Κάτι παραπάνω από το 1-1

χθες δόθηκε απάντηση σε μια βασική απορία. Απορία που έμενε αναπάντητη από την αρχή της σεζόν. Για να το πούμε καλύτερα, κάθε φορά που οι Πειραιώτες έπαιζαν με τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και στις περιόδους φόρμας των «ερυθρολεύκων» και ντεφορμαρίσματος των «πρασίνων», κανείς δεν ήταν σίγουρος ότι στη μεταξύ τους αναμέτρηση το ροζ φύλλο θα κατέληγε στην ομάδα του Γιαννάκη. Ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά με 4-0. Ο Ολυμπιακός χθες δεν μείωσε απλώς σε 4-1. Δεν ισοφάρισε απλώς τη σειρά των τελικών...

Χθες ο Ολυμπιακός φάνηκε να λειτουργεί καλύτερα ως ομάδα από τον αντίπαλό του. Δεν είναι μόνο η διαφορά στα δύο πρώτα ματς που βγάζει νικητή τον Ολυμπιακό -σε μια άτυπη βαθμολογία των δύο τελευταίων αγώνων-, είναι και η εικόνα της ομάδας. Με σαφή προσανατολισμό, σχέδιο, ρόλους (σωστά εφαρμοσμένους) και συγκέντρωση 100% στο παχνίδι. Σχέδιο είχε και ο Παναθηναϊκός. Το ίδιο που εφάρμοσε με επιτυχία στον τελικό του Κυπέλλου, το ίδιο που τον έβγαλε εντελώς εκτός ρυθμού χθες. Μονοδιάστατος και άστοχος, ήταν καταδικασμένος σε αποτυχία. Κι αν ο Ολυμπιακός είχε μεγαλύτερη συγκέντρωση στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του, η διαφορά θα είχε ξεφύγει από νωρίς.

Αυτό που έλειπε από τον Παναθηναϊκό ήταν η εναλλακτική λύση. Οταν ο παροπλισμένος, καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν, Ζίζιτς αποτέλεσε την πιο αξιόπιστη λύση κάτω από το καλάθι όταν μπήκε στο παρκέ, σημαίνει ότι κάτι έκαναν οι «πράσινοι» λάθος ή μάλλον κάτι δεν έκαναν καθόλου. Και μην ακούσω για την υπεροπλία των αντίπαλων ψηλών. Ο Μπουρούσης έπαιζε τραυματισμένος, ο Σχορτσιανίτης ακόμα δεν μπορεί να παίξει μεγάλο χρονικό διάστημα και ο Τσακαλίδης ζητούσε αλλαγές λόγω κούρασης. Αντιθέτως, αυτό που έλειπε από τον Ολυμπιακό στο πρώτο ματς έκανε την εμφάνισή του χθες στο ΣΕΦ. Οι πόντοι των Γκριρ, Βασιλόπουλου, Πρίντεζη ήταν αυτοί που έκαναν τη νίκη του Ολυμπιακού να μοιάζει με περίπατο. Αν υπήρχαν στον ίδιο βαθμό και στο ΟΑΚΑ, μπορεί περίπατο να μην είχε κάνει, αλλά σίγουρα θα είχε από χθες στο χέρι του το 2-0.

Ο Παναθηναϊκός, για να μη βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, πρέπει να κοιτάξει να βρει την εναλλακτική λύση... Νο2. Στο πρώτο ματς η απάντηση στη μείωση του σκορ ήρθε από το τρίποντο, πότε με τον Τσαρτσαρή πότε με τον Γιασικεβίτσιους. Χθες η απάντηση αυτή δεν ήρθε ποτέ και όσο προχωράει η σειρά τόσο σκληραίνουν τα χέρια και βαραίνει η μπάλα. Το τρίποντο είναι η συνταγή της χρονιάς για τους «πράσινους», κινδυνεύει όμως να χαρακτηριστεί και συνταγή της αποτυχίας. Ηδη στο πρώτο ραντεβού (Ευρωλίγκα) η μέθοδος απέτυχε...

Ο Ολυμπιακός, για να κάνει το μπρέικ και να αποκτήσει προβάδισμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, πρέπει να ακολουθήσει το «φορμάτ» του χθεσινού ματς και να προσπαθήσει να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Οχι ότι δεν μπορεί ο χθεσινός Ολυμπιακός να νικήσει και στο ΟΑΚΑ τον Παναθηναϊκό. Αμφιβάλλω αν ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ βρει απέναντί του τον ίδιο Παναθηναϊκό...

ΥΓ.: Επειδή ο αθλητισμός είναι το ιδανικότερο πεδίο δόξας για πρωταγωνιστές και το ιδανικότερο σκηνικό για την αποτύπωση ανεξίτηλων στιγμών, ρίχτε ξανά και ξανά μια ματιά στην πάσα που κάνει ο Τεόντοσιτς στον Μπουρούση. Τέτοια πάσα από πιτσιρικά σε τελικό και, μάλιστα, απέναντι σε μια από τις καλύτερες άμυνες, δείχνει θράσος, οργανωτική ικανότητα, αθλητικά προσόντα, αίσθηση του παρκέ. Δείχνει ότι, αν ο Σέρβος μεγαλώσει παίζοντας σε τόσο υψηλό επίπεδο, έχει πολλά να δείξει και να προσφέρει.