Tα ωά ενός χαμένου τίτλου

Μια φορά κι έναν καιρό, δεν πέρασαν δα αιώνες, είχε πέσει στο τραπέζι (νομίζω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς) μια πρόταση που θα μπορούσε να χτυπήσει τον χουλιγκανισμό σαν τσεκουριά: «Οταν αρχίσει η βροχή των αντικειμένων, να φεύγουν οι δύο ομάδες από το γήπεδο».

Ορισμένοι βιάστηκαν να ειρωνευτούν: «Μμμμ, ωραία λύση. Δεν το καταλαβαίνει ότι θα ακολουθήσει μακελειό στις κερκίδες;».

Αξίζει, νομίζω, το ρίσκο. Στο κάτω κάτω, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο καλούνται στα γήπεδα οι αστυνομικοί και τα ΜΑΤ -για να περιφρουρήσουν την τάξη στα δύσκολα. Αλλωστε, ο κίνδυνος του μακελειού είναι υπαρκτός, και εντονότατος, είτε υπάρχουν αθλητές στο παρκέ είτε όχι.

Πριν μου επιτεθούν ξανά οι οπαδοί με τη γνωστή τους αβρότητα, διευκρινίζω ότι δεν μιλάω μόνο για το ΟΑΚΑ. Τα ίδια, αν όχι χειρότερα με τα προχθεσινά, έγιναν στο ΣΕΦ και παλαιότερα στο Αλεξάνδρειο, στην Πυλαία, στα Λιόσια και το Γαλάτσι όταν έπαιζε εκεί η ΑΕΚ, στον Πανιώνιο ακόμα, οπουδήποτε συγκεντρώνονται φανατικοί για να λύσουν διαφορές που κατά κανόνα ξεκινούν από το ποδόσφαιρο. Πάει αυτό...

Τη μέρα που θα αποχωρήσουν από την αρένα των επεισοδίων παίκτες, προπονητές και παράγοντες των δύο ομάδων (επαναλαμβάνω: και των δύο ομάδων) θα γίνει, ενδεχομένως, ένα σημαντικό πρώτο βήμα για να καταπολεμηθεί το χτικιό του Μάη. Η διοργανώτρια αρχή θα βρεθεί μπροστά σε κενό νόμου και πιθανότατα θα υποχρεωθεί να μηδενίσει αμφότερες τις ομάδες. Τόσο το καλύτερο. Αν μιλάμε για τελικούς, η ιστορία θα γράψει: «Το πρωτάθλημα δεν τελείωσε, επειδή οι αθλητές αποχώρησαν εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τα επεισόδια που προκάλεσαν οι οπαδοί τους». Οι φανατικοί θα μείνουν στις κερκίδες αποσβολωμένοι και θα υποχρεωθούν να αντικρίσουν την πραγματικότητα κατάματα: ζημιά προξενεί στις ομάδες η συμπεριφορά τους, όχι όφελος.

Την επόμενη μέρα, οι «αντάρτες» θα υποχρεωθούν να λογοδοτήσουν στα αφεντικά των δύο ομάδων. Ε, ας λογοδοτήσουν! Ποια διοίκηση θα τολμήσει να ταχθεί ανοιχτά με το μέρος των ταραχοποιών; Οι Γιαννακόπουλοι, οι Αγγελόπουλοι, ο Δαμιανίδης, όλοι, πρεσβεύουν -υποτίθεται- το τέλος της βίας και την περίφημη «επιστροφή της οικογένειας στα γήπεδα». Ποιος θα τολμήσει να καυτηριάσει μια τέτοια κίνηση, επιρρίπτοντας μάλιστα ευθύνες στους δικούς του υπαλλήλους; Εδώ που τα λέμε, σιγά τα διαφυγόντα κέρδη και σιγά τα ωά ενός χαμένου τίτλου. Οσα κερδίζουν οι ΚΑΕ από τους τελικούς τα πληρώνουν σε πρόστιμα, σε αποκατάσταση ζημιών στα στάδια, σε πριμ προς τους μπασκετμπολίστες.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ήσαν οι μοναδικοί που βγήκαν κερδισμένοι από τους τελικούς του τρόμου. Το φέρσιμό τους ήταν, δίχως υπερβολή, υποδειγματικό. Ακόμα και οι λίγοι που εκτροχιάστηκαν έχουν σοβαρό άλλοθι τις προκλήσεις της ανεξέλεγκτης εξέδρας -όταν ακούσετε να σας βρίζουν εν χορώ τη μάνα 10 χιλιάδες αλήτες, θα καταλάβετε τι εννοώ.

Στα χέρια του Διαμαντίδη, του Βασιλόπουλου, του Μπουρούση, του Τσαρτσαρή, του Χατζηβρέττα, του Πρίντεζη αλλά και των προπονητών των δύο «αιωνίων» είναι να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, το πιο τολμηρό απ' όλα. Αν βρουν τρόπο να βάλουν φρένο στον χουλιγκανισμό, θα γράψουν ιστορία. Μόνο με τρίποντα και με ριμπάουντ τέτοια δεν γράφεται...