Η πολιτιστική επανάσταση της Πορτογαλίας

Ανεξάρτητα πώς θα τελειώσουν το τουρνουά, οι Πορτογάλοι έχουν κλέψει τις καρδιές όλων γιατί συνδυάζουν ταλέντο, σωστή νοοτροπία και διάρκεια -πράγματα που καταξιώνουν τις ομάδες. Η ομάδα του Σκολάρι ήταν δεύτερη στο Πανευρωπαϊκό, έφτασε στην τετράδα των καλύτερων του Μουντιάλ, δεν λείπει από καμία μεγάλη διοργάνωση, παίζει παντού επιθετικά και συνεχώς ανανεώνεται. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο αδιαφιλονίκητα μεγάλος σταρ του τουρνουά, σίγουρος κατακτητής της Χρυσής Μπάλας και του τίτλου του καλύτερου του κόσμου για το 2008, είναι μόλις 23 χρόνων. Ο Μοουτίνιο, που λάμπει παίζοντας ως αμυντικό χαφ, αν και στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας αγωνίζεται ως «δεκάρι», έχει μόλις συμπληρώσει τα 21. Ο συμπαίκτης του στη Σπόρτινγκ Βελόζο στα 22 του παίζει με την ωριμότητα βετεράνου, ο Νάνι, ο ηγέτης της επόμενης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είναι έναν χρόνο πιο μικρός. Ο Κουαρέσμα και ο Μεϊρέλες, που η Πόρτο κοστολογεί πάνω από 15 εκατομμύρια ευρώ, είναι μόλις 24 χρόνων, ο Πέπε στα 23 του υποχρέωσε με τις εμφανίσεις του τη Ρεάλ Μαδρίτης να πληρώσει 25 εκατομμύρια ευρώ. Είναι τόσο φρέσκια ομάδα η Πορτογαλία, που κάποιοι από τους πάλιουρες της ενδεκάδας της, ο Ντέκο, ο Φερέιρα και ο Ρικάρντο Καρβάλιο, δεν είναι καλά καλά 30 χρόνων…

Τσούκου-τσούκου

Κυρίως η Πορτογαλία είναι φρέσκια και όμορφη σε ό,τι αφορά το παιγνίδι της και τη λογική του. Πάντα οι Πορτογάλοι είχαν καλούς παίκτες -ειδικά μέσους. Ποτέ, όμως, δεν έπαιζαν το ποδόσφαιρο που παίζουν τώρα: δεν τους έλειπε το ταλέντο, αλλά το κουράγιο να κάνουν πράγματα που δεν προβλέπονταν στα βιβλία της σχολής τους. Γιατί οι Πορτογάλοι είχαν σχολή. Μια σχολή που δίδασκε ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιγνίδι στο οποίο μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει και που αν πρέπει ντε και καλά να συνεργαστεί με τους συμπαίκτες του, δεν έχει παρά να παίζει μαζί τους πασούλες χωρίς τέλος! Τη θυμάμαι καλά την παλιά Πορτογαλία: οι παίκτες της, που είχαν κατά κανόνα γοητευτικά ονόματα όπως Σαράμπια, Διαμαντίνο, Μιγκέλ Ζοζέ, Πάολο Φούτρε, έκαναν με την μπάλα στα πόδια τρομερά πράγματα -αλλά χωρίς την μπάλα δεν έπαιζαν ποτέ! Οταν μάλιστα δεν είχαν χώρους για κόλπα, ή βρισκαν αντιπάλους που κλότσαγαν, σε κοίμιζαν με ένα βαρετό γύρω γύρω όλοι, αληθινή επιτομή του τσούκου-τσούκου μπολ, που ωστόσο ποτέ δεν τους οδήγησε σε επιτυχίες.

Αλλαγή

Αλλαξε η Πορτογαλία αυτά τα έξι τελευταία χρόνια και άλλαξε γοητευτικά χάρη σε δύο προπονητές τον Φελίπε Σκολάρι, τον πιο Ευρωπαίο από τους Βραζιλιάνους, και τον Ζοσέ Μουρίνιο, τον πιο αλαζόνα αλλά και πιο μεθοδικό κόουτς του καιρού μας. Ο Σκολάρι έχτισε μια ομάδα σχεδόν από την αρχή, απαίτησε από τους παίκτες να παίζουν την μπάλα πιο γρήγορα, τους εξήγησε ότι πέρα από το παραδοσιακό πορτογαλικό τρόπο μπορεί κάποιος να παίξει ποδόσφαιρο κι αλλιώς. Οι Πορτογάλοι παίζουν κάθετα, σταμάτησαν τα πολλά κόλπα, έγιναν ουσιαστικοί και έμαθαν να σέβονται το πλάνο: ο Κριστιάνο Ρονάλντο (που σαφώς ωρίμασε στην Αγγλία, αλλά μόνος του δεν θα έφτανε για να αλλάξει τη νοοτροπία της ομάδας) στο ματς με την Τσεχία παίζει υποδειγματικά σαν κρυφός φορ πίσω από τον Νούνο -υπηρετώντας με την κλάση του το σχήμα, μολονότι ο ρόλος δεν του ταιριάζει. Δέκα χρόνια πριν ο Φίγκο π.χ. αυτό δεν θα το έκανε ποτέ και είκοσι χρόνια πριν ο Φούτρε θα άλλαζε τον προπονητή αν του ζητούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που ήξερε! Βασικός πρωταγωνιστής γι’ αυτού του είδους τη μεταβολή υπήρξε, φυσικά, και ο Μουρίνιο: η δουλειά του στην Πόρτο και οι επιτυχίες του σε διεθνές επίπεδο έπεισαν τους ποδοσφαιριστές και τους παράγοντες για την αξία της οργάνωσης του παιγνιδιού και την ανάγκη του ποδοσφαιρικού εκμοντερνισμού της χώρας. Η Πορτογαλία χάρη στον Ζοσέ έκανε μια αληθινή ποδοσφαιρική, πολιτιστική επανάσταση, που λίγες χώρες έχουν ζήσει.

Ομοσπονδία

Και φυσικά υπάρχουν και τα τριγύρω, που είναι εξίσου σημαντικά. Η Πορτογαλία διοργανώνοντας το Εuro του 2004 απέκτησε έξι υπέροχα ποδοσφαιρικά γήπεδα, η χρήση των οποίων στάθηκε αιτία να αναβαθμιστεί το πρωτάθλημά της χώρας. Η δε ομοσπονδία, μετά το Μουντιάλ, έλυσε τα προβλήματά της με το κράτος φτάνοντας σε έναν τίμιο συμβιβασμό και αποφάσισε να παίξει τον ρόλο της εγγυώμενη την αξιοπιστία του πρωταθλήματος: οι καταγγελίες για στημένα ματς στο πρωτάθλημα του 2004 ερευνήθηκαν και μετά το πόρισμα προχθές διαγράφηκαν 25 διαιτητές που ήταν μπλεγμένοι στο σκάνδαλο «Χρυσές Σφυρίχτρες» -σκάνδαλο που ταλαιπωρεί τη χώρα και που θα στοιχίσει στην Πόρτο τη συμμετοχή της στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Κανένας διεθνής τίτλος και κανένας υψηλά ιστάμενος παράγοντας δεν θα σώσει την Πόρτο αν αποδειχθεί ότι οι υπεύθυνοί της έστηναν διαιτητές. Οχι ότι δεν γίνονται και στην Πορτογαλία λάθη -παντού γίνονται. Αλλά θυμηθείτε πώς διαχειρίστηκαν οι Πορτογάλοι την υπόθεση του Μεγιόνκ Ζε και της Μπελενένσες και δείτε πώς διαχειριστήκαμε εμείς την υπόθεση του Βάλνερ και της Καλαμαριάς (που ακόμα εκκρεμεί στο CAS…) και θα καταλάβετε τη διαφορά σοβαρότητας.

Υγεία

Η Πορτογαλία το 2004 απέτυχε να κερδίσει το Πανευρωπαίκό Πρωτάθλημα που διοργάνωσε. Σε αυτή την αποτυχία έχτισε, δηλαδή δούλεψε, προσπάθησε, βελτιώθηκε σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει ούτε αυτή τη φορά, δεν φοβάται το μέλλον και δεν έχει για τίποτα να ανησυχεί. Οταν ένας οργανισμός είναι υγιής παράγει πρόοδο, όταν είναι σάπιος παράγει μόνο προβληματισμό και θλίψη.

Ψυχολόγος

Στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) έλαβα ένα mail από τη φίλη αναγνώστρια Κάλι Αναγνωστοπούλου, η οποία διαμαρτύρεται για τις συνθήκες που συνάντησε στην Αυστρία όπου και πήγε να παρακολουθήσει τον αγώνα της Εθνικής μας με τη Σουηδία. Δεν έχω γνώμη για τα διοργανωτικά των Αυστριακών -είμαι στην Ελβετία, όπου προβλήματα δεν υπάρχουν- θέλω όμως να ενημερώσω και τη φίλη και πολλούς άλλους που διαμαρτυρήθηκαν ότι για πιθανές ταλαιπωρίες που γνώρισαν στο γήπεδο δεν ευθύνονται οι διοργανωτές, αλλά αυτοί που τους πούλησαν τα εισιτήρια χωρίς να τους ενημερώσουν για τις ειδικές συνθήκες που ισχύουν στα γήπεδα. Οι διοργανωτές εδώ δεν αστειεύονται: δεν επιτρέπουν φωτογραφικές μηχανές και κάμερες, δεν επιτρέπουν καπέλα με διακριτικά χορηγών, δεν επιτρέπουν τσάντες -εκτός αν στο γήπεδο έχεις πάει για δουλειά- δεν επιτρέπουν ούτε και ομπρέλες! Στο «Σεν Τζέικομπ Πάρκ» την Τετάρτη το βράδυ έβρεχε απίστευτα, κι όμως κανείς δεν ήρθε στο γήπεδο με ομπρέλα γιατί προφανώς οι άνθρωποι ήταν ενημερωμένοι. Αν στην Ελλάδα κάποιοι ξέχασαν να ενημερώσουν τον κόσμο για τι επιτρέπεται και τι όχι δεν φταίνε ούτε οι Αυστριακοί ούτε οι Ελβετοί. Στα μέρη τους τα γήπεδα δεν είναι κωλοχανεία όπου ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει: όλα λειτουργούν με κανόνες που οφείλεις να τους σέβεσαι. Αλλιώς, κάθεσαι σπίτι σου και κάνεις ό,τι γουστάρεις…

Για να δείτε, πάντως, το είδος της ανησυχίας των διοργανωτών αρκεί να σας πω ότι σε αυτό το τουρνουά σε κάθε πόλη υπάρχει ένας ψυχολόγος (!) τοποθετημένος από την οργανωτική επιτροπή με αποστολή να ασχολείται με τα ψυχολογικά προβλήματα των φιλάθλων (!) που ακολουθούν τις εθνικές ομάδες! Ο λόγος που αποφασίστηκε κάτι τέτοιο, όπως μας ενημέρωσε εκ μέρους της ΟΥΕΦΑ η υπεύθυνη επικοινωνίας κ. Τερέζα Μοράες, είναι ότι σε αυτό το τουρνουά οι οπαδοί είναι υποχρεωμένοι να ταξιδέψουν αρκετά με τρένα και συχνά φτάνουν στις πόλεις όπου διεξάγονται τα ματς αγχωμένοι και κατάκοποι. Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι, ειδικά έπειτα από ήττες, κάποιοι μπορεί να έχουν ψυχολογικά προβλήματα και να χρειάζονται συμβουλές -στο Ινσμπουργκ, λέει η κ. Μοράες, ο γιατρός είχε πολύ δουλειά με κάποιους Ρώσους VIP που στο τέλος αισθάνθηκαν άσχημα!

Αντε να τους αποτρελάνουμε κι εμείς το Σάββατο…

Πανηγύρι

Οι υπεύθυνοι της ΟΥΕΦΑ που στην (καθημερινή) συνάντηση με τους δημοσιογράφους στη Βασιλεία εξήγησαν το γιατί δεν ήταν οφσάιντ ο Φαν Νιστελρόι στο πρώτο γκολ της Ολλανδίας εναντίον των Ιταλών επικαλέστηκαν ένα ανάλογο προηγούμενο σε ματς του πρωταθλήματος της Ελβετίας, στο οποίο ο γνωστός μας Μπουζάκα πήρε πάνω του την ευθύνη και μέτρησε το γκολ. Δεν είναι παράξενο: και ο Τέιλορ και ο Γκαγιάρντ στην Ελβετία μένουν και το ελβετικό πρωτάθλημα παρακολουθούν. Αν, όμως, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία γουστάρει νέους κανονισμούς και τζέρτζελο, το μόνο που χρειάζεται είναι να ψήσει τον Μισέλ ο Θόδωρος Θεοδωρίδης να μεταφερθεί η έδρα της ΟΥΕΦΑ στην Αθήνα. Ετσι κι ο Τέιλορ αρχίσει να παρακολουθεί τα φιντάνια του Ψυχώ θα γίνει τρελό πανηγύρι…