Η πρώτη αποστολή του Δώνη

Τώρα που ξεχάστηκαν οι εντάσεις του πρωταθλήματος μπορεί να γίνει ένας ψύχραιμος απολογισμός και να βγει ένα χρήσιμο συμπέρασμα: το κίνητρο του πρωταθλήματος έκανε την ΑΕΚ να μοιάζει με ομάδα τον Μάρτιο και τον Απρίλιο κι όχι η εσωτερική της οργάνωση.

Πρώτος

Στα δύο χρόνια του Φερέρ ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεις την ενδεκάδα της ΑΕΚ στη διάρκεια του πρωταθλήματος. Την πρώτη χρονιά οι πάρα πολλές αλλαγές οφείλονταν και σε τραυματισμούς ποδοσφαιριστών -τραυματισμούς που ήταν αποτέλεσμα κυρίως της έντασης στην προπόνηση. Κυρίως όμως το πρόβλημα ήταν οι εκτιμήσεις του Φερέρ που συχνά άλλαζαν. Θυμίζω ότι την πρώτη του χρονιά στην ΑΕΚ ο Φερέρ δεν δήλωσε τον Λεωνίδα Καπάνταη στην 25άδα του Τσάμπιονς Λιγκ και στη συνέχεια, εκτιμώντας την πρόοδό του, τον έκανε αναντικατάστατο παρτενέρ του Λυμπερόπουλου. Χρησιμοποίησε τον Μαντούκα για πρώτη φορά ως βασικό στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ στον πρώτο γύρο και του έδωσε και την εντολή να χτυπήσει το πέναλτι με το οποίο η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ. Ξεκίνησε τη σεζόν με βασικό κουμανταδόρο της ομάδας τον Ιβιτς, τον οποίο στη συνέχεια άφηνε μονίμως εκτός δεκαοκτάδας, αλλά και με τον Ντελίμπασιτς που τον Δεκέμβριο έδιωξε, μολονότι η διοίκηση δεν είχε βρει άλλον επιθετικό για να τον αντικαταστήσει. Στο ντέρμπι του δεύτερου γύρου με τον Ολυμπιακό, στο οποίο εν πολλοίς κρίθηκε το πρωτάθλημα, ο Φερέρ παρέταξε στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ με βασικούς τους Κονέ και Πλιάτσικα (που στα φιλικά της καλοκαιρινής προετοιμασίας κουβαλούσαν τις μπάλες) και στις Βρυξέλλες με αντίπαλο την Αντερλεχτ προτίμησε τον Κυριακίδη από τον έμπειρο Εμερσον!

Δεύτερη

Ολα αυτά δικαιολογούνταν κάπως, διότι ο κόουτς έπρεπε να προσαρμοστεί στην Ελλάδα. Τη δεύτερη χρονιά μολονότι φάνηκε ότι η ΑΕΚ βρήκε έναν κορμό, εν τούτοις τα πειράματα δεν σταμάτησαν. Ο Φερέρ χρησιμοποίησε πρόπερσι 30 παίκτες και πέρυσι 28, δηλαδή σχεδόν όλους όσους είχε! Στα δύο του χρόνια όλοι πήραν την ευκαιρία τους, αν και η αλήθεια είναι ότι με μερικούς πειραματίστηκε συχνά για λόγους ακατανόητους. Χρησιμοποίησε τον Καπετάνο δεξί χαφ, τον Παπασταθόπουλο και τον Ενσαλίβα ως δεξιά μπακ, τον Τόζερ αριστερό μπακ, τον Χετεμάι κόφτη, τον Λαγό δεξί εξτρέμ και αριστερό μπακ, τον Κονέ κρυφό φορ. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ένιωθαν ότι είχαν εξασφαλισμένη θέση: ακόμα και τον Λυμπερόπουλο τον άφησε στον πάγκο στο πρώτο ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με την Αντερλεχτ, και ο Μπλάνκο μέχρι να καθιερωθεί δεινοπάθησε. Ο ίδιος έλεγε ότι όλα αυτά γίνονταν διότι, ο καθρέφτης της ενδεκάδας της ΑΕΚ ήταν η εβδομαδιαία προπόνηση, όμως η ιστορία έδειξε ότι ο ίδιος είχε και μια τεράστια αδυναμία να επικοινωνήσει με τα αποδυτήρια. Χωρίς παίκτες που να απολαμβάνουν της προσωπικής του εμπιστοσύνης, ο Φερέρ έμεινε μόνος. Κι έφυγε μόνος.

Αστάθεια

Η αστάθεια της ΑΕΚ φαίνονταν πέρυσι ήδη, στα φιλικά του Αυγούστου: τη θυμάμαι να κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι με την Μπριζ, να αποδίδει θεαματικό ποδόσφαιρο και να γεμίζει τον κόσμο της υποσχέσεις και δέκα μέρες αργότερα να χάνει με κατεβασμένα τα χέρια στο ΟΑΚΑ από τη μικρομεσαία ιταλική Λιβόρνο 1-3, σε ένα ματς που η τακτική της αδυναμία θύμισε πάρα πολύ ό,τι της συνέβη στο ματς-κλειδί με τον Πανιώνιο! Διαβάζω ότι η σκέψη του Δώνη είναι να αξιοποιηθεί όσο καλύτερα γίνεται του χρόνου ο Ριβάλντο, καθώς η ομάδα πέρυσι δεν στήθηκε γύρω από αυτόν: το βρίσκω σωστό, όμως από την άλλη ο Βραζιλιάνος είναι μια από τις λίγες σταθερές αξίες της ΑΕΚ. Η μεγάλη ερώτηση είναι τι γίνεται με τους υπόλοιπους.

Κερκίδα

Πέρυσι τον καιρό του Φερέρ οι σταθεροί της ενδεκάδας της ΑΕΚ δίπλα στον «Ρίμπο» ήταν ο Παπασταθόπουλος κι ο Δέλλας, ο Ζήκος και ο Λυμπερόπουλος. Ολοι σχεδόν οι υπόλοιποι άλλαζαν: ο Μπλάνκο κι ο Καφές π.χ. καθιερώθηκαν μόνο όταν ο Ισπανός έφυγε. Ακούω φέτος ότι θα φύγει ο μικρός Σωκράτης, ότι ο «Λύμπε» ψάχνει διακριτικά ομάδα και βλέπω ότι ο Ζήκος σταμάτησε: η ΑΕΚ έχει αυτή τη στιγμή για του χρόνου τη σιγουριά 4-5 βασικών! Μία ομάδα για να χτιστεί από την αρχή, χρειάζεται πολλούς παίκτες -πάρα πολλούς. Και πολύ χρόνο που δεν ξέρω αν η κερκίδα της θα της τον χαρίσει.

Αποστολή

Πού θέλω να καταλήξω; Οτι η πρώτη αποστολή του Δώνη θα πρέπει να είναι πώς θα βάλει μια σειρά. Στην περσινή ΑΕΚ υπήρχαν καμιά εικοσαριά παίκτες (και δεν υπερβάλλω καθόλου) που δεν ένιωθαν ούτε βασικοί ούτε αναπληρωματικοί, διότι μπαινόβγαιναν στην ενδεκάδα: ο Μαντούκα, ο Ενσαλίβα, ο Λαγός, ο Ράμος, ο Πλιάτσικας, ο Σέζαρ, ο Τόζερ, ο Μανού, ο Καπετάνος, ο Αρουαμπαρένα, οι δύο τερματοφύλακες, ο Παππάς, ο Κονέ, ο Καλόν ακόμα ακόμα, κι ο Μπούρμπος με τον Παυλή, τον Ταχτσίδη και τον Ασκάρατε είναι τέτοιες περιπτώσεις. Προσωπικά δυσκολεύομαι να καταλάβω ποια είναι η εκτίμηση της διοίκησης για όλους αυτούς. Οσοι ήδη έφυγαν (ο Καλόν και ο Σέζαρ π.χ.) είναι ήδη εκτός κρίσης: με τους άλλους όμως υπάρχει ένα τεράστιο θέμα, καθώς κάποιοι προτείνονται ως δανεικοί, κάποιοι πωλούνται και κάποιοι μοιάζουν βάρος.

Αμηχανία

Σε όσους με ρωτάνε τι μεταγραφές θα κάνει η ΑΕΚ, χαμογελάω αμήχανα. Κυρίως διότι δεν καταλαβαίνω ποιους παίκτες θα κρατήσει. Πέρυσι το καλοκαίρι έκανε 12 μεταγραφές, μπορεί να κάνει και φέτος άλλες τόσες. Αλλά ομάδα με 40 παίκτες δεν ξέρω…

Αναβολή

Σε όποιον ανησυχεί, θέλω να πω ότι η Σούπερ Λίγκα δεν θα αποκτήσει νέο πρόεδρο. Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να γίνει ψηφοφορία με τον Σωκράτη και τον Πέτρο Κόκκαλη στην Αμερική και παρά τις κάποιες αντιρρήσεις που ακούστηκαν, η διαδικασία εκλογής θα μετατεθεί για αργότερα. Αυτή την αναβολή την ήθελαν άλλωστε και οι υποψήφιοι διάδοχοι του Τζίγκερ: ο Πέτρος Θεοδωρίδης ακόμα δεν έχει συνηθίσει την Α' Εθνική και ο Κώστας Πηλαδάκης δεν έχει ακόμα στα χέρια του τη δημοσκόπηση μεταξύ των «16» που περιμένει και που διενεργεί ο ίδιος. Διότι ο Πηλαδάκης θέλει να γίνει πρόεδρος, αλλά μόνο αν τον ψηφίσουν και οι τρεις μεγάλοι. Για την ώρα ο Τζίγκερ λέει «ναι», ο Σωκράτης «ίσως», ο Κανελλόπουλος «ναι» κι ο Ντέμης «θα δούμε»…