Κλειδί η παρουσία τους

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο σήμερα για να βρεθώ στην Αυστρία, είμαι βέβαιος ότι θα περάσουν από τα μάτια μου ξανά όλες οι σκηνές του 2004. Είναι περίεργη η αίσθηση να ξέρεις πως η ομάδα ξεκινά τα παιχνίδια και ότι αυτή τη φορά θα τα παρακολουθήσεις από την εξέδρα. Ταυτόχρονα, είναι και λυτρωτική η αίσθηση να μη σε κυριεύει το άγχος που πάντα υπάρχει πριν από τέτοιους αγώνες.

Εμαθα ότι τελικά ο Καραγκούνης παίρνει μέρος στις προπονήσεις και θα παίξει στο αυριανό παιχνίδι με τη Σουηδία. Αυτό είναι το πιο ευχάριστο μαντάτο που έρχεται από το Σάλτσμπουργκ αυτές τις ημέρες.

Ο Γιώργος είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, με ηγετικά χαρακτηριστικά και η παρουσία του είναι καθοριστική ώστε να μπορέσει να έχει καλή λειτουργία όλο το κέντρο της ομάδας. Με τους Μπασινά και Κατσουράνη έχει δέσει απόλυτα. Είναι «κλειδί» η δική τους παρουσία στο ματς με τους Σουηδούς.

Με ρωτούν αν είμαι αισιόδοξος και απαντώ πως είμαι πάντα, από τη φύση μου. Ειδικά τώρα που αυτή η ομάδα έχει πολλούς παίκτες με πλούσια εμπειρία από το προηγούμενο Euro και από τη συμμετοχή τους σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Επειτα από το τελευταίο φιλικό με την Αρμενία, που αποφορτίστηκε η ομάδα, που απομονώθηκε και άρχισε να μετρά αντίστροφα για τη δική μας πρεμιέρα, θεωρώ πως θα είναι έτοιμη και αποφασισμένη όπως θα μπαίνει στο γήπεδο αύριο το βράδυ.

Την πρώτη μέρα των αγώνων είδα ολόκληρο το παιχνίδι των Πορτογάλων με την Τουρκία. Και ομολογώ πως η Πορτογαλία που είδα το Σάββατο το βράδυ ήταν καλύτερη από το προηγούμενο Εuro. Πιο πλήρης ως ομάδα, πιο γρήγορη. Ολοι συζητούσαν το τελευταίο διάστημα για το κατά πόσο ο Ρονάλντο θα μπορούσε να τους δώσει μόνος του το Κύπελλο. Εγώ είδα μία αληθινή ομάδα, με τον Ρονάλντο να είναι μπλοκαρισμένος, αλλά αυτό να δίνει χώρους στους υπόλοιπους. Αυτό είναι αληθινή προσφορά από τον μεγάλο παίκτη. Ο ίδιος μπορεί να εξαφανιστεί από το γήπεδο αλλά η συνεισφορά του είναι πως οι συμπαίκτες του έχουν περισσότερους χώρους να κινηθούν ελεύθερα. Ο Ρονάλντο δεν ήταν κακός. Αντίθετα θεωρώ πως έχει μάθει να αγωνίζεται πια και για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του όπως το 2004. Θέλει τεράστια αποθέματα ψυχής να μπορείς να θυσιάσεις τον εαυτό σου για το καλό της ομάδας. Ο Ρονάλντο είναι πια ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Ομως προχθές ήταν ένας από τους έντεκα της ομάδας. Αυτό το εκτιμούν οι συμπαίκτες σου, όταν διαπιστώνουν πως δεν είσαι ο σούπερ σταρ που τους γράφει όλους στα παλιά του τα παπούτσια, αλλά παίζεις για το καλό όλων!

Εκείνο που μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήθελα να το έβλεπα και στη δική μας ομάδα ήταν το πόσο καλά έβγαζε επίθεση από πίσω η άμυνα. Ο Πέπε και ο Καρβάλιο είναι σπουδαίοι κεντρικοί αμυντικοί και ο πρώτος πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ που θα το ζήλευαν και σέντερ φορ. Επίσης με εντυπωσίασε ο Μοουτίνιο. Ετρεχε ασταμάτητα και στο δεύτερο γκολ έκανε πολύ όμορφη κίνηση.

Η Πορτογαλία έχει έναν πολύ καλό προπονητή και αρκετά νέα παιδιά που προσδίδουν ποιότητα στην ενδεκάδα της. Θέλω να σταθώ, πάντως, στον Ντέκο. Αν και όλη τη χρονιά δεν πήγε καλά με την Μπαρτσελόνα, είδαμε το Σάββατο πόσο σωστά στεκόταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η κλάση του είναι τέτοια που επιτρέπει στους υπόλοιπους να κάνουν λιγότερα πράγματα. Παίζει απλά, αλλά ταυτόχρονα ουσιαστικά. Αυτό που δεν έχουν βρει ακόμα είναι ένας καλός σέντερ φορ. Ο Γκόμεζ δεν είναι κακός παίκτης, αλλά δεν κάνει γκολ στις λίγες ευκαιρίες που του δίνονται, αν και προχθές ήταν ατυχος στις φάσεις με τα δοκάρια.

Η Πορτογαλία που είδαμε στην πρεμιέρα μπορεί να πάει μακριά. Γιατί όχι και στον τελικό. Μακάρι εκεί να βρει ξανά απέναντί της την Ελλάδα.