Ας κάνουμε μια στροφή

Ο Γιώργος, ο Μπάμπης, ο Θανάσης, ο Κώστας, ο Παναγιώτης και ο Γιάννης είναι η παρέα που παρακολουθεί την αναμέτρηση με τη Σουηδία. Οι γυναίκες είναι μαζεμένες στην κουζίνα και λένε τα δικά τους. Καμία φορά αποσπώνται και πετάνε ένα προγνωστικό. «Θα χάσουμε 1-0», έκανε την αρχή μία και ακολούθησαν δυο-τρεις ακόμη για να συμφωνήσουν με την πιο… μυημένη φιλενάδα τους. Οι ευκαιρίες είναι για τη Σουηδία, ο Καραγκούνης δεν δίνει την μπάλα στα δεξιά του, η ανδροπαρέα τον ξεφωνίζει, ποδόσφαιρο σκέτη αγανάκτηση, η ζέστη και το ουίσκι ενισχύουν τη διάθεση για κριτική (και μπόλικη ειρωνεία)… Μέχρι που φτάνει η ώρα για τους επίδοξους μετά Χριστόν προφήτες. Είναι οι ίδιοι που επευφημούσαν την Εθνική μας και τον Ρεχάγκελ πριν από τέσσερα χρόνια. Μερικοί από την παρέα είχαν βρεθεί στους πανηγυρισμούς του Λευκού Πύργου. Αλλοι, λιγότερο ενθουσιώδεις, περισσότερο φιλοσοφημένοι και ελαφρώς σκεπτόμενοι, αποφεύγουν τη χρήση του «αν» (αν είχε βάλει τον Αμανατίδη νωρίτερα, αν έβαζε τον Λυμπερόπουλο) και έχουν διάθεση για λογιστικές πράξεις. «Θέλουν 200 χιλιάρικα για την πρόκριση.

Να την πάρουν πρώτα και μετά να ζητήσουν πριμ, για να δείξουν ότι παίζουν πρώτα για την Εθνική που αγαπάμε και μετά για τα χρήματα».

Καλά, ρε μεγάλε, η γυναίκα σου πηγαίνει στην αγορά για ψώνια και μετά γυρνά στο σπίτι για να σου ζητήσει χρήματα; Δεν τα παίρνει προκαταβολικά; Αυτοί, λοιπόν, απλώς συμφώνησαν να πάρουν πριμ, δεν το πήρανε προκαταβολικά.

Το παιχνίδι τελειώνει και οι γυναίκες ρίχνουν λάδι στη φωτιά: «Τρία, τελικά;»

«Οχι, μωρέ. Δύο, ωχ! Τώρα ενδιαφέρθηκες;» Και τις στέλνεις από εκεί που ήρθαν για να συνεχίσεις με τη δεύτερη ανάγνωση του αποτελέσματος.

Στο φόρτε των εκτιμήσεων ο Κώστας εισέρχεται στα άδυτα των ποδοσφαιρικών συστημάτων και αντιλαμβάνεται ότι η Εθνική μας παίζει όπως πριν από τέσσερα χρόνια.

Τέσσερα χρόνια, όμως, είναι πολλά για να μην υπάρξουν πρόοδος, βελτίωση και ενδεχομένως μια διαφορετική προσέγγιση της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.

Κι αυτό δεν αφορά την Εθνική μας, τον προπονητή και τους παίκτες, αφορά όλους εμάς που στηθήκαμε απέναντι από την τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε την Εθνική μας προσπάθεια. Ηταν δική μας και πριν από το Ευρωπαϊκό του 2004. Εγινε πιο δική μας με την κατάκτηση του τίτλου και θα πρέπει να παραμείνει δική μας. Αλλά ας βελτιωθούμε κι εμείς στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την Εθνική μας, ως ομάδα όλων μας και για πάντα.