Τα δεδομένα συνωμοτούν υπέρ του ΠΑΟ

H πιο εύκολη πρόβλεψη που μπορεί να κάνει κανείς μετά τις τραγικές εμφανίσεις του Ολυμπιακού εναντίον του Αμαρουσίου είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα επικρατήσει του «αιώνιου» αντιπάλου του στον τελικό του πρωταθλήματος που αρχίζει σήμερα με 3-0...

Ετσι ακριβώς παρουσιάζεται η κατάσταση, παρ' ότι και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο φινάλε μιας χρονιάς, κατά την οποία σε καμία περίπτωση δεν προκάλεσε φόβο και τρόμο στους αντιπάλους του, όπως άλλοτε. Με λίγα λόγια, αν και διέθετε το μεγαλύτερο μπάτζετ και την πολυτελέστερη στελέχωση, δεν κατάφερε να αποδειχθεί αξιόπιστος και αποτελεσματικός και κατά συνέπεια, αν σήμερα προβάλλει ως ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, αυτό οφείλεται περισσότερο στην κάκιστη εικόνα του Ολυμπιακού τον τελευταίο καιρό και λιγότερο στις δικές του ικανότητες.

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες η τελική σειρά των πλέι οφ μπορεί να αποδειχτεί μονομαχία ενός τυφλού με ένα μονόφθαλμο, αλλά αυτό ελάχιστα φαίνεται να απασχολεί όσους είναι στρατευμένοι, είτε με τη μία είτε με την άλλη πλευρά. Γιατί και για τους μεν και για τους δε μοναδικός στόχος είναι ο τίτλος, πράγμα που, εκτός από τις ομάδες, τυφλώνει και τους οπαδούς!

Τι το ασυνήθιστο, θα πείτε ίσως. Ναι, μόνο που αυτή τη φορά οι «αιώνιοι» αντίπαλοι εμφανίζονται αποφασισμένοι να ρίξουν στο πεδίο των εντυπώσεων περισσότερα όπλα από κάθε άλλη φορά, ελπίζοντας ότι έτσι θα αποπροσανατολίσουν, σε σχέση με το έλλειμμα αγωνιστικής πληρότητας που παρουσιάζουν και οι δύο.

Με λίγα λόγια, αυτοί οι τελικοί που έχουμε μπροστά μας αναμένεται να παιχτούν σε τέτοιο κλίμα κακοπιστίας, που ενδέχεται να δυναμιτίσουν, όχι μόνο το πρωτάθλημα, αλλά και αυτή ακόμα την ενότητα του ελληνικού μπάσκετ. Μια πρώτη γεύση του κλίματος που θα επικρατήσει πήραμε στον τελικό του Κυπέλλου και μια δεύτερη στη σύσκεψη που ακολούθησε με αντικείμενο τη διαιτησία...

Και γιατί όλα αυτά, παρακαλώ; Μα γιατί και από τις δύο πλευρές οι σημαντικές επενδύσεις έφτασαν στα όριά τους. Και, επίσης, γιατί η αντικατάσταση του Πίνι Γκέρσον από τον (και) προπονητή της Εθνικής, Παναγιώτη Γιαννάκη, λειτούργησε σαν σπίθα που απειλεί να βάλει φωτιά παντού. Με πιθανότερο θύμα την Εθνική ομάδα.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στα δεδομένα της «αιώνιας» αναμέτρησης για να δούμε ένα ένα τα «υπέρ» και τα «κατά»:
• Ο Παναθηναϊκός (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες χρονιές έρχεται ανίκητος από τον αντίπαλό του στα τρία παιχνίδια που προηγήθηκαν.

• Ο Ολυμπιακός φτάνει σε αυτή την τελική αναμέτρηση χωρίς τρεις παίκτες (τους τραυματίες Μασιγιάουσκας, Τσακαλίδη και τον αποπεμφθέντα Τζάκσον), που στην αρχή της περιόδου θεωρούνταν ιδιαίτερα σημαντικοί γι' αυτόν.

• Ενώ ο Παναθηναϊκός ξεκουράστηκε για περισσότερες από δέκα μέρες μετά το 3-0 επί του Πανιωνίου, ο Ολυμπιακός έφτασε στον τελικό έπειτα από πέντε εξοντωτικά και ψυχοφθόρα ματς με το Μαρούσι, τα οποία αναμένεται να του στοιχίσουν σε φρεσκάδα και αντοχή. Βεβαίως, εδώ τίθεται και ένα ερώτημα για τον Παναθηναϊκό: κατά πόσο, δηλαδή, η αγωνιστική απραξία θα επηρεάσει την ετοιμότητά του.

• Οι τελευταίες εντυπώσεις είναι σε βάρος του Ολυμπιακού, ο οποίος κινδύνευσε να αποκλειστεί από το Μαρούσι. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός έδειξε κάποια σημεία βελτίωσης στις τρεις νίκες του επί του Πανιωνίου.

Το πιο βαρύ χαρτί των τελικών είναι ο Σχορτσιανίτης. Ο Ολυμπιακός έχει επενδύσει πολλά στην επιστροφή και την ετοιμότητα σ' αυτά ακριβώς τα παιχνίδια. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός έτρεμε το ενδεχόμενο να βρει απέναντί του έναν ετοιμοπόλεμο Σοφοκλή -ικανό να ανατρέψει τις ισορροπίες. Ως φαίνεται, πάντως, διαψεύδονται τόσο οι προσδοκίες των μεν όσο και οι φόβοι των δε, γιατί ο «σέντερ-μπετονιέρα» δεν είναι έτοιμος και αυτό είναι ένα ακόμα αρνητικό δεδομένο (ίσως το ισχυρότερο) για τον Ολυμπιακό.

Ολα, λοιπόν, δείχνουν Παναθηναϊκό. Αλλά αυτό ακριβώς μπορεί να αποδειχτεί τελικά το μεγαλύτερο όπλο του Ολυμπιακού, ο οποίος θα παίζει με λιγότερο άγχος, μια και ως αουτσάιντερ δεν έχει και πολλά να χάσει...

Και κάτι ακόμα. Το πιο επικίνδυνο για τον Παναθηναϊκό είναι να κατέβει να παίξει πεπεισμένος ότι αυτό το 3-0, που λέγαμε στην αρχή, δεν μπορεί να αλλάξει. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι ομάδες του Γιαννάκη, ακόμα και όταν όλα είναι εις βάρος τους, παλεύουν με πίστη και φανατισμό. Δεν παραδίδονται!