Μην περιγράφεις αλλο

Νομίζω, λατρεμένε αναγνώστη, ότι ο διάλογος του Πουρουπουπού, του Κατσαρού και του Μίχου στην εκπομπή της ΝΕΤ για το Euro το βράδυ της Τετάρτης είναι διαφωτιστικός για το κλίμα που επικρατεί στη χώρα τις τελευταίες μέρες.

Μ.: «Ναι, είπε στη συνέντευξη Τύπου (σ.σ.: ο Ρεχάγκελ ) ότι θα τρώγαμε πέντε».
Π.: «Αρα τα ρίχνει στους παίκτες, αυτό λέω».
Κ.: «Μισό λεπτό. Να τον κρεμάσουμε δηλαδή; Να τον στείλουμε στην Πλατεία Συντάγματος; Τι να κάνουμε;»
Π.: «Δεν απαξιώνουμε τον προπονητή, αλλά όχι και να βγαίνει στη συνέντευξη Τύπου και να λέει ότι θα τρώγαμε πέντε. Δεν το δέχομαι αυτό, συγγνώμη. Δηλαδή από τη Ρωσία πόσα θα φάμε; Τώρα φούντωσα πάλι».

Ξεκίνησα λίγο απότομα σήμερα, dear, γιατί πέτυχα τον Πουρουπουπού ξαναμμένο και δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Εξαλλο είναι το χρυσό μου τις τελευταίες μέρες και δεν καταλαβαίνω γιατί. Θα μπορούσες να σκεφτείς, πιστέ μου αναγνώστη, ίσως επειδή το ματς της Εθνικής έκανε 63% και η εκπομπή της ΝΕΤ πριν και μετά τον αγώνα δεν μπήκε καν στο Top 10 της ημέρας, μια και το σόου του Πουρουπουπού έφτασε γύρω στο 10%, όμως αυτός δεν είναι σοβαρός λόγος…

Αντίθετα, στα δικά μου μάτια μοιάζει με κατόρθωμα. Χα! Νομίζεις ότι είναι εύκολο να καταφέρεις να σε ξεπεράσει ο Λάλας; Η αλήθεια είναι, και οφείλουμε όλοι να το αναγνωρίσουμε, ότι χρειάζεται σκληρή προσπάθεια για να επιτύχεις έναν τέτοιο άθλο…

Υποπτεύομαι μάλιστα ότι ίσως είναι ένα σατανικό σχέδιο του Παναγόπουλου για να δικαιωθεί, έστω και με μια μικρή καθυστέρηση, το δίδυμο του Λάλα με τον Ταγματάρχη. Πρώτα ο Θεός, σε τέσσερα χρόνια μπορεί ο πρόεδρος να επιλέξει την Παναγιωταρέα με τον Κοττάκη παρουσιαστές της εκπομπής για το επόμενο Euro, για να εκτιμήσουμε και τον Παύλο που χάσαμε.

Αχ, ζούμε μοναδικές στιγμές. Μέχρι και ο Γιάτσεκ Γκμοχ, που όταν αρχίσει να μιλάει σταματάει πιο δύσκολα και από λεωφορείο που το πήρε η κατηφόρα, λύγισε. Οταν ο Παυλίνος τού έδωσε τον λόγο για πρώτη φορά, ο γοητευτικός «σαγόνιας» του είπε: «Παύλε, ό,τι επιθυμείς, αλλά να δίνεις και μας λίγο χρόνο να μιλάμε».

Εκείνη που θαυμάζω για την υπομονή της είναι η γλυκιά Αννα Καραμανλή. Ο τηλεθεατής μπορεί να αλλάξει κανάλι, για να κάνει μια αγρανάπαυση απ' το μπούρου-μπούρου του Πουρουπουπού, η λαμπερή Αννα τι να κάνει που τον έχει τόσες ώρες δίπλα στο αυτί της; Στη θέση της, εκεί γύρω στις δύο παρά δέκα, δεν θ' άντεχα άλλο, θα αποχωρούσα από το στούντιο. Απορώ πώς δεν το έχει κάνει ακόμα. Βρε, μπας και το έκανε ήδη και δεν το ξέρω;

Αναστατώθηκα. Χρειάζομαι μια μερίδα ολόφρεσκου Αλέκου Θεοφιλόπουλου για να συνέλθω. Ο καλός μου, σχολιάζοντας τον αγώνα της Τσεχίας με την Πορτογαλία, ανακάλυψε τον λόγο της αγωνιστικής ανόδου των αγαπημένων πελατών μας. Ποιες αλλαγές και τακτικές μου λες εσύ τώρα, η αιτία ήταν άλλη: «Είδες, Γιάννη, η συζήτηση του Μοουτίνιο, του Ρονάλντο και του Ντέκο τι αποτελέσματα έφερε;».

Εκπληκτικό. Ο Αλεξ μάς δείχνει τον δρόμο της επιτυχίας και μεις ασχολούμαστε με συστήματα και «γαλανόλευκα» άλογα. Μια συζήτηση τη μέρα τον Ρεχάγκελ κάνει πέρα. Πώς δεν το είχαμε σκεφτεί τόσο καιρό; Αν ο Καραγκούνης, ο Μπασινάς και ο Κατσουράνης μαζευτούν πριν από τον αγώνα με τους συμπατριώτες του Ντίμα Μπίλαν και κάνουν μια συζήτηση τύπου «αξίζει να το δεις», υπάρχουν ελπίδες η εθνική ντροπή που νιώθει ο Μανώλης Γαβαθιώτης να ξεπλυθεί…

Γράφει ο καλός μου στο «Φως»: «Με ήττες σαν αυτή χάνεται η δημόσια εικόνα της πρωταθλήτριας, χάνεται η αίγλη, χάνονται ένα σωρό πράγματα. Γι' αυτό λοιπόν λέω και επιμένω ότι η ήττα αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη ήττα σαν όλες τις άλλες, αλλά μια ήττα "εθνική ντροπή", για την οποία σίγουρα υπάρχουν υπεύθυνοι, δηλαδή ο Ρεχάγκελ και οι παίκτες, που δεν πρόκειται να τύχουν ασυλίας».

Συγκινούμαι. Ο Μανώλης μού βάζει ιδέες. Εκτός απ' τις εθνικές γιορτές, να καθιερώσουμε και τις εθνικές ντροπές. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, κάθε χρόνο τη 10η Ιουνίου να γιορτάζουμε την επέτειο της εθνικής ντροπής του 2008 για να θυμούνται οι παλιοί και να λυπούνται οι νέοι…

Οι 23 ποδοσφαιριστές που ήταν στην αποστολή μαζί με το τεχνικό επιτελείο να αναγκάζονται να κάνουν παρέλαση στο Σύνταγμα με σημαιοφόρο τον Ρεχάγκελ. Μόλις περνούν μπροστά απ' τον χώρο των επισήμων, εκεί που θα βρίσκονται ο Γιακουμάτος, ο Γαβαθιώτης και ο Γεωργίου, θα πρέπει όχι να στρίβουν, αλλά να σκύβουν το κεφάλι και μετά να συνεχίζουν. Δεν ξέρω βέβαια αν ο Ανθιμος δώσει τελικά το «O.K.», μια και ο σημαιοφόρος δεν θα είναι Ελληνας. Προβληματίζομαι…

Πολύ βάρυνε η ατμόσφαιρα και δεν μπορώ. Ακολουθεί σύντομο διάλειμμα για Θεοφιλόπουλο. Ιταλία - Ολλανδία, τεσσαρακοστό έβδομο λεπτό, ο Ματεράτσι «κλαδεύει» τον Φαν Νιστελρόι…

Θ.: «Δεν υπάρχει τίποτα, σωστά αφήνει ο διαιτητής το παιχνίδι. (παύση 3 δευτερολέπτων. Ακολουθεί ριπλέι της φάσης). Το "σωστό" ήταν λίγο ειρωνικό, Γιάννη, μη νομίζεις, έτσι; Φάουλ είχε γίνει πάνω στον… (σιγή ασυρμάτου. Στον άγνωστο ποδοσφαιριστή, προφανώς). Αλλά ήταν μπροστά στη φάση και την άφησε. Τι να του κάνω εγώ; Κι έχουμε πει να μην ασχολούμαστε με τους διαιτητές».

Τώρα που σου έδωσα τις βιταμίνες σου, λατρεμένε αναγνώστη, μπορώ να συνεχίσω με το κουίζ της ημέρας. Διάβασε τις παρακάτω δηλώσεις, τις οποίες βρήκα στο Contra.gr και σκέψου ποιος μπορεί να τις έκανε:

«Τι να πω για το παιχνίδι; Αφού τα είπα όλα από πριν. Ακριβώς όπως σας τα είπα έγιναν. Τους είχατε κάνει «θεούς». Τους φουσκώσατε τα μυαλά, όταν λέγατε ότι αυτή η ομάδα είναι πολύ καλύτερη από το 2004. Αφού έχει καλύτερους παίκτες για να παίζει πιο επιθετικά, γιατί δεν μπορούσε να κάνει παιχνίδι και να δημιουργήσει ευκαιρίες; Με αυτόν τον προπονητή τι να κάνουμε; Το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι η ισοπαλία. Μην μπει κανένα γκολ στο παιχνίδι και του χαλάσει τη συνταγή».

Σου δίνω τρεις πιθανές απαντήσεις για να σε βοηθήσω να βρεις το μελιστάλαχτο πρόσωπο που είπε τις τρυφερές αυτές κουβέντες: α. Η Τασσώ Καββαδία, β. Η μητέρα του Βρούτο, γ. Ο Βασίλης Τσιάρτας.

Μπράβο, πανέξυπνε αναγνώστη. Στοιχηματίζω ότι βρήκες τη σωστή απάντηση. Στείλε μου αύριο τα λεφτά να τα επιστρέψω στην εκκλησία. Τον αγαπώ τον Βασίλη, δεν το κρύβω. Κάθε φορά που το ακούω να μιλά το χρυσό μου σκέφτομαι την παιδική σειρά Sport-Billy. Είμαι σίγουρος ότι η αγαπημένη του ηρωίδα είναι η μάγισσα Βάντα. Εχει γούστο το καμάρι μου. Αυτός και η Μπήλιω Τσουκαλά…

Εγώ, πάντως, είμαι αισιόδοξος. Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, πιστεύω ακόμα στο μαγικό ραβδάκι του Οτο και στη μεταμόρφωση της ομάδας το Σάββατο. Οχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά πολύ μας κουνήθηκαν οι Ρώσοι στη Eurovision με τις τρεις χάριτες που έστειλαν και πρέπει να πάρουμε εκδίκηση στο όνομα της Δάφνης Μπόκοτα και του Ρόμπερτ Ουίλιαμς…

Μαθαίνω ότι, με απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την καταπολέμηση των ζωονόσων, μουλάρια και γαϊδούρια πρέπει πλέον να διαθέτουν διαβατήριο και επίσημα έγγραφα. Mon Dieu! Ελπίζω το μέτρο να εφαρμοστεί μετά το Euro και να μην αρχίσουν άμεσα οι έλεγχοι. Τρέμω στην ιδέα ότι θα ξεμείνουμε από VIP στον αγώνα με τη Ρωσία…