Αυτοθυσία και μάτια που γυάλιζαν

Ο Ολυμπιακός κέρδισε έναν τελικό με τρόπο σχεδόν ισοπεδωτικό και έχασε έναν στον πόντο. Τα σημεία βγάζουν αυτόν στον... αφρό και όχι τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Αν, όμως, ο παράγων έδρα μπορεί να αλλάξει μια ομάδα τόσο καταλυτικά όσο τους «πράσινους», κανένας δεν δικαιούται να χρίσει αυτή τη στιγμή φαβορί τον Ολυμπιακό.

Αλλά και πώς να αγνοήσει ο ουδέτερος παρατηρητής τη χθεσινή του παράσταση; Τα μάτια των παικτών του γυάλιζαν από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο. Στην άμυνα του α' ημιχρόνου ο Ολυμπιακός έμοιαζε να παίζει με έξι εναντίον πέντε. Οι βουτιές αυτοθυσίας στο παρκέ πέρασαν στην ημερήσια διάταξη, οι δε παίκτες-κλειδιά έπιασαν ζηλευτή απόδοση: Βασιλόπουλος, Γκριρ, Γουντς, Πρίντεζης, Τεόντοσιτς. Η προθυμία των τραυματισμένων Μπουρούση, Τσακαλίδη ακούστηκε σαν ηχηρό μήνυμα: «Τώρα ή ποτέ». Σε περίπτωση ήττας το αύριο του Ολυμπιακού θα ισοδυναμούσε με καταστροφή. Χθες οι Πειραιώτες φάνηκαν να θέλουν τον τίτλο πολύ περισσότερο από τον χορτασμένο αντίπαλό τους.
Tην πλάστιγγα έγειραν οι επιδόσεις του Ολυμπιακού στο χαμαλίκι και, κυρίως, η διάρκεια, μόνιμη επωδός άλλωστε του Παναγιώτη Γιαννάκη. Σαράντα λεπτά μεγαλειώδους απόδοσης με θεαματικά ξεσπάσματα, χωρίς καμία «κοιλιά», χωρίς σκαμπανεβάσματα, χωρίς σπασμωδικές αντιδράσεις στα όποια δύσκολα. Το μεγαλύτερο σερί του Παναθηναϊκού ήταν 0-6, με δύο τρίποντα των Διαμαντίδη και Γιασικεβίτσιους στο 44-28. Ποτέ άλλοτε δεν πέτυχαν οι φιλοξενούμενοι δύο συνεχόμενα αναπάντητα καλάθια!

Ο Ολυμπιακός, αντίθετα, πέτυχε ένα σερί 8-0 που τον έκανε αφεντικό του αγώνα στην αρχή, ένα 7-0 προς το τέλος όταν ένιωσε υποψία απειλής (στο 61-51) και έβρισκε βροντερές απαντήσεις κάθε φορά που κάποιος Γιασικεβίτσιους ή Ζίζιτς πάσχιζε να δώσει σύνθημα αντεπίθεσης. Τα τρίποντα των Βασιλόπουλου, Γκριρ, Γουντς, Τεόντοσιτς στο β' ημίχρονο ξεσήκωναν εκ νέου την κερκίδα και αποθάρρυναν τον αντίπαλο. Σπάνια βλέπει κανείς τον Παναθηναϊκό νικημένο σε τέτοιο βαθμό.

Το «τριφύλλι» εμφανίστηκε στο Φάληρο με τη χαλαρότητα της ομάδας που ποντάρει στο επόμενο ματς. Μηδενικός βαθμός ετοιμότητας, χαμηλό ηθικό, παίκτες που υστέρησαν, προπονητές που παρέλειψαν να παρουσιάσουν εκπλήξεις. Τόσο βέβαιη θεωρεί τη διπλή νίκη στο ΟΑΚΑ; Η εικόνα του σαββατιάτικου τελικού δεν αφήνει δα και περιθώριο για σιγουριά. Οι τελικοί έχουν πολύ ψωμί ακόμα. Πολύ, ζεστό και αφράτο.

Με το Μαρούσι το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: στέρεψαν τα κοσμητικά επίθετα! Ενα βήμα ακόμα και θα έχει πετύχει τη σημαντικότερη υπέρβαση των τελευταίων χρόνων στην Α1. Θα δικαιούται μάλιστα να αισθάνεται αδικημένο από την 3η θέση, μια που άγγιξε το θαύμα της πρόκρισης στους τελικούς. Αλήθεια, τι σχέση έχει ο χθεσινός Ολυμπιακός με την ομάδα-φάντασμα που χρειάστηκε... πλατύ χαμόγελο της τυφλής θεάς για να αποκλείσει το Μαρούσι;

O Πανιώνιος, πάλι, πάει να γίνει ο «ιδανικός αυτόχειρας» της χρονιάς. Καμία άλλη ομάδα δεν άφησε να της ξεγλιστρήσουν τόσες νίκες μέσα από τα χέρια. Καμία άλλη δεν έχασε τόσες φορές διψήφιο προβάδισμα. Χωρίς να θέλω να γίνω κακός, αναγκάζομαι να καταγράψω το συμπέρασμα που αβίαστα μοιάζει να προκύπτει: καμία άλλη ομάδα δεν άξιζε φέτος έναν προπονητή καλύτερο απ' αυτόν που είχε. Αν ο Νέναντ Μάρκοβιτς έμοιαζε με άγριο λύκο τον καιρό που έπαιζε μπάσκετ, τώρα θυμίζει περισσότερο άκακο κι ακίνδυνο αρνάκι.