Αν δεν λέγεται αυτό κοροϊδία…

Eνα ακόμα δείγμα της κατάπτωσης, της απαξίωσης και της παραγοντικής υπογεννητικότητας που πλήττει τον μπασκετικό Ηρακλή.

Η αφορμή δίνεται μέσα από διαδικασίες –δυστυχώς– για… γέλια, που δεν καταδεικνύουν ομάδα με ιστορία αλλά ομάδα μικρής εμβέλειας, με συστατικά την προχειρότητα που ενόχλησε ακόμα και τους πιο ρομαντικούς. Και στον Ηρακλή υπάρχουν αρκετοί από αυτούς που αγανάκτησαν με την κατάντια του Eρασιτέχνη και την παρουσία όσων λυμαίνονται ως ανησυχούντες την ομάδα μπάσκετ.

Φτάνουν σε σημείο απύθμενου αυτοεξευτελισμού –που άλλωστε αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά τους– και εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν ξεπεσμένοι αριστοκράτες.

Δεν γνωρίζουν γιατί, αλλά αποκλείουν το ενδεχόμενο να συγχωνευτούν είτε με το Πανόραμα είτε μια οποιαδήποτε άλλη ομάδα για να ανέβουν στην Α1, γιατί επιμένουν ότι μπορούν μόνοι τους. Δεν ξέρουν το πώς και αποδείχθηκε, εδώ και δύο χρόνια, ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν.

Πέρα από το γελοίο της διαδικασίας ψηφοφορίας στην πρόσφατη γενική συνέλευση, όταν τα μέλη του Ερασιτέχνη μαζεύτηκαν για να ψηφίσουν υπέρ ή κατά των συζητήσεων περί συγχώνευσης, διαπιστώθηκε ότι οι 72 ψήφοι (καμιά 30αριά ψήφισαν κατά) δεν έφτασαν και θα πρέπει να αποφασίσει ο «ερασιτέχνης», όταν με το καλό αναδείξει νέα διοίκηση. Επρεπε να ψηφίσουν υπέρ τα τρία τέταρτα του σώματος της γενικής συνέλευσης.

Κανείς δεν χρωστά στον Ηρακλή. Μόνοι υπεύθυνοι είναι οι καρεκλοκένταυροι, που επιμένουν να κατέχουν πόστα στον σύλλογο.

Μη νομίζετε ότι ο Ηρακλής θα εξαργυρώσει το μεγάλο όνομά του με την άνοδο στην Α1, ούτε αυτό μπορεί να το καταφέρει όπως αποδεικνύεται ούτε βέβαια μπορεί να το αποκτήσει ετσιθελικά, Δεν του το χρωστούν. Πρέπει να το κατακτήσει.
Απέχει πολύ η ομάδα μπάσκετ από την άνοδο. Απέχει ακόμα περισσότερο από το να γίνει ομάδα της Α1.

Το κακό είναι πως λέτε, χρόνια τώρα, ότι απευθύνεστε σε ανθρώπους –εκτός Ηρακλή– για να τους προσεγγίσετε και να στηρίξουν οικονομικά, αλλά επειδή οι ίδιοι έχετε απαξιώσει την ομάδα, δεν εισχωρεί κανείς άλλος εκτός από ίδια πρόσωπα ή άτομα του χεριού σας, που δεν έχουν δυνατότητες να την ανεβάσουν ή να την κάνουν να λειτουργήσει ως ομάδα.
Κι αν βρέθηκαν κάποιοι –μπράβο για το κουράγιο τους– να κάνουν τους «κομάντο» και κάνας δύο ακόμα να βάλουν μερικές χιλιάδες ευρώ και να ζήσουν παίκτες και προπονητές, όπως καταλάβατε αυτό δεν φτάνει για να εξακολουθείτε όλοι εσείς, οι προύχοντες του «ερασιτέχνη», οι νυν και οι επόμενοι, να λέτε ότι βοηθάτε. Πάψτε να υπόσχεστε όσα δεν μπορείτε να καταφέρετε.