Αγιος Βασίλης έρχεται...

Φοβάμαι, λατρεμένε αναγνώστη. Φοβάμαι ότι θα παρασυρθείς απ' όσα ακούς και διαβάζεις για το επεισόδιο που είχε ο Βασίλης Γκαγκάτσης στο Σάλτσμπουργκ και θα οδηγηθείς σε λανθασμένα συμπεράσματα για εκείνον.

Επειδή γνωρίζεις ότι εγώ τον Βασίλη μου τον ξέρω πιο καλά απ' ό,τι η Αννίτα Πάνια τον Νίκο Κατέλη, θα μου επιτρέψεις να βάλω τα πράγματα στη θέση τους και να αποκαταστήσω την αλήθεια. Ξεκινώ παρουσιάζοντάς σου το συμβάν, όπως το περιγράφει εις εκ των πρωταγωνιστών, ο Ντίνος Κούλης, δημοσιογράφος του «Φιλάθλου»:

«Το επεισόδιο έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο "Σέρατον" του Σάλτσμπουργκ, όπου διαμένουν οι επίσημοι προσκεκλημένοι της ΕΠΟ. Στο λόμπι του ξενοδοχείου κάθονταν ο Βασίλης Γκαγκάτσης με τη γυναίκα του, παρέα με τον γενικό γραμματέα της ΕΠΟ, Γιάννη Οικονομίδη, και τον εκπρόσωπο επαγγελματικού ποδοσφαίρου Α' και Β' Εθνικής, Στέλιο Σφακιανάκη. Οταν σηκώθηκα για να αποχωρήσω, είδα ότι στο τραπέζι είχαν μείνει μόνο ο Γκαγκάτσης με τον Οικονομίδη και τους ρώτησα αν μπορώ να καθίσω. Ο γιατρός μου είπε αμέσως "ναι", ενώ φάνηκε να συμφωνεί και ο Γκαγκάτσης».

Μα και συ, χρυσέ μου, δεν έχεις ακούσει ποτέ ότι τα φαινόμενα απατούν; Ο Βασίλης μου, όπως και να το δει κανείς, φαινόμενο είναι. Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι ο «Bill» μόλις η συζήτηση έφτασε στην Εθνική τον σταμάτησε, διότι κάποια πράγματα που είχε γράψει στο παρελθόν τον είχαν ενοχλήσει. Ακολουθεί ο διάλογος του Γκαγκάτση με τον δημοσιογράφο, όπως τον παρουσιάζει ο τελευταίος στον «Φίλαθλο». Εντός παρενθέσεων υπάρχει και ο διάλογος όπως εγώ τον φαντάστηκα, στην κινηματογραφική version του:

Γ.: «Αν ήρθες εδώ να βγάλεις είδηση, να φύγεις γρήγορα». (Γεια σου, Αρη.)

Δ.: «Μα τι έχεις μαζί μου πια;» (Χρόνια έχουμε να ανταμωθούμε. Με θες τίποτα;)

Γ.: «Γράφεις όλο ψέματα για μένα». (Ναι, κάτι θέλω. Βαστάς μαχαίρι; Μου φέρθηκες σπαθί κάποτες. Ντρέπομαι να σε χτυπήσω μπαμπέσικα.)

Δ.: «Να κάνουμε διάλογο, πρόεδρε, μη μιλάς μόνος σου». (Είναι ανάγκη να χτυπηθούμε;)

Γ.: «Και ποιος είσαι εσύ για να κάνουμε διάλογο;». (Είναι πολλά τα λεφτά, Αρη.)

Δ.: « Εγώ, πρόεδρε, είμαι ο "τίποτας", αλλά νομίζεις ότι επειδή είσαι πρόεδρος της ΕΠΟ μπορείς να έχεις αυτή τη συμπεριφορά απέναντί μου; Πρέπει να σέβεσαι τη θέση σου και τους συνομιλητές σου». (Εντάξει, λοιπόν.)

Στη συνέχεια ο Ντίνος Κούλης εξηγεί τον λόγο για τον οποίο ο Βασίλης μου του κρατάει μούτρα:

«Μου ανέφερε ένα δημοσίευμα για κάτι εισιτήρια του Τσάμπιονς Λιγκ της Αθήνας, που τον είχα δει με τα μάτια μου να τα δίνει σε κάποιους συγκεκριμένους δημοσιογράφους, όχι φυσικά δωρεάν ή παραπάνω από την κανονική τιμή τους. Ο ίδιος προσπάθησε να μου πει ότι το μόνο που ζήτησε από τους δημοσιογράφους ήταν να του χαλάσουν ένα χαρτονόμισμα των 10 ευρώ σε δύο τάλιρα για να δώσει στον παρκαδόρο του "King George", όπου διεξαγόταν τότε μια εκδήλωση της ΕΠΟ για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ».

Ολο το ζουμί της υπόθεσης, dear, κρύβεται σ' αυτό το σημείο. Ολα ξεκίνησαν από μια παρεξήγηση. Ο Βασίλης μου είναι καλός, χρυσός και άγιος, αλλά, όπως όλοι οι σπουδαίοι άνδρες, έχει ένα κουσούρι που τον κάνει ξεχωριστό: είναι «σπάγκος». Δανεικό να του ζητήσεις τον πυρετό του για δυο μέρες, δεν θα σ' τον δώσει...

Είναι προφανές τι συνέβη. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Βασίλης θα έδινε το δεκάευρω στον παρκαδόρο και θα του ζήταγε 9 ευρώ ρέστα. Επειδή, όμως, τότε στην εκδήλωση της ΕΠΟ είχε μαζευτεί όλος ο καλός ο κόσμος, ο «Bill» δεν ήθελε να δώσει αφορμή για σχόλια. Ζήτησε, λοιπόν, από κάποιους δημοσιογράφους να του χαλάσουν το δεκάευρω σε δύο τάλιρα, για να χρησιμοποιήσει το ένα. Μ' αυτό θα έπαιρνε ένα πακέτο τσιγάρα και μια σόδα για τη χώνεψη και με τα ρέστα θα έδινε ένα γενναίο –υπέρβαση για τα δικά του δεδομένα– πουρμπουάρ στον παρκαδόρο. Ο Μισέλ θα ήταν πολύ περήφανος για εκείνον…

Ο Ντίνος Κούλης είδε το περιστατικό, το παρεξήγησε και έτσι ξεκίνησε το δράμα. Το πώς τελείωσε το περιγράφει ο ίδιος:

«Επειδή επέμεινα ότι το είδα να συμβαίνει μπροστά τα μάτια μου και το μόνο που έκανα ήταν να καταγράψω τη συναλλαγή, χωρίς να τον κατηγορήσω για κάποια παράνομη πράξη ή οτιδήποτε μεμπτό, ο Γκαγκάτσης έγινε ταύρος: "Αει γαμ... φύγε από δω, χαζέ, τίποτα, παλιομ..." . Οι βρισιές του έδιναν κι έπαιρναν και αφού κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να ηρεμήσει, σηκώθηκα σιγά σιγά, χωρίς να έχω απαντήσει σε καμία από τις ύβρεις του και τη στιγμή που κατευθυνόμουν προς την έξοδο, έτρεξε με ταχύτητα και με έπιασε από τον λαιμό δύο φορές με όλη του τη δύναμη σε ένα σημείο που μου έκοψε την αναπνοή, αφήνοντάς με ανήμπορο να κάνω οτιδήποτε».

Mon Dieu. Ο δικός μου Βασίλης έκανε τέτοια αίσχη; Αποκλείεται. Συμπληρώνοντας τη δήλωση του Ρεχάγκελ «οι παίκτες μου είναι άγιοι», πρέπει να τονίσω, λατρεμένε αναγνώστη, ότι το αυτό ισχύει και για τον ζουμερό Γκαγκάτση. Είμαι σίγουρος, μάλιστα, ότι ο Βερνίκος κάθε φορά που επικαλείται τον θεό της Ελλάδας έχει στο μυαλό του το αγόρι μου...

Ναι, είναι αλήθεια. Υπάρχει Αγιος Βασίλης. Είναι ο Αϊ-Βασίλης Γκαγκάτσης και είναι ο πολιούχος άγιος ολόκληρης της Ελλάδας, μεγάλη η χάρη του. Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, sugar, ο γλυκός μου μας δίνει την ευλογία του και προστατεύει την πολύπαθη τούτη χώρα απ' τα δεινά που την κατατρέχουν. Αμήν…

Περνώ σε κάτι πιο ανάλαφρο για να σε ανεβάσω. Ελαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο μια επιστολή (sic) από κάποιο φίλο αναγνώστη, ο οποίος είδε το Euro από μια διαφορετική οπτική γωνία. Τη βρήκα εξαιρετική και σ' την παρουσιάζω:

Στο Euro μπορείς να συναντήσεις ποδοσφαιριστές που είναι ή μοιάζουν να είναι:

Καρτούν: Πέπε. Μέρη του λόγου, π.χ. επίθετο: Πετίτ, Χίντεν. Υπνος: Νάνι. Υπερήρωας: Γκαλάσεκ (συμπαίκτης του Φλας Γκορντον). Σκηνοθέτες, θεατράνθρωποι: Πόλακ, Κουν. Μέρη του σώματος: Σβέρκος.

Εκκλησιαστικά είδη: Καμπάνας. Σύνεργα χασάπη: Μπαλτά.

Καινούρια σάντουιτς στα Goodys: Χικερσμπέργκερ, Μερτεζάκερ, Χιτσλσπέργκερ, Μέλμπεργκ.

Τοπωνύμια: Αουφχάουζερ. Πόλεις: Λιντς, Στεκέλενμπουργκ. Γλωσσοδέτες: Σρνα, Βλτσεκ, Βάβρζνιακ, Μπλαστικόφσκι, Μπιλιαλεντίνοφ, Γκράντγκβιστ.

Ζώα: Σβαϊνστάιγκερ, Ρατ, Γκέκας.

Τροτσκικοί: Μπορόφσκι, Τροχόφσκι, Ποντόλσκι, Ζαχόρσκι.

Είδη αυτοκινήτου: Κουπέ. Επαγγέλματα: Κλερκ, Σαμαράς.

Παρά τρίχα μάγοι: Μέλχιοτ. Γενεαλογικά δέντρα: Γιαν Γαν Φένεγκορ οφ Χέσελινγκ.

Είδη ξυρίσματος: Κόντρα. Πιλότοι της Φόρμουλα 1: Σένα, Ρόσενμπεργκ, Αλόνσο. Ευγενείς της Ισπανίας: Ντε λα Ρεδ. Τζίνι από λυχνάρι: Καζίμ. Χρώματα: Φουκς. Προθέσεις: Μπακ. Μάρκες γεωργικών φαρμάκων: Ζουμπερμπίλερ. Ηρωες μεξικανικής σαπουνόπερας: Χουανίτο. Ηρωες του «Κόναν ο Βάρβαρος»: Γκάργκουλα, Κράνιτσαρ. Ηρωες του «Τελευταίου των Μοϊκανών»: Μποσίνγκουα. Ηρωες του Τόλκιν: Ενχελααρ, Χούντελααρ, Σάαμπαν. Αεριούχα: Φαν ντερ Φάαρτ.

Σε εγκαταλείπω, αγαπημένε αναγνώστη, με μια γουλιά δροσερού Γιώργου Γεωργίου:

«Και να σας πω κάτι πολύ αληθινό; Οπως βλέπω σ' αυτό το Euro όλες τις υπόλοιπες ομάδες, έτσι και η δική μας ομάδα ήταν αυτούσια με εκείνη του 2004, με τους ίδιους παίκτες και τις ίδιες δυνάμεις, θα μας έκλαναν όλοι τα αρχ… Από κανέναν δεν θα χάναμε».

Τελικά η δικαίωση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Τάκη, Αγγελε, Θοδωρή, Αντώνη, τα καταφέραμε. Αργήσαμε τέσσερα χρόνια, αλλά τα καταφέραμε. Χαρείτε όσο μπορείτε σήμερα, γιατί αύριο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Γιώργος είναι και γυρίζει…