Ο επιμένων (καμιά φορά) νικά...

Του Πάνου Παναγιωτόπουλου

Στις πρώτες μέρες του στον Ολυμπιακό ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον μόνιμο πρωταθλητή. Τότε έπαιζε το τελευταίο χαρτί του στην υπόθεση «πρώτη θέση» στην κανονική περίοδο. Επέλεξε να αφήσει ελεύθερα τα τρίποντα και να κλείσει την άμυνά του μέσα στη ρακέτα, έκανε πάρτι ο Ουίνστον με 7/8, είχε συνολικά ο Παναθηναϊκός 16/33 τρίποντα, τον νίκησε 82-64!

Τον Μάρτιο τον βρήκε αντίπαλο στον τελικό του Κυπέλλου. Το ίδιο κόλπο στην άμυνα, η ίδια «πράσινη» ευστοχία στα τρίποντα, το ίδιο –αν και όχι αντίστοιχα άνετο– αποτέλεσμα. Νίκη του Παναθηναϊκού! Μέσες άκρες το ίδιο έργο είδαμε και στον πρώτο τελικό, άσχετα αν η νευρικότητα των πρωταθλητών δεν «τιμώρησε» παρά με μόλις 10/22 τρίποντα τον Ολυμπιακό. Τον νίκησε όμως πάλι, για τρίτη φορά επί ημερών Γιαννάκη και τέταρτη στη χρονιά.

Θα περίμενε κάποιος από τον «δράκο» να απογοητευτεί από την επαναλαμβανόμενη σύμπτωση και να ψάξει άλλο δρόμο για το ροζ φύλλο αγώνα. Αυτός όμως επέμενε, έστησε και πάλι την ομάδα του στη λογική «κλείνουμε τη ρακέτα κι ας βρουν ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια» και έφτιαξε τον τίτλο. Ο επιμένων νικά. Εμφατικά μάλιστα, με διαφορά 16 πόντων (71-55)...

Βοήθησε βέβαια και ο Παναθηναϊκός στο έργο που είδαμε στο ΣΕΦ. Εγιναν ελεύθερα σουτ, αλλά ήταν κατά κανόνα άστοχα. Η χθεσινή επίδοσή του (8/28) ήταν αυτή που τον ανάγκασε να κυνηγάει συνεχώς διψήφιες διαφορές και ποτέ να μην τις μειώνει σε επίπεδα ντέρμπι. Η έκλαμψη του Γιασικεβίτσιους και κάποια σερί καλάθια του Ζίζιτς ασφαλώς και δεν φτάνουν για να νικήσεις ένα μεγάλο αντίπαλο.

Είπαμε τι δεν έκανε ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν είπαμε τι έκανε (εκτός από τον... σταυρό του στα ελεύθερα τρίποντα) ο Ολυμπιακός. Είχε δεύτερο σκόρερ πίσω από τον Γκριρ για να ξεκουράσει τον Αμερικανό στις σύνθετες άμυνες του Ομπράντοβιτς (Βασιλόπουλο), είχε ισορροπία στις επιθέσεις του με επτά παίκτες να έχουν +5 πόντους (μόλις πέντε «απέναντι»), είχε πολλούς δευτεραγωνιστές, που εκτός από το κομμάτι τους σε μία δύο φάσεις στην επίθεση, έδωσαν πολύτιμες λύσεις στη βρόμικη δουλειά. Κάποια επιθετικά ριμπάουντ του Πρίντεζη, κάποιες ασίστ του Τεόντοσιτς και του Μπλάκνεϊ, κάποιες καλές άμυνες του Τσακαλίδη, ζύγισαν περισσότερο από την περιστασιακή επαφή τους με το καλάθι.

Ο Ομπράντοβιτς όχι μόνο δεν βρήκε αντίστοιχες λύσεις από τους δικούς του ρολίστες, αλλά είδε και δύο πρωταγωνιστές του, τους Μπατίστ και Τσαρτσαρή, να μη βοηθούν στο ελάχιστο. Ολα αυτά οδήγησαν στην απίστευτη (όσον αφορά την ευκολία της και τη διαφορά στο σκορ) νίκη του Ολυμπιακού. Είναι όμως τόσο δύσκολο να επαναληφθούν –μαζεμένα– στη συνέχεια της σειράς. Θα επιμείνει λοιπόν στα ελεύθερα «πράσινα» τρίποντα ο Γιαννάκης;