Λείπει ένα μεγάλο φαβορί

Η λογική επιβάλλει πριν κάποιος κάνει μια εκτίμηση να ρίξει μια ματιά στο ταμπλό και στο πώς αυτό είναι διαμορφωμένο. Οποιος το κάνει βλέπει ότι υπάρχει μία πάνω και μία κάτω πλευρά. Στην πάνω πλευρά υπάρχουν οι Γερμανοί και οι Πορτογάλοι που μέχρι τον ημιτελικό φτάνουν εύκολα. Οι Γερμανοί πρέπει να παίξουν με την Αυστρία, την Κροατία και την Πολωνία. Οι Πορτογάλοι αντιμετωπίζουν ομάδες όπως η φιλόδοξη αλλά δύσκολη στο γκολ Ελβετία, η κουρασμένη Τσεχία, η ασταθής Τουρκία. Οι Γερμανοί δεν έδειξαν σε καλή κατάσταση στα φιλικά, αλλά είναι ξανά μια σοβαρή ομάδα -κι αυτό τους φτάνει για να πάρουν την πρωτιά στον όμιλο. Οι Πορτογάλοι είναι εξαιρετικά σταθεροί -και οι δύο γνωρίζουν ότι αν έρθουν πρώτοι, δεν πρόκειται να συναντηθούν μεταξύ τους στα προημιτελικά. Προσοχή, όμως: στα ημιτελικά αυτή την ευκολία της προηγούμενης διαδρομής μπορεί να την πληρώσουν ακριβά.

Κάτω
Στην κάτω πλευρά του ταμπλό Ισπανοί, Ιταλοί, Γάλλοι κι Ολλανδοί θα «σκοτωθούν» μεταξύ τους έχοντας και δύο σημαντικούς «πονοκεφάλους» μέσα στα πόδια τους: την ενθουσιώδη Ρουμανία και τη φορμαρισμένη Ρωσία. Κι αφήνω εκτός λογαριασμού την Εθνική μας ομάδα, την οποία κανείς δεν δικαιούται να υποτιμήσει, όχι μόνο γιατί τέσσερα χρόνια πριν βγήκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά και γιατί τα αποτελέσματά της στα προκριματικά και στα φιλικά την τελευταία διετία την έστειλαν στη δεκάδα των πιο σταθερών ομάδων του κόσμου.

Σταθεροί
Σταθερότητα, αυτή είναι η λέξη-κλειδί που πρέπει να μας απασχολεί, όταν σκεφτόμαστε το τουρνουά που σε λίγο θα αρχίσει. Οι Πορτογάλοι από το 2000 και μετά έκαναν μόνο ένα κακό τουρνουά, τα χάλασαν όλα το 2002 στο Μουντιάλ της Απω Ανατολής. Το 2000 έπαιξαν ημιτελικό στο Euro, το 2004 έφτασαν στον τελικό αποκλείοντας Ισπανούς, Αγγλους και Ολλανδούς και στο ευρωπαϊκό Μουντιάλ της Γερμανίας ήταν πάλι στην τετράδα. Οι παραδοσιακά σταθεροί Γερμανοί, οι οποίοι συνήθως κατεβάζουν ομάδες χωρίς θεαματικές μεταπτώσεις, έχουν κερδίσει πολλές φορές το τουρνουά μολονότι τα μεγάλα ματς που μας έχουν χαρίσει στις τελικές φάσεις είναι ελάχιστα. Συνήθως τους φτάνει ένα καλό ματς στην αρχή και μετά ειδικεύονται στο να παίζουν με τον φόβο των άλλων. Οταν δεν προκαλούν φόβο (το 2000 στο Βέλγιο και το 2004 στην Πορτογαλία π.χ.) πάνε σπίτι.

Τύχη
Αντιθέτως οι υπόλοιποι για να κατακτήσουν το τρόπαιο πρέπει να έχουν άλλες τύχες: οι Γάλλοι το πέτυχαν ως γηπεδούχοι το 1984 και ως απόλυτο φαβορί το 2000. Οι Ιταλοί, επειδή το Euro είναι χρονικά μικρότερης διάρκειας από το Μουντιάλ, δεν κατάφερναν να συνέλθουν από τις εσωτερικές κρίσεις τους και συνήθως έφευγαν νωρίς. Οι Ολλανδοί για να το κερδίσουν χρειάζονται προσωπικότητες όπως ο Γκούλιτ, ο Ράικαρντ και ο Φαν Μπάστεν, παίκτες που βγαίνουν μια φορά κάθε πενήντα χρόνια. Οι Ισπανοί χρειάζονται πατριωτικό πάθος: αυτό κι αν είναι δύσκολο.

Αουτσάιντερ
Πέρα από τους Γερμανούς, τα υπόλοιπα παραδοσιακά φαβορί στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα δεν έχουν μια συνταγή διάκρισης -για την Ιταλία π.χ., τη δεύτερη σε σταθερότητα ευρωπαϊκή ομάδα, όσο κι αν ακούγεται παράξενο το Μουντιάλ ήταν παραδοσιακά ευκολότερο! Αυτός είναι ο λόγος που το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πάντα αφήνει μεγάλα περιθώρια διάκρισης στα αουτσάιντερ: το '76 το πήραν οι Τσέχοι, το ΄80 έπαιξε τελικό το Βέλγιο, το '84 οι Δανοί και οι Πορτογάλοι έφτασαν στα ημιτελικά, το '88 με τους Ολλανδούς στον τελικό έπαιξαν οι Ρώσοι, το '92 είχαμε τον θρίαμβο των Δανών, το '96 τη Γερμανία στρίμωξαν στον τελικό οι Τσέχοι, το 2004 το σήκωσε ο «Ζαγόρ». Αν ψάχνετε για ένα φαβορί, ποντάρετε σε ένα καλό αουτσάιντερ…