Θέλει εχθρό εκ των έσω

Πριν από τέσσερα χρόνια τα στελέχη της διαφημιστικής καμπάνιας της Vodafone σταύρωναν τα δάχτυλά τους για το τι θα γινόταν στην Πορτογαλία. Οι περισσότεροι θα ήταν ικανοποιημένοι με αυτό που περίμενε κάθε λογικός άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Δύο αξιοπρεπείς ήττες από την Ισπανία και την Πορτογαλία, ένα καλό αποτέλεσμα με την αδιάφορη πιθανότατα Ρωσία και πάμε σπίτι με το κεφάλι ψηλά. Τελικά ευρώ προς ευρώ η καμπάνια της Vodafone αποδείχτηκε η πιο επιτυχημένη στην ιστορία της διαφήμισης. Σήμερα κανένας δεν σταυρώνει τα δάχτυλα. Οχι επειδή δεν ανησυχεί για το τι θα γίνει στην Αυστρία, αλλά γιατί η αγωνία θα έμοιαζε αμφισβήτηση στους πρωταθλητές της Ευρώπης. «Αμφισβήτηση», η λέξη που είναι σαν το «κακό σπυρί» και τον «εξαποδώ». Φοβίες που προσπαθούμε να ξορκίσουμε αποφεύγοντας να πούμε ακόμα και το όνομά τους.

Ο βετεράνος της Πορτογαλίας σήκωσε τους ώμους. Η ερώτηση ήταν αν η δίψα για διάκριση του 2004 υπάρχει ακόμα στους παίκτες της Εθνικής. «Εγώ θέλω πολύ να επαναλάβουμε την εμφάνιση της Πορτογαλίας, αλλά τα άλλα παιδιά, το κάθε ένα ξέρει για την πάρτη του…», είπε και επανέλαβε την κίνηση με τους ώμους. Αυτά κατ' ιδίαν. Γιατί δημόσια, από τον Ρεχάγκελ μέχρι τους παίκτες και τον τελευταίο Ελληνα φίλαθλο, η αμφιβολία είναι μία απαγορευμένη λέξη. Κάτι σαν τον «εξαποδώ» και το «κακό σπυρί». Μόνο που οι λέξεις περιγράφουν, αλλά δεν κάνουν τα γεγονότα και μέρες πριν από την έναρξη του Euro στην Αυστρία η Εθνική Ελλάδας ψάχνει απεγνωσμένα αυτό που η επιτυχία στην Πορτογαλία τής στέρησε. Τους ανθρώπους που θα την αμφισβητήσουν ώστε να γίνουν ο εχθρός που θα τους ενώσει. Εναν Γιώργο Γεωργίου, που κερδίζοντας οι παίκτες θα του δείχνουν πόσο λάθος ήταν.

Το «τι θα λένε τώρα οι καριόληδες που πριν έλεγαν» είναι κόλλημα κάθε Ελληνα. Αν προσέξετε τις συζητήσεις, στην Ελλάδα περισσότερο από το να επιχειρηματολογούμε γιατί έχουμε δίκιο, αγωνιζόμαστε να βγάλουμε τον άλλο να έχει άδικο. Ορισμένες φορές το κόλλημα φτάνει στην ψύχωση. Πάντα πρέπει να υπάρχουν «αυτοί» που έλεγαν, «αυτοί» που σαν Κασσάνδρες μάντευαν, «αυτοί» που αμφισβητούσαν. Η ειρωνεία, λοιπόν, είναι ότι ενώ οι «αυτοί» είναι απαραίτητοι, η επιτυχία της Πορτογαλίας απαύτωσε κάθε ένα που θα είχε διάθεση να αμφισβητήσει την Εθνική. Χάνει από την Ουγγαρία; Γούρι. Τραυματίζεται ο Καραγκούνης; Και πάλι γούρι. Αμφισβήτηση καθόλου. Λόγοι για τους παίκτες να ντουμανιάζουν δωμάτια για να υπόσχονται πόσο θα διαψεύσουν τους αμφισβητίες στο γήπεδο, ούτε ένας. Ακόμα και ο Γερμανός δεν βρίσκει ένα δημοσιογράφο να τον προγκήξει για να τσακωθεί. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, σε μια Εθνική που δέθηκε από την αμφισβήτηση χρειάζεται ένας εσωτερικός εχθρός. Επειγόντως.


Ενα κοινό του Ντούσαν Μπάγεβιτς με τον Γιώργο Δώνη είναι ότι και οι δύο εμπιστεύονται αυτούς που ξέρουν. Είτε αυτοί είναι μέλη του προπονητικού τιμ είτε είναι παίκτες της προηγούμενης ομάδας τους. Οταν είχε πάει στον Ολυμπιακό ο Μπάγεβιτς, εκτός από τον Μπουρουτζίκα και την Αγγελική Αρκάδη είχε ζητήσει από τον Κόκκαλη να πάρει και τον Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς. Τώρα που ο Γιώργος Δώνης πηγαίνει στην ΑΕΚ, εκτός από τον Αγγελίνα και τον Μένταν, έχει βάλει στην πρίζα τη διοίκηση να του πάρει τον Κλέιτον. Εχουν αναφερθεί και τα ονόματα του Ινγκλέσιας και του Βενετίδη.

Το να έχει, πάντως, απαιτήσεις ο προπονητής δείχνει και μια σοβαρότητα. Ο προπονητής που έχει σκοπό να κάνει καριέρα σε μια ομάδα θα ζητήσει και τον βοηθό με τον οποίο νιώθει ασφάλεια και τον παίκτη που εμπιστεύεται για να του καλύψει μια νευραλγική θέση. Ο προπονητής που δεν έχει απαιτήσεις όταν προσλαμβάνεται θα έχει απαιτήσεις όταν απολύεται, στην αποζημίωση.

Τροφή για σκέψη για τον Σωκράτη Κόκκαλη που είχε πει ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν χρειάζεται παρά να παίζει το 4-4-2 και να έχει ένα βοηθό για να έχει κάποιον να παίζει μουλτεζίμ στο τάβλι. Στον Ολυμπιακό μπορεί να λένε σε όποιον πάρει τηλέφωνο ότι «θα πάρουμε καλό προπονητή», αλλά καλός προπονητής με τόσο μίνιμαλ απαιτήσεις δεν υπάρχει.

Οπως και καλός μάνατζερ χωρίς απαιτήσεις για το μέλλον του παίκτη του δεν υπάρχει. Γιατί ο καλός μάνατζερ δεν είναι αυτός που πουλάει έναν παίκτη σε μια ομάδα, παίρνει το ποσοστό του και μετά ασχολείται ξανά έξι μήνες προτού λήξει το συμβόλαιο, αλλά αυτός που στέλνει τον παίκτη στην ομάδα στην οποία η αξία του θα ανέβει. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι αν υπήρχε βραβείο για τέτοιο τύπο μάνατζερ, θα ονομαζόταν «Prix de Botos». Από τον άνθρωπο που πήρε το μανατζεριλίκι και από πάρεργο το μετέτρεψε σε κοινωνική υπηρεσία, τέχνη, λειτούργημα, τον μάνατζερ των μάνατζερ, Κώστα Μπότο.

Μέχρι και επτά τηλέφωνα τη μέρα παίρνει ο Μπότος κάθε ρεπόρτερ του Ολυμπιακού για να τον ρωτήσει «τι γίνεται;». Και όταν η απάντηση είναι: «Τίποτα. Ο πρόεδρος είναι ακόμα στην Αμερική και ο Χρυσικόπουλος ασχολείται με τον Βαλβέρδε», σαν την αδελφή του Μεγαλέξανδρου ο Μπότος βγάζει μια κραυγή απελπισίας. Ο λόγος που ο Μπότος θέλει τον Κλέιτον να πηγαίνει στον Ολυμπιακό δεν είναι οικονομικός, αλλά αγωνιστικός. Πρώτον, γιατί ο Ολυμπιακός έχει ελπίδες να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεύτερον, γιατί «δεκάρια» στον Ολυμπιακό δεν υπάρχουν. Γεγονός που ο Μπότος δεν παραλείπει να το υπενθυμίσει. Οταν είχε βγει στην εκπομπή στον Alpha ο Μπότος, ήταν οι μέρες που ο Μπελούτσι ερχόταν στον Ολυμπιακό. Βλέποντας πολύ μακριά, ο Κώστας είχε πει ότι ο Μπελούτσι δεν είναι «δεκάρι», όπως αρχικά λεγόταν, αλλά αμυντικό χαφ. Οσο για τον Κλέιτον, εκτιμά τον Δώνη, αλλά θα κάνει ό,τι του πει ο Μπότος. Οχι για άλλο λόγο, αλλά όταν έχεις ξεκινήσει από την Καλαμαριά, πας μετά στη Λάρισα και είσαι το πιο hot μεταγραφικό όνομα χωρίς να θυμάται κάποιος δύο φάσεις που έκανες, πάει να πει ότι είσαι στα χέρια ενός γίγαντα και η αλήθεια πρέπει να λάμπει. Αλλο ότι πολλές φορές οι φράσεις των μεγάλων ανδρών «σιδερώνονται» χάνοντας το νόημά τους.

Το περασμένο Σάββατο το Contra αντιμετώπισε τον SuperΣΠΟΡ FM στον τελικό του πρωταθλήματος Τύπου. Ατυχείς συμπτώσεις, όπως το γεγονός ότι το αντιπαθές Contra έβαλε περισσότερα γκολ και μας στέρησε τον τίτλο. Οχι όμως το δικαίωμα στην έκφραση. Σε ένα bootleg βίντεο, που στέλνεται από κινητό σε κινητό με SMS, εμφανίζεται ο μάνατζερ της ομάδας του SuperΣΠΟΡ FM, Δημήτρης Μπαλής, να κάνει δηλώσεις σε άγνωστο ρεπόρτερ. Οταν ο ρεπόρτερ ρωτάει τον Μπαλή για τους λόγους της ήττας, ο Δημήτρης σε μια μοναδική επίδειξη παντρέματος της τεχνολογίας με την πρωκτολαγνεία απαντάει «Φέρε μου δύο κ...τρυπίδες να τις ρυθμίσω». Οχι υπερβολές του τύπου «φέρτε μου μια μάντρα», ούτε χυδαιότητες τύπου «να ξεσκίσω». Ο Δημήτρης στέλνει το δικό του οικολογικό μήνυμα με το «δύο» και την πίστη του στη σημασία της καλή λειτουργίας της εξάτμισης με το «ρυθμίσω».

Στο πλαίσιο της επιμόρφωσης των αναγνωστών, «σιδέρωμα» στη δημοσιογραφική γλώσσα είναι το να πάρεις μια δήλωση τύπου «άσε με, μωρέ, με τους μαλάκες που μας είχαν πρήξει μια εβδομάδα ότι θα μας κερδίσουνε και πήραν από τα τρία το μακρύτερο» και δημοσιογραφικά να μετατραπεί σε «δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τους αντιπάλους και νομίζω ότι τα ερωτήματα της περασμένης εβδομάδας απαντήθηκαν στο γήπεδο». Το «σιδέρωμα», όμως, φωτογραφίας είναι από τα σπανιότερα φαινόμενα.


Χθες μετά τη συνάντηση των τεσσάρων «πράσινων» γιγάντων στην αναμνηστική φωτογραφία η άκρη της ζώνης του Παύλου Γιαννακόπουλου είχε καβαλήσει πάνω από το σακάκι. Σε όλες τις εφημερίδες δημοσιεύθηκε η φωτογραφία «Το παλαμάρι του βαρκάρη». Εκτός της «Πράσινης» και της «Εξέδρας», που -ω του θαύματος- η άκρη της ζώνης του Παύλου είχε εξαφανισθεί. Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση; Θα εξαφανιστεί ο Τουίτι από τη γραβάτα του Θανάση.