, λέει την ατάκα που έγραψε ιστορία: «Αλλά, παρακαλώ κ. Χαριστέα, να δώσετε μια απάντηση την οποία οφείλετε».
– n –
Τι ωραία περνάμε τελικά. Ζούμε μοναδικές στιγμές. Ανάλογες μ’ αυτές που ζει ο «αγαπούλας». Είναι το καινούριο ανέκδοτο, πιστέ μου αναγνώστη, το οποίο με χαρά σού παρουσιάζω: Ποινή 5 ετών -η οποία είναι εφέσιμη- επέβαλε το Ζ' Πλημμελειοδικείο Αθηνών στον Μάκη Ψωμιάδη.
– n –
Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, ο Μάκαρος μετά την ανακοίνωση της ποινής ανατρίχιασε και είπε να πάει ένα ταξιδάκι να ξεχάσει τον πόνο του. Mon Dieu. Αν ο Μάικλ Σκόφιλντ είχε τον δικηγόρο που έχει ο «αγαπούλας» και δικαζόταν στην Ελλάδα, το «Prison Break» θα 'χε τελειώσει τώρα…