Χωρίς ερωτήσεις...

Eλπίζω ότι το παρακάτω κείμενο δεν θα μοιάζει με ερώτηση. Για να ικανοποιηθεί ο Κυργιάκος που πιστεύει ότι οι παίκτες δεν υποχρεώνονται να δώσουν απαντήσεις. Ακόμα περισσότερο ελπίζω το κείμενο να μην έχει περισσότερο απ' όσo πρέπει κριτική. Για να μη ζοχαδιαστεί ο Τοροσίδης. Σε δεύτερη σκέψη μήπως θα ήταν καλύτερο να γράφουν οι ίδιοι οι παίκτες την κριτική για την Εθνική ομάδα; Τέλος πάντων, όσο ακόμα επιτρέπεται να γράφουμε για την Εθνική, μερικές τελευταίες σκέψεις πριν από το κρίσιμο ματς με τη Ρωσία.

Δεν μπορώ να ξέρω ποιος προτιμάει το αποτέλεσμα και ποιος το θέαμα, αλλά εγώ εδώ και χρόνια επιλέγω το δεύτερο. Και δεν είμαι ο μόνος. Οι Ελληνες για δεκαετίες ήταν λάτρεις του jogo bonito. Απόδειξη ο τρόπος αναφοράς στο κατενάτσιο και στον Χερέρα, σύστημα που οι Ελληνες μίσησαν χωρίς καν να έχουν δει και που έμεινε στην ποδοσφαιρική γλώσσα σαν μειωτική αναφορά. «Δεν αντέχονται οι Ιταλοί. Παίζουν κατενάτσιο». Τώρα αν κάποιοι προτιμάνε το αποτέλεσμα από την καλή μπάλα, καμία αντίρρηση. Οπως όμως δεν αναγάγω τις προτιμήσεις μου σε θέσφατα, το ίδιο νομίζω ότι πρέπει να ισχύει για μένα και όσους θεωρούν το αποτέλεσμα δευτερεύον. Επιτρέψτε μου να κρίνω τη σημερινή εμφάνιση της Εθνικής με μέτρο την καλή μπάλα που θα παίξει. Φυσικά χωρίς να κάνω ερωτήσεις (Ο.Κ. Κυργιάκο;) και χωρίς να κρίνω κάποιον παίκτη πιο αυστηρά από όσο ο Γκαγκάτσης (Ο.Κ. Τοροσίδη;).

Επειδή όμως δεν νομίζω ότι έπειτα από τόσα χρόνια με τον Οτο Ρεχάγκελ στην Εθνική σήμερα η ομάδα θα παίξει θεαματική μπάλα, η επόμενη νομίζω λογική απαίτηση θα ήταν η ομάδα να μοιάζει πάρα πολύ με πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το ξέρω ότι ο Ρεχάγκελ είπε ότι δεν είχε δώσει οδηγία να γυρίζουν τα μπακ την μπάλα, από την άλλη όμως ξέρω ότι αν βάλεις σε μια ομάδα πέντε μπακ και δύο αμυντικά χαφ κάπου εκεί θα καταλήγει η τακτική. Τέλος πάντων, ανεξαρτήτως ποιος έκανε το λάθος και παίξαμε σαν την DDR, είναι υπερβολικό να περιμένω την μπάλα να περνάει στο άλλο μισό του γηπέδου στο μισό λεπτό; Και να μην ξαναγυρίζει πίσω;

Από εκεί και πέρα, ελεύθερα. Μπράβο αν νικήσουμε τους Ρώσους και επίσης μπράβο αν παίξουμε αξιοπρεπές ποδόσφαιρο και χάσουμε. Οποιος αγαπούσε την Εθνική, ελπίζω ότι θα συνεχίσει να την αγαπάει, όποιος αδιαφορούσε θα συνεχίσει να αδιαφορεί και αν τα παιδιά της Εθνικής χρειάζεται να πιστεύουν ότι κάποιοι δολιοφθορείς επιβουλεύονται το καλό της ομάδας, κανένας δεν το απαγορεύει. Μερικές ομάδες χρειάζονται εχθρούς για να δεθούν μεταξύ τους. Το έγραφα για την Εθνική πριν αρχίσει το Euro και σήμερα το πιστεύω ακόμα περισσότερο.

Η ανάγκη της Εθνικής να έχει εχθρούς για να μπορεί να αποδίδει, είχε φανεί και στην Πορτογαλία αλλά και στα προκριματικά του Euro 2008, όταν έκανε την καλύτερη εμφάνισή της στο δεύτερο ματς εναντίον της Τουρκίας. Την καλή εμφάνιση εν πολλοίς είχε φέρει η αμφισβήτηση του Γιακουμάτου… Τώρα η Εθνική δεν αμφισβητήθηκε από τον Γιακουμάτο, αλλά από το σύνολο του ευρωπαϊκού Τύπου. Αν υπάρξει ανάλογη αντίδραση, οι Ρώσοι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν φάνε κάτω από οκτώ. Ακόμα όμως και αν το σύστημα δεν λειτουργεί αναλογικά, ακόμα και αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να νικήσει τη Ρωσία, το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε παίξει ως πρωταθλητές. Να μη γίνουμε ξανά ευρωπαϊκός περίγελος στο όνομα του αποτελέσματος. Ακόμα και στη σημερινή εποχή, που η πλύση εγκεφάλου έχει κάνει τους Ελληνες να πιστεύουν ότι στο ποδόσφαιρο το αποτέλεσμα μετράει, θυμόσαστε πώς αναφερόμαστε στην Ελλάδα για το κατενάτσιο του Χερέρα; Με σιχασιά. Και η σιχασιά δεν είναι δικό μας μόνο προνόμιο για το ποδόσφαιρο των άλλων…