Ο άνθρωπος που νόμιζε ότι ήταν βασιλιάς

Πάει κι ο Θωμάς. Πολλοί έχουν υποβιβαστεί από τη Β' στη Γ΄ Εθνική και ξανασήκωσαν κεφάλι: στο ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό είναι συνηθισμένο. Ομως είναι σπάνιο να είσαι ο «θεός» και να σε πάρει η κατρακύλα τόσο πολύ, ώστε σε δύο χρόνια να πέσεις δύο κατηγορίες. Και στα πάνω του και στα κάτω του ο Θωμάς έκανε κρότο.

Ομάδα

Είχε καλή ομάδα το Αιγάλεω; Από τα λίγα που είχα δει η ομάδα δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, αλλά δεν ήταν και η χειρότερη στην κατηγορία. Το ίδιο ακριβώς (για να μη σας πάω μακριά) είχε συμβεί στο Αιγάλεω και πέρυσι, όταν βρισκόταν στη Σούπερ Λίγκα: η ομάδα είχε ξεκινήσει καλά, ο Θωμάς δεν έμοιαζε να ανησυχεί, βγήκαν μερικές υποχρεώσεις και όταν άρχισε η κατρακύλα όλοι (του) ορκίζονταν ότι δεν θα κινδυνέψει. Και στο τέλος έπεσε αύτανδρος. Τι άλλο κοινό υπάρχει στις δύο σεζόν; Οτι όταν το πράγμα ολοκληρώθηκε κάποια «παπαγαλάκια» φίλοι του από παλιά έβγαλαν αμέσως βρόμα στην πιάτσα ότι ο «αρχηγός» ήθελε να πέσει για να φτιάξει την ομάδα από την αρχή και σε υγιείς βάσεις. Κάπου το είπε πέρυσι κι ο ίδιος όταν πέρασε η αρχική κρυάδα ότι «στη Β' Εθνική θα είναι αρχηγός, ενώ στη Σούπερ Λίγκα μαζεύτηκαν πολλά κοράκια». Το ίδιο παρολί άκουσα και χθες το βράδυ: καλό ως παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο.

Δύο

Δύο αλήθειες υπάρχουν στην ωραία αυτή ιστορία και αυτές πρέπει να κρατήσουμε: η πρώτη είναι ότι τον Θωμά τον πουλήσανε όλοι και ελπίζω τώρα επιτέλους να κατάλαβε πως όλοι αυτοί που τον αποθέωναν δεν ενδιαφέρονταν για τον ίδιο, αλλά για την εξουσία του. Η δεύτερη λέει ότι οι επίγονοί του, όλοι αυτοί που κοιμόντουσαν στον καναπέ του γραφείου για να είναι εκεί όταν ανοίγει την πόρτα, έμαθαν τόσο καλά το παραγοντικό παιχνίδι, που τον ξεσκίσανε για πλάκα! Ο Θωμάς υποτίμησε τους μαθητές του, νομίζοντας ότι για όλους αυτούς θα είναι πάντα ένας δάσκαλος που εμπνέει σεβασμό: λάθος του. Οταν μεγαλώνεις τέρατα, θα σε κατασπαράξουν: είναι στη φύση τους.

4Χ4

Πόσω μάλλον όταν τα μεγαλώνεις σωστά. Οταν τους μαθαίνεις ότι πρέπει να είναι συγκεντρωτικοί και να ασχολούνται με όλα. Οταν τους εξηγείς ότι πρέπει πάντα να είναι με τη FIFA, διότι μόνο έτσι θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Οταν τους μαθαίνεις πόσο βασικό είναι το «διαίρει και βασίλευε» και πόσο εύκολο «το μονά-ζυγά μονόζυγα». Οταν είσαι τόσο άνετος ώστε να μην μπορείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, θα σε φάνε για πλάκα. Οι ίδιοι που κάποτε έρχονταν και σου ζητούσαν δανεικά με το μηχανάκι και σήμερα κυκλοφορούν με 4Χ4!

Ιστορίες

Σκεφτόμουν να σας γράψω τρεις-τέσσερις ωραίες παλιές ιστορίες της Παράγκας, για να ξέρετε το παρελθόν κάποιων μεγαλόσχημων σημερινών κυρίων που αυτοπροβάλλονται ως εκπρόσωποι του ελληνικού ποδοσφαίρου κατέχοντας λογιών λογιών θέσεις. Να σας γράψω για ανθρώπους που ο Θωμάς τράνταζε στο γραφείο του για να ξυπνήσουν, για παραγοντάκια που προσπαθούσαν να βγάλουν λεφτά υπερκοστολογώντας τιμολόγια που πληρώνονταν σε μπογιατζήδες στους οποίους ανέθεταν να «βάψουν» τα κεντρικά στη Συγγρού, να σας γράψω για διαιτητάκια που κλαίγονταν στην Καβάλας για να μπει ο γιος τους στους πίνακες και σήμερα ονειρεύονται να γίνουν αρχιδιαιτητές, να σας πω ιστορίες με «προέδρους» που παρακαλούσαν για μια μεσολάβηση στον «θείο» για να πάρουν μια δουλειά, να σας διηγηθώ πώς έστελναν πεσκέσι οι πρόεδροι των ενώσεων τους καλύτερους μικρούς στο «Σίτι» για να χαρεί ο «αρχηγός». Κάποτε έλεγα για πλάκα ότι θα γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Εκατό ιστορίες της Παράγκας» και θα πάω στη Βενεζουέλα. Τώρα αν το 'γραφα το βιβλίο θα ήταν κωμωδία και θα γελούσαν όλοι οι σημερινοί μάγκες βλέποντας το Αιγάλεω του Θωμά στη Γ' Εθνική: προτιμώ την πίκρα του Κοκαλιάρη απ' το γέλιο το δικό τους.

Κλασικό

Δεν τον λυπάμαι – τα 'θελε και τα παθε. Θέλω απλώς να γίνει κατανοητό ότι στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου ισχύει το κλασικό «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Χρόνια λέω ότι δεν υπάρχει καμία εξουσία πιο μεγάλη στον διεφθαρμένο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου από αυτή που έχουν οι «ενδιάμεσοι», τα «γρανάζια του συστήματος», τα «εξαπτέρυγα» της διαφθοράς. Ο Θωμάς ήταν το πλέον πανίσχυρο γρανάζι, όταν όμως έχασε το μαγαζί δεν τον έσωσε τίποτα: ούτε οι φιλίες, ούτε οι υποχρεώσεις των τρίτων, ούτε οι καλές σχέσεις με όσους ευεργετήθηκαν. Είναι έτσι ο χώρος που μόνο όποιος κρατάει το τιμόνι στο χέρι είναι δυνατός: αν το πάρει το τιμόνι άλλος, ο καλύτερος καπετάνιος να είσαι δεν γλιτώνεις! Οι υποβιβασμοί του Αιγάλεω είναι όπως ακριβώς οι προβιβασμοί του: μια ωραία βιτρίνα για να βλέπουν οι άλλοι ποιος κουμαντάρει το μαγαζί και πού πάει το πράγμα.

Νόμιζε

Ο Θωμάς νόμιζε ότι θα γίνει βασιλιάς. Οτι επειδή έστησε μια αυτοκρατορία από το μηδέν θα γίνει κι ο ίδιος αυτοκράτορας: για βασιλιάς ήταν τελικά πάρα πολύ γυμνός. Σήμερα του κάνουν πλάκα όσοι χθες τον ικέτευαν – το ασυγχώρητο λάθος του είναι ότι δεν κατάλαβε ποτέ του τι φίδια κουβαλούσε δίπλα του…

Απαντήσεις

Oπως κάθε φορά που δημοσιεύω την καλύτερη ενδεκάδα της χρονιάς, έτσι και φέτος το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου (karpetshow @yahoo.gr) γέμισε από ενστάσεις. Απαντάω στις περισσότερες:

• Ο Δασκαλάκης του Εργοτέλη έκανε αξιοπρεπή πράγματα, δεν μπορεί όμως να συγκριθεί με τον Νικοπολίδη, τον Τζόρβα και τους υπόλοιπους. Το ίδιο και ο Μάχο. Αν για μισή σεζόν ήταν αναπληρωματικός του Μορέτο, δεν φταίω εγώ.

• Τον Πάντο τον αδίκησα, όντως έπρεπε να υπάρξει αναφορά, τουλάχιστον για το τσαγανό του. Ο Νέτο δεν είναι καλύτερος ούτε του Νίλσον, ούτε του Τοροσίδη, ούτε του Γκαλίτσιου, που έκανε χρονιά καριέρας.

• Η διάκριση λίμπερο και στόπερ ήταν όντως παλιομοδίτικη. Χώρισα τους αμυντικούς σε στόπερ (δηλαδή παίκτες που βγαίνουν στην μπάλα) και σε λίμπερο (δηλαδή σε αρχοντικούς παίκτες που περιμένουν), για να γίνει κατανοητό σε τι ποδοσφαιριστές αναφέρομαι.

• Δέλλας δεν έκανε τόσο καλή σεζόν. Το νόημα του κομματιού ήταν οι καλύτεροι της σεζόν και όχι οι καλύτεροι δυνάμει παίκτες του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ήταν εξίσου καλός και πέρυσι και πρόπερσι. Ο Παπασταθόπουλος φέτος καθιερώθηκε και έφτασε κι ένα βήμα από το να βρίσκεται με την Εθνική στο Euro.

• Χάρηκα που υπάρχουν τόσοι πολλοί θαυμαστές του καλού παίκτη που λέγεται Ντε Λάνγκε. Οντως δεν παίζει μόνο λίμπερο (ή για την ακρίβεια παίζει περισσότερο κόφτης), αλλά το καλύτερο ματς το έκανε ως λίμπερο εναντίον του Αρη.

• Στον Παναγιώτη Κορδονούρη έπρεπε να γίνει αναφορά. Είτε ως αριστερό μπακ είτε ως στόπερ, τα πήγε μια χαρά.

• Οντως ο Εντίνιο έπαιξε πιο πολύ δεξιά, αλλά δεν είναι κλασικός ακραίος. Φουνταριστός είναι, που βρήκε θέση.

• Κάποιοι παίκτες όντως άρεσαν, αλλά έπαιξαν λίγο. Ο Τουμέρ έπαιξε σε 7 ματς, ο Λεονάρντο σε μόλις 10, ενώ ο Πάρα 16 φορές πέρασε ως αλλαγή!

• Ο Μπλάνκο άργησε να καθιερωθεί. Ο Κοβάσεβιτς όντως ξεφούσκωσε στο τέλος, αλλά για ενάμιση γύρο κράτησε τον Ολυμπιακό.

• Ο «Κάρα» έπαιξε πιο πολύ ως δεξί χαφ, αριστερά στον ΠΑΟ ήταν ο Ιβανσιτς.

• Εκτιμώ πολύ τον Νίκο Καραγεωργίου, αλλά η σωτηρία του Εργοτέλη ήταν και άλλων έργο. Σόρι, παιδιά, αλλά στη «Λίγκα των κουμπάρων» υπάρχουν πολλά άλλα που μετράνε πέρα από τους προπονητές.

Αυτά και του χρόνου…

Δικό του…

Για όσους ανησύχησαν για την απομάκρυνση του Γιώργου Στράτου από τον Παναθηναϊκό, θέλω να πω ότι αυτή ήταν δρομολογημένη ήδη από τον Δεκέμβριο: μετά την ουσιαστική εμπλοκή του Τζίγκερ στη Σούπερ Λίγκα και την ΕΠΟ, ο αντιπρόεδρος δεν είχε αντικείμενο –το να κάνει τον δικηγόρο του ΠΑΟ στον αθλητικό δικαστή για την κλάση του είναι λίγο. Ο δε Τζίγκερ ενημέρωσε τον Βγενόπουλο, τον Γιαννακόπουλο και τον Πατέρα ότι το κομμάτι «Σούπερ Λίγκα και ΕΠΟ» θα το κρατήσει ο ίδιος και του χρόνου και θα ασχοληθεί, μάλιστα, περισσότερο. Δεν ξέρω αν αυτοί χάρηκαν. Για τον Γκαγκάτση είμαι σίγουρος, για τον δε Κόκκαλη δεν το συζητάω καν…