Η μπάλα είναι σαν το ποδήλατο. Διδάσκεται

Αν για κάποια ομάδα αυτού του τουρνουά δεν είχα καμία εικόνα για την αγωνιστική της δυναμικότητα και για τον τρόπο που παίζει, διότι δεν είδα ούτε ένα παιχνίδι της στη διάρκεια των προκριματικών, αυτή ήταν η Κροατία. Ολων των άλλων ομάδων έχω δει τουλάχιστον ένα παιχνίδι και από τους Κροάτες είχα δει κάτι στιγμιότυπα από τα παιχνίδια τους με την Αγγλία. Βέβαια, όπως όλοι, έχω εικόνα για τα περισσότερα από τα ονόματα της ομάδας της Κροατίας, αλλά αυτά δεν φτιάχνουν πάντα ένα καλό σύνολο. Το αποτέλεσμα του προχθεσινού παιχνιδιού της Κροατίας με τη Γερμανία ίσως ήταν έκπληξη για κάποιους που προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο με βάση τα ονόματα. Βέβαια, πριν από το παιχνίδι το φαβορί ήταν η Γερμανία, όμως όσοι καταλάβαιναν δυο-τρία πράγματα παραπάνω, ήξεραν πως η Κροατία είναι ομάδα που μπορούσε να κάνει την έκπληξη. Οσοι μάλιστα είδαν το παιχνίδι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η νίκη της Κροατίας ήταν αποτέλεσμα μιας πολύ καλής ποδοσφαιρικής απόδοσης, η οποία ήταν προϊόν προσεκτικής μελέτης και προετοιμασίας.

Η απόδοση μιας ομάδας όλοι γνωρίζουμε ότι είναι συνάρτηση του ταλέντου και των δυνατοτήτων των ποδοσφαιριστών που την αποτελούν, αλλά και των ικανοτήτων και της προσωπικότητας του προπονητή της. Η Κροατία, μία ομάδα ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, έχει ευτυχίσει να έχει στον πάγκο της και έναν πολύ ικανό –και επιτέλους– νέο άνθρωπο. Τον Σλάβεν Μπίλιτς, που δεν έχει φθάσει ακόμα τα 40 και βρίσκεται πολύ κοντά στην ψυχολογία και τη νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του. Η αγωνιστική εικόνα της Κροατίας στην πρεμιέρα, με βάση τα όσα περιμένει κάποιος από τη συγκεκριμένη ομάδα, ήταν μάλλον απογοητευτική. Το χαρακτηριστικό που αποκόμισα από εκείνο το ματς ήταν ότι είχαμε να κάνουμε με μία κουρασμένη ομάδα. Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον συμπεριφέρθηκε αγωνιστικά με πολύ μεγαλύτερη προσοχή απ' όση απαιτούσε το παιχνίδι. Βέβαια, ο Μπίλιτς ξέρει πολύ καλύτερα το βάρος που φέρνει στην ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή πιθανή αποτυχία στο ξεκίνημα μιας

τέτοιας διοργάνωσης και ίσως να ήταν επιλογή του να πάει το ματς με αυτόν τον ρυθμό. Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά και γι' αυτό γράφω ίσως. Εκείνο που μπορώ να πω με σιγουριά, όμως, είναι ότι ήταν επιλογή του να χρησιμοποιήσει τον Ιβάν Ράκιτιτς στη θέση του Πέτριτς και μάλιστα θαρραλέα, αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο Πέτριτς, που θεωρείται παιδί-θαύμα της Κροατίας, θα καθόταν στον πάγκο στο σπουδαιότερο παιχνίδι του ομίλου. Ο Ράκιτις στα αριστερά της μεσαίας γραμμής μαζί με τον Κράνκιαρ, ο οποίος έπαιζε λίγο πίσω από τον προωθημένο Ολιτς, και φυσικά τον εξαίρετο προχθές Λούκα Μόντριτς –που ταλαιπώρησε τον Φρινγκς– εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο την απουσία ανασταλτικών παικτών στη μεσαία γραμμή των Γερμανών και δημιούργησαν μία επιθετική υπεροπλία όποτε οι Κροάτες έβγαιναν στην επίθεση.

Μία ομάδα που σε κάθε προσπάθεια που ξεκινούσε δεν συμπεριφερόταν σύμφωνα με τις οδηγίες κάποιου εγχειριδίου ποδοσφαιρικής ανάπτυξης, αλλά μπόλιαζε όλο τον σχεδιασμό με μία γερή δόση φαντασίας και δημιουργικότητας. Αυτό που προσπάθησε να δώσει στη γερμανική ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο ο Λεβ, με τον Οντόνκορ και τον Σβαϊνστάιγκερ, αλλά δεν μπόρεσε. Ο Μπίλιτς είχε διαβάσει πολύ καλά το παιχνίδι και είχε τις κατάλληλες απαντήσεις. Νομίζω, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κάποιον Κροάτη ποδοσφαιριστή, ότι ένα από τα πιο μεγάλα όπλα της Κροατίας είναι ο προπονητής της. Και πιστεύω ότι αξίζει να τον παρακολουθήσουμε λίγο πιο στενά στο μέλλον.