Ο Θρασύβουλος και τα περί επαρχίας

Φέτος το ακούμε με αφορμή την επικείμενη άνοδο του Θρασύβουλου στη μεγάλη κατηγορία. Παλιότερα οι αφορμές ήσαν άλλες -η επωδός όμως μόνιμη: «Δεν χρειάζονται τέτοιες ομάδες, αθηναϊκές και χωρίς κόσμο. Το πρωτάθλημα θα αναζωογονηθεί αν ανεβαίνουν -και παραμένουν- ομάδες της επαρχίας που είναι και δημοφιλείς». Ομολογώ ότι ο ισχυρισμός με ξενίζει. Για πολλούς λόγους.

Ο βασικότερος εξ αυτών αφορά μία επισήμανση: θα πρέπει να έχουμε εθιστεί απελπιστικά στην ιδέα ότι είναι δευτερεύουσα παράμετρος η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρακολουθούμε, αν πρυτανεύουν κριτήρια γεωγραφικά ή δημογραφικά. Προσωπικά προτιμώ μια ομάδα που παίζει -ή τουλάχιστον το προσπαθεί- καλή μπάλα, είτε εδρεύει στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Ελλάδας είτε κάτω από την Ακρόπολη, ανεξαρτήτως του μεγέθους της «κοινωνικής βάσης» της. Στο σημείο αυτό καλό είναι να αρθεί η σύγχυση που διακατέχει τους υποστηρικτές του αξιώματος, σύμφωνα με το οποίο «όπου ακούς επαρχιακή ομάδα, να 'σαι σίγουρος ότι καταφθάνουν πλήθη θεατών». Στην εποχή μας -εποχή «του καναπέ»- υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον αριθμό των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την τύχη μιας ομάδας και εκείνων που σπεύδουν να τη δουν αγωνιζόμενη. Σε κοτζάμ Περιστέρι, λέτε να νοιάζονταν φέτος μόνο 2.421 άνθρωποι για τον Ατρόμητο; Αυτός ήταν όμως ο φετινός μέσος όρος εισιτηρίων που κόπηκαν στο γήπεδό του.

Εάν εστιάσουμε, λοιπόν, την προσοχή μας στην παρουσία του κόσμου στις κερκίδες, θα επιβεβαιωθεί το αυτονόητο: όπως σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη κάποιες ομάδες προσελκύουν περισσότερο κόσμο και άλλες λιγότερο, λίγο ή ελάχιστο, το ίδιο συμβαίνει και με τις υπόλοιπες. Η εξίσωση «ομάδες της περιφέρειας = πολύς κόσμος στο γήπεδο» αδυνατεί να αντέξει, όχι σε σοβαρή κριτική, αλλά σε μια απλή παράθεση αριθμητικών δεδομένων. Φέτος οι δύο τελευταίες ομάδες στην προσέλκυση κόσμου ήσαν η Βέροια (1.786 εισιτήρια) και ο Λεβαδειακός (1.736). Αμφότερες περιφερειακές. Αμφότερες νεοφώτιστες -η Βέροια μάλιστα είχε πολλά χρόνια να βρεθεί στην «ελίτ» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κανένας ενθουσιασμός των φίλων τους δεν «καθρεφτίστηκε» στον αριθμό των εισιτηρίων τους. Τέταρτη από το τέλος η Ξάνθη. Τα 3.382 φετινά εισιτήρια του Εργοτέλη συνιστούν επίδοση κατά πολύ κατώτερη εκείνης που είχαν να επιδείξουν οι Κρητικοί προ ολίγων ετών, στην παρθενική τους άνοδο στην Α' Εθνική.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ισχύουν μόνο στο κλεινόν άστυ οι ποικίλοι λόγοι που έχουν «παγώσει» τη σχέση του κόσμου με το γήπεδο -από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής και τις εναλλακτικές μορφές ψυχαγωγίας μέχρι τα οικονομικά. Σε αδρές γραμμές αυτά επενεργούν και στις επαρχιακές πόλεις. Ολα τ' άλλα είναι μύθοι, που τους συντηρούν αναμνήσεις άλλων εποχών. Συμπέρασμα: αφήστε τον Θρασύβουλο να χαρεί την (πιθανότατη) επιτυχία του!