Η πίεση της τέταρτης ήττας

Εάν πάρεις τον Σγούρο και του δώσεις ένα ακορντεόν, μπορεί να παίξει καλά. Μπορεί να παίξει φοβερά. Πάντως, ακορντεόν θα παίξει. Για να τον κρίνεις θα πρέπει να του δώσεις πιάνο. Ωρες μετά την παρουσίαση του Ερνέστο Βαλβέρδε, και επειδή οι ξένοι προπονητές έχουν αυτή την άθλια συνήθεια να απαιτούν τις αποζημιώσεις τους, στον Ολυμπιακό πρέπει να σκεφτούν τι δίνουν στον Ισπανό για να ξέρουν τι μπορούν να απαιτήσουν.

Χονδρικά ο Ολυμπιακός περιμένει από τον Βαλβέρδε αποτελέσματα και ποιότητα στο παιχνίδι του. Αποτελέσματα είχε και τη σεζόν που τελείωσε. Εστω κι αν χρειάστηκε να πάρει τους τρεις βαθμούς του ματς με την Καλαμαριά με ένσταση, ο Ολυμπιακός πήρε το Κύπελλο αποκλείοντας τον Παναθηναϊκό με τέσσερα γκολ και προκρίθηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ παίζοντας σε δύσκολο όμιλο. Η έλλειψη στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν στα βδομαδιάτικα ματς. Στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος εναντίον των μικρομεσαίων αντιπάλων, που ο Ολυμπιακός βόγκαγε για να τους καθαρίσει. Στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός πέρυσι δεν μπορούσε να επιβάλει την ανωτερότητά του. Οπότε οι λογικές απαιτήσεις του Ολυμπιακού από τον Βαλβέρδε είναι να έχει τα ίδια με τα περσινά αποτελέσματα, αλλά με την ομάδα να παίζει καλύτερη μπάλα. Εάν οι φιλοδοξίες είναι τόσο προσγειωμένες, κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα θα υπάρξει εάν στον Ολυμπιακό, επειδή πληρώνουν πολλά τον προπονητή, του ζητήσουν να παίξει πιάνο με ένα ακορντεόν.

Η Εσπανιόλ δεν αγόρασε τον Βενετίδη όταν τελείωσε το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την απόκτηση του Ντομί όταν σταμάτησε να τον θέλει η Εσπανιόλ. Είναι και η διαφορά των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός είναι η Λάρισα της Εσπανιόλ. Μιας ομάδας που μόνο η άγνοια μπορεί να κάνει έναν Ελληνα φίλαθλο να την υποτιμήσει, μια και είναι η έκτη πιο επιτυχημένη ομάδα της Ισπανίας, με υπερδιπλάσιο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό. Είναι μια ομάδα που έπαιξε στον τελικό του ΟΥΕΦΑ, όνειρο απατηλό για κάθε ελληνικό σύλλογο. Το συμπέρασμα είναι ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει από τώρα να σκέφτεται το κόστος της αποζημίωσης του Βαλβέρδε, αν του ζητήσει να κάνει μια συνταγή χωρίς να υπάρχουν τα υλικά. Μπορεί, όμως, να του ζητήσει κάτι άλλο. Να φτιάξει τα υλικά για τη συνταγή. Να δημιουργήσει δηλαδή παίκτες, να ποντάρει στον Κατσικογιάννη, τον Ματσούκα, τον Μήτρογλου, δημιουργώντας παίκτες και ποδοσφαιρική υπεραξία. Μόνο που για να γίνει αυτό, ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει το ρίσκο.

Το ρίσκο είναι η επάρατη τρίτη αποτυχία. Σύμφωνα με τον κανόνα, η πρώτη στον Ολυμπιακό συγχωρείται, στη δεύτερη τρίζει η καρέκλα και στην τρίτη έρχεται ο Λεμονής. Για να κάνει την υπέρβαση με τον Βαλβέρδε, ο Ολυμπιακός πρέπει να διακινδυνεύσει και την τέταρτη αποτυχία. Είναι έτοιμος; Για την ώρα δεν υπάρχει σημάδι να το δείχνει, αλλά εάν θέλει να αποκτήσει ομάδα κοντσέρτου και όχι επαρχιακής πλατείας, ο Κόκκαλης θα πρέπει να αντέξει στην πίεση της τέταρτης ήττας.


Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος στην εμφάνιση του Παύλου Γιαννακόπουλου που επισήμανε ο αναγνώστης Β.Δ. είναι η ομοιότητά του με τον Ντέμιαν στην «Προφητεία». Ετσι όλα εξηγούνται, ότι ο Παύλος δεν έχει αλλάξει στα χρόνια που τον θυμόμαστε, ότι η ζώνη τελικά μπορεί να μην είναι ζώνη και ότι η πολυμετοχικότητα στον Παναθηναϊκό είναι η μάχη του καλού με το κακό. Τώρα, αν πριν μοιράσουνε τις μετοχές ο Αντρέ του επιτεθεί, ο Πατέρας τον μαχαιρώσει στην πλάτη και ο Τζίγκερ εμφανιστεί στον ρόλο του Χριστού, η προφητεία θα έχει εκπληρωθεί και η θυσία του Γιώργου Στράτου δεν θα έχει πάει επί ματαίω.

Μια άλλη παρατήρηση αφορά τον Νίκο Πατέρα. Εγκυροι φυσιογνωμιστές συμπέραναν ότι πρόκειται για υβρίδιο του «Προέδρου του Βουνού», Στέφανου Μαματζή, και του Μάκη Ψωμιάδη. Από τον πρόεδρο έχει πάρει το μούσι και το χαμόγελο και από τον Μάκαρο το μέγεθος του πούρου, το ανοιχτό πουκάμισο και τις μεγαλοπρεπείς εμφανίσεις στο «Da Capo».

Εδώ να προσθέσω ότι στο ποδόσφαιρο κανένας δεν γερνάει. Προχθές το μεσημέρι στην καφετέρια δεξιά από το λόμπι στην είσοδο του «Χίλτον» βιαστικός πέρναγε ο Γιώργος Σαλονίκης, ενώ ύστερα από μερικά λεπτά με μεγαλοπρεπές αργό βήμα διέσχισε το λόμπι ο ίδιος ο «Πρόεδρος του Βουνού», σε μία από τις επισκέψεις του στην Αθήνα κατευθείαν από το Μητρούσι Σερρών. Ο πρόεδρος ουδόλως ενδιαφέρθηκε να συζητήσει για την ΑΕΚ, ενώ αναφέρθηκε ενθουσιασμένος στην άνοδο του Πανσερραϊκού. Η παρουσία, όμως, του Στέφανου Μαματζή στην Αθήνα θα έχει ευεργετική επίδραση στην αγορά σότου, που τις τελευταίες μέρες πέφτει άφθονο στην αγορά, ιδιαίτερα με τις φήμες των πωλήσεων πακέτων μετοχών της ΑΕΚ.

Στη μονομαχία, πάντως, της διαπραγμάτευσης μέσω Τύπου του Σίλβα Κλέιτον ανάμεσα στον Κώστα Πηλαδάκη και τη διοίκηση της ΑΕΚ, νομίζω ότι ο πρώτος τής πήρε το σκαλπ. Οχι στα χρήματα, αλλά στην επικοινωνιακή ζημιά. Τώρα προσέξτε πώς γίνεται το κόλπο. Μόνο που για να γίνει χρειάζονται δύο στοιχεία. Πρώτον, η μία πλευρά να διαπραγματεύεται μέσω του Τύπου και, δεύτερον, η άλλη πλευρά να έχει έναν Μπότο.

Το βασικό κόλπο είναι να διατηρείται η διαπραγμάτευση ζωντανή για μεγάλο χρόνο. Με τη διαπραγμάτευση ανοιχτή και με τα ρεπορτάζ να μη θέλουν να κάψουν μια νέα μεταγραφή, το φούσκωμα της αξίας του παίκτη πάει σύννεφο. Αν είναι καλός παίκτης την πρώτη μέρα, τη δεύτερη γίνεται από τους καλύτερους του ελληνικού πρωταθλήματος και την τρίτη στόχος των μεγάλων ομάδων. Επειτα από 15 μέρες, με τις καθημερινές προσθέσεις στο ρεπορτάζ ο Κλέιτον έχει γίνει ο «Πελές του Κάμπου», ο ηγέτης της Λάρισας και ο διακαής πόθος του νέου προπονητή της ΑΕΚ, που τον έχει σαν παιδί του, ενώ ο Βραζιλιάνος θέλει να δουλέψει ξανά μαζί του. Εν τω μεταξύ, η τιμή ανεβαίνει. Ακριβώς πριν η διαπραγμάτευση χαλάσει, η μεταγραφή από τη Λάρισα θα στοίχιζε 1,9 εκατομμύριο ευρώ με τους φόρους και μαζί με τα 400 χιλιάρικα που θα στοίχιζε το ετήσιο συμβόλαιο του παίκτη, τα τρία χρόνια πήγαιναν 3,1 εκατ. ευρώ. Χωρίς να υπολογιστούν τα οικονομικά ανταλλάγματα. Μέτοχος, λοιπόν, της ΑΕΚ έπειτα από το σταμάτημα της διαπραγμάτευσης έλεγε ότι έπεσε γονατιστός στο πάτωμα και ευχαρίστησε τον Κύριο που δεν έκλεισε η συμφωνία, που θα στοίχιζε όσο ένα συμβόλαιο ελεύθερου παίκτη πάνω από εκατομμύριο.

Πίσω, όμως, από κάθε μεταγραφικό μεγαλείο κρύβεται και ένας μεγάλος μάνατζερ. Στην περίπτωση του Κλέιτον ο Μπότος, που κράτησε τη διαπραγμάτευση ζωντανή, απαγορεύοντας στον παίκτη να υπογράψει. Στην περίπτωση του Παπασταθόπουλου, ένας άλλος μεγάλος μάνατζερ, που προς στιγμήν έμοιαζε να τον απορροφά μία ομάδα. Οσο ο Νίκος Λυράκης ήταν γενικός αρχηγός της Λάρισας, για να διαβάσεις όνομα αγγλικής ομάδας σε μεταγραφή έπρεπε να ανοίξεις τις σελίδες με τα διεθνή στην εφημερίδα. Με το που ασχολήθηκε, όμως, με τη μεταγραφή του Παπασταθόπουλου, να η Γουίγκαν να σκέφτεται να δώσει έξι εκατομμύρια ευρώ, να η Γουέστ Χαμ να σκέφτεται να μπει στον πλειστηριασμό. Επαναλαμβάνω ότι το θέμα είναι να κρατάς τη διαπραγμάτευση ζωντανή και, κυρίως, να μην ξεκινάς από ψηλά. Διότι μετά θα πρέπει να το ξεφτιλίσεις το θέμα για να κρατήσεις το ενδιαφέρον του ρεπορτάζ.

Κοιτάξτε, για παράδειγμα, τι έγινε με τον Πάρντο του Ηρακλή. Τη δεύτερη μέρα το ρεπορτάζ ανέφερε ότι υπήρχε ενδιαφέρον της Κορούνια. Την τρίτη τι να γράψει; Οτι ενδιαφέρεται η Μπάγερν; Και την τέταρτη ποιος ενδιαφέρεται; Η Ρεάλ; Οπότε χθες γράφτηκε ότι αν δεν πουληθεί ο Πάρντο, μεταγραφές δεν γίνονται και γυρίσαμε στο μία η άλλη.

Η μεταγραφή, πάντως, που πιστεύω περισσότερο ότι ο παίκτης αξίζει τα λεφτά του είναι του Τόζερ. Στα 23 του και με την μπάλα που ξέρει, ο Τόζερ με 1,3 εκατ. ευρώ είναι ευκαιρία. Απλώς το ότι πωλείται οφείλεται σε δύο συγκυρίες. Πρώτον, ότι η ΑΕΚ έχει τον Ριβάλντο και δύο παίκτες που να περνάει η μπάλα από το πόδι τους δεν χωράνε στην ίδια ομάδα. Δεύτερον, ότι ο Τόζερ δεν είναι ο παίκτης που γουστάρουν οι Ελληνες προπονητές. Παραείναι αριστοκράτης τύπου Τσιάρτα και οι Ελληνες προπονητές γουστάρουν τα χαφ που κόβουν και όχι τα χαφ που κάνουν παιχνίδι. Το γεγονός φάνηκε από το ότι ο Δώνης δεν ζήτησε να κρατήσει τον Τόζερ.


Kάθε, όμως, δημοσιογράφος που λάτρεψε μια συζήτηση η οποία μπορεί να ξεκινήσει από το γήπεδο του Βοτανικού και να καταλήξει στο Πομπιντού οφείλει να ζητήσει την παραμονή του Γιώργου Στράτου στον Παναθηναϊκό. Δεν θέλω να πιστέψω ότι στον νέο Παναθηναϊκό θα ακολουθηθούν μαοϊκές μέθοδοι για να διώχνεται όποιος μικρός ήταν άλλη ομάδα. Μπορεί ο Στράτος μικρός να ήταν «Οriginal», αλλά δεν έχει βγει φωτογραφία με φανέλα του Ολυμπιακού. Πράγμα που δεν μπορεί να πει κάποιος για άλλους που έρχονται. Θεέ μου, συγχώρα με, μη λέω ονόματα, μέρες που εμφανίστηκε και ο Ντέμιαν της «Προφητείας»…